Er wordt wel eens gezegd dat Belgen “down to earth” zijn: geen gedoe, geen tierlantijntjes, maar geconcentreerd op de essentie. Op wat écht telt. Belgen zijn ook geworteld in hun eigen afstamming, de vertakkingen van hun persoonlijke sociale netwerk, de loten van hun nageslacht en de vruchten van hun eigen noeste arbeid. Belgen zijn als de knotwilgen langs Vlaamse velden: robuust en onverstoorbaar, met hun wortels diep verankerd in de ondergrond. Die ondergrond, dat is de onderzijde van het bestaan, de kern van alles, het fundament van het leven. Een onderwereld waar we nooit aan kunnen ontsnappen. Die ondergrond is
nether.
Zonder hoofdletter, want de kern is niet altijd verheven, maar wél essentieel.
Dit en nog zoveel meer is de kerngedachte achter de Belgische blackmetalformatie nether, pas vorig jaar opgericht. Een nieuwe ster aan het donkerste Belgische firmament, een nieuwe scheut ook in een immens woud waar bands als Enthroned, Ancient Rites en Saille momenteel de meeste wind vangen. nether brengt ons melodische black metal en ze klinken alsof ze al twintig jaar niets anders doen. En o ja, nether is ook de band van collega Joris, die hier de vocals en basgitaar voor zijn rekening neemt.
Voor dit Limburgse viertal is het diabolische jaar 2020 ook het geboortejaar van hun eersteling: Between Shades And Shadows, een duistere demon die, gehuld in schaduwen, als een grijze, allesomvattende nevel over ons neerdaalt. Dit album wordt uitgebracht via het Spaanse Art Gates Records. Uiteraard overstijgt het verhaal van nether de Belgische landsgrenzen, maar ik vond dat de band een passende intro verdiende. Between Shades And Shadows is het relaas van de mens die zijn plaats zoekt in de wereld, soms op zichzelf staat maar evengoed in nauw contact staat met zijn omgeving. Afhankelijk van wie je bent heb je een voorkeur voor één van beide posities, maar je eigen voedingsbodem, je “core” kan je niet zelf bepalen. Hij bepaalt wie jij bent, verankert je wanneer je dreigt om te vallen maar houdt je ook tegen wanneer je meer vrijheid opzoekt. Ik vind dit overigens niet uit: de band heeft hier een indrukwekkend concept uitgewerkt dat zowel vasthangt aan de band zelf als aan hun eerste album. Between Shades And Shadows is dan ook eigenlijk geen conceptalbum; nether is een conceptband. De albumcover verwijst ernaar (staat de boom alleen? Staat de mens alleen? Staan ze samen in de aarde? Is dit eenzaamheid of is er toch een connectie?) en ook in het logo zijn deze elementen verweven (de boom, de verbinding, een poort naar beneden, naar de “core” toe).
Between Shades And Shadows is dus een zoektocht naar de menselijke psyche in het algemeen en de eigen identiteit in het bijzonder, met alle twijfels en struggles die daarbij horen. Dat het geen plezierritje zal worden mag ondertussen al duidelijk zijn: de zwaarmoedigheid druipt eraf. Al bij de opener The Hand Of The Unspoken zijn de intenties duidelijk: de teksten vertellen over eenzaamheid en kilte, maar op muzikaal vlak is er geen tijd voor berusting of reflectie. Wat hier vooral opvalt zijn de vernietigende drumpartijen. Drummer B schept er blijkbaar een demonisch genoegen in om de ene flitsende roffel na de andere uit zijn kit te meppen. Daarnaast speelt hij ook met het grootste gemak met het ritme, waardoor hij regelmatig verrassend uit de hoek komt. Het tempo is verschroeiend, de lyrics kort en krachtig, de riffs eenvoudig maar doeltreffend. Er zit een heel natuurlijke flow in dit openingsnummer, een fijne harmonie die je makkelijk meesleept. Gebalde agressie dus, maar alles ligt mooi in balans.
Na nummer drie, Abandon, begint het stilaan door te dringen waar de kracht van dit nether precies ligt: de Limburgers schrijven gewoon ijzersterke riffs in alle vormen en maten. Riffs die stuk voor stuk blijven hangen en je als liefhebber van extreme metal zeker niet ongewogen zullen laten. En het zijn er best veel ook. Zo tel ik er op Abandon niet minder dan vijf verschillende op een speelduur van net over de vier minuten. En dan tel ik de variaties nog niet mee. Er is ook goed nagedacht over de structuur van de nummers: Abandon eindigt bijvoorbeeld met zijn openingsriff, waardoor het nummer een gevoel van symmetrie meekrijgt.
nether combineert deze riffweelde met een stuwende intensiteit, een krankzinnig spervuur van drumsalvo’s, de ijzingwekkende krijs van Joris (J) én een goed uitgedacht concept. Het is dan ook niet te verwonderen dat Between Shades And Shadows een heel sterke indruk maakt, zeker voor een debuut van een relatief onbekende, Belgische undergroundband.
Ook het volgende nummer voegt weer iets nieuws toe. In het eerste deel van To The Shores horen we heel wat meer emotie in de zich herhalende riffs, waardoor het hier wat meer aanleunt bij atmosferische black metal dan de voorgaande tracks. Maar nether is er duidelijk de band niet naar om het hier bij te laten, daarvoor zitten ze veel te vol met creatieve ideeën. Daarom kiezen ze in het tweede deel van dit nummer voor een staccato aanpak met heel wat ritmewissels, met subtiele hints naar death en zelfs wat doom metal. Ook de dialoog tussen de gekwelde krijs van J en de diepe grunt van P is hier het vermelden waard. Tekstueel brengt To The Shores ons terug naar de roots, de “core” van het individu, en zo blijft het totaalconcept mooi overeind.
En zo komen we dus bij het afsluitende nummer: So All Adore Me. Je hebt maar vijftien seconden en één riff nodig om te beseffen dat dit het paradepaardje van Between Shades And Shadows is. Wat een kille en loodzware monsterriff! Heerlijk! Opnieuw krijgen we een dikke portie Mysticum en atmosferische black op onze boterham, en B laat zich duidelijk nog eens helemaal gaan op zijn drumkit.
Ik vind dit echt een sterk debuut. Voor een band die nog maar een jaartje bestaat zijn de leden toch al opvallend goed op elkaar ingespeeld. Twee gitaristen die de ene na de andere verbluffende riff uit hun instrument scheuren, een uitstekende vocalist met een heerlijk gemeen strot (die ondertussen ook nog eens de basgitaar hanteert én tussendoor wat albumrecensies schrijft over genregenoten) en een fenomenale drummer die duidelijk plezier heeft in zijn job. Zij brengen ons acht meeslepende composities binnen een heel sterk concept, die als een rollercoaster doorheen verschillende blackmetalgenres razen. En toch heeft nether al een behoorlijk unieke sound te pakken. Between Shades And Shadows is mijns inziens een solide release, die ik dan ook beloon met een solide 80/100. Maar weet je wat, ik doe er gewoon nog 5% bij uit misplaatst chauvinisme. Omdat het kan. En omdat dit album gewoon heel erg de moeite waard is.
Score:
85/100
Label:
Art Gates Records, 2020
Tracklisting:
- The Hand Of The Unspoken
- Mouths Sealed Clenched Fists
- Abandon
- To The Shores
- Humanitys Crescendo
- The Blood Is Gone
- The Oathbreakers
- So All Adore Me
Line-up:
- J – Stem, basgitaar
- P – Gitaar
- K – Gitaar
- B – Drums
Links: