De eerste stralen van de lentezon schijnen binnen door mijn dichte ramen. Dit warme licht had net zo goed op dode huid kunnen vallen. Er waart namelijk een spook door ons land. Het spook van het coronavirus. Als The Mask of the Red Death houdt het alles in zijn greep. In de supermarkten strijdt men bloedige veldslagen om de laatste toiletrol en in de kroegen is het ijzig stil. De maatschappij bevindt zich op een kantelpunt. Het kantelpunt van de afgrond. In de nieuwe langspeler van Walk Through Fire wordt dit fatalisme bezongen. Vår Avgrund is de titel. Vertaald: onze afgrond.
Zwaarmoedige sludge uit Götenburg. Die hakt er goed in. Volgens de band moet het volledige album worden beluisterd in één zit. Een aardige kluif, maar we geven er gehoor aan. Vanaf de eerste klanken van Avgrund word je het ravijn van de ziel in gesleurd. Trage drumpartijen en lage, sombere gitaar- en bastonen wasemen de kamer binnen. Tijdens de eerste nummers lijkt het echter geen traditioneel sludge album te worden. In Vägar Mot Slutet (vertaald: wegen naar het einde) is er namelijk een saxofoon te horen. Een aangename verassing en een perfecte toevoeging aan het weemoedige smakenpalet van het album. Helaas is dit instrument op de rest van het album niet meer te horen. Ik moet toegeven dat mijn aandacht hierdoor halverwege het daaropvolgende nummer Till Intet Gjord wat afzwakt. Ja, er wordt een duistere wanhopige sfeer weggezet. Maar ik mis ergens dat extra zetje om écht de diepte in te vallen. Wat hierna volgt, is Ett Inre Krig. Een track die me qua pacing en basgitaar erg doet denken aan Bohren & Der Club of Gore. Kalm en treurig. Kijkend naar dit muziekstuk, is het geen verrassing dat Walk Through Fire zich op zijn voorgaande (live) album heeft laten inspireren door de muzikale werken van Avro Pärt, een gerenommeerde componist van kerkmuziek die niet schuw is van het muzikaal uitdrukken van de tragedies van het leven.
De kalme, haast film noir-achtige atmosfeer wordt in Att Leva Är Att Lida weer ingeruild voor zware sludge. ‘Leven is lijden’ is de vertaling van de titel van dit nummer. Het gevoel van algehele, beklemmende isolatie bekruipt me. Maar wellicht is het de coronavrees die zich, hoewel ik het eigenlijk niet wil toegeven, een beetje in mijn brein heeft genesteld. Echter valt het nummer na ongeveer zeven minuten te veel in herhaling, waardoor mijn aandacht weer wat afzwakt. Gezien de track ongeveer dertien minuten duurt, is dat eigenlijk wel een beetje jammer. Het album sluit af met Tragendin. Met zijn negentien minuten het lijvigste nummer van het album. Een prima track waarin we wederom doom-achtige sludge te horen krijgen. Ditmaal ondersteund door een orgel. Een subtiele, tranerige knipoog naar Avro Pärt. Enkele minuten in de track begin ik echter steeds meer zin te krijgen om weer middenin het leven te gaan staan. De zon en de frisse lucht tegemoet. Wat ik probeer te zeggen, is dat ik het album eigenlijk iets te lang vind duren. Wellicht komt dit omdat ik zelf niet zo lang in een bepaalde sfeer of mindset wil blijven hangen.
Met Vår Avgrund presenteert Walk Through Fire hier een prima album wat redelijk succesvol de innerlijke worstelingen van de mens portretteert. Dit gevoel wordt ook mooi uitgebeeld in de albumhoes. Helaas bereikt het album met Vägar Mot Slutet al redelijk vroeg zijn hoogtepunt. Als je een liefhebber bent van deprimerende, trage klanken vol weemoed, dan ben je hier zeer zeker aan het goede adres. Vandaag laat ik de duisternis echter even achter me. Tijd om mij te ontdoen van mijn zwaarmoedige ochtendjas, de coronavrees op te potten en buiten alsnog van de zon te gaan genieten.
Score:
80/100
Label:
Wolves and Vibrancy Records , 2020
Tracklisting:
- Avgrund
- Den utan botten
- Vägar mot slutet
- Till intet gjord
- Ett inre krig
- Att leva är att lida
- Tragedin
Line-up:
- Ufuk – Vocalen en Gitaar
- Andreas vocalen en Bas
- Flegar – Gitaar
- Juliusz – Drum
- Malin Wättrings – Saxofoon
Links: