Venomous – Tribus

Geschreven door op 18-02-2021 om 18:55.

Jongens en meisjes, kom allemaal een stukje dichterbij en ga er lekker voor zitten. Het is tijd voor een geschiedenislesje. Er was eens een wereld waarin extreme metal helemaal niet bestond (het publiek kijkt geschokt en vol afkeer). Hiervoor gaan we terug naar het begin van de jaren tachtig. Er ontvouwde zich een wereldwijde thrashbeweging die de basis zou vormen voor de extreme metal die we vandaag de dag beluisteren. Grofweg waren er drie stromingen die de dominante smaken voorbrachten. De Europese beweging (met bands als Destruction en Kreator), de Noord-Amerikaanse beweging (met bands als Slayer en Voivod) en als laatste de Braziliaanse beweging (met bands als Vulcano en Sepultura). Hoewel de Braziliaanse scene iets minder bekend is dan de Europese of Amerikaanse stromingen, behaalde Sepultura grote, wereldwijde successen. Oprichter van de band (al geruime tijd ex-bandlid) Max Cavalera is daarnaast met zijn diverse bands (onder andere Soulfly en Cavalera Conspiracy) dé vaandeldrager van de metal met Braziliaanse roots.

Uiteraard heeft Brazilië een levendige metalscene, maar toch schieten er bij de gemiddelde metalhead wat minder snel andere bands te binnen (voor de kenners uiteraard nog Angra en Sarcófago). Daarvoor moet het geheugen toch even opgefrist worden. De vraag is echter of dit terecht is. Met Venomous vinden we zo’n onbekende speler uit het Zuid-Amerikaanse land. Het is een relatief jonge band (opgericht in 2012), maar er staan toch al twee langspelers op het palmares. Vandaag is de EP Tribus het onderwerp van gesprek. Laten we eens kijken of deze band zich kan meten met zijn illustere landgenoten.

De titel Tribus doet denken aan metal die gemixt is met ‘tribal’ invloeden. Iets dat door de hiervoor genoemde Braziliaanse grootmeesters al succesvol werd toegepast. Die vlieger gaat hier echter niet op. Venomous speelt namelijk melodic death metal. Het geluid dat de band op deze EP laat horen grijpt sterk terug naar de beginjaren van het genre. Het doet denken aan At The Gates, Carcass (Heartwork-tijdperk) en zelfs het latere werk van Death (denk aan Symbolic). De wat ruwe productie draagt sterk bij aan deze vergelijking en die pakt goed uit. Een verschil is wel dat de Brazilianen die we nu bespreken wat minder fel uit de hoek komen. Al gaat het tempo op Tribus soms ook even omhoog. Trinity is daar een mooi voorbeeld van. Met lekkere thrashriffs verwijst deze song dan toch even naar het roemruchte metalverleden van Brazilië.

We horen op Tribus vier nummers die gedomineerd worden door pakkende gitaarlijnen, afgewisseld met logge riffs. Dit is gegarandeerd heen en weer knikken geblazen. Of als je in een frivolere bui bent lekker de nekspieren losschudden. Super vernieuwend is het allemaal niet, maar er is voldoende te ontdekken en het is allemaal goed uitgevoerd. De solo’s op Duality liggen bijvoorbeeld erg lekker in het gehoor. De heavymetaluithalen midden in Eerie Land, net voordat het nummer overgaat in een brute riffs en grunts, zijn verfrissend. Dat geeft net dat extra beetje om het nummer nogmaals te willen beluisteren. Afsluiter Unity voelt het meest aan als pure melodeath, door de sfeer en warmte van de synthesizers.

Om de vraag aan het begin van dit verhaal te beantwoorden: nee, dit wordt in termen van bekendheid geen volgende Sepultura of Soulfly. Dat zijn natuurlijk ook geen kleine schoenen om te vullen. Er is echter wel voldoende kwaliteit aanwezig om een plekje op te eisen in het metallandschap buiten Brazilië. Hoe groot dat plekje zal worden, moet de toekomst uitwijzen. Ik ga deze band in ieder geval in de gaten houden.

Label:

Brutal Records, 2021

Tracklisting:

  1. Eerie Land
  2. Trinity
  3. Duality
  4. Unity

Line-up:

  • Thiago Pereira – Zang
  • Ivan Landgraf – Gitaar
  • Gui Calegari – Gitaar
  • Renato Castro – Basgitaar
  • Lucas Prado – Drums

Links: