Tomahawk – Anonymous
Ipecac Recordings/Southern Records – 2007
Vrienden van de zwaardere muzieksoorten. Vandaag preek ik niet voor eigen parochie. Vandaag ga ik u vragen oren en hart te openen voor een unieke luisterervaring. De enige raakpunten met de normaal door mij besproken muzieksoorten zijn de muzikanten, die zich ook met het maken van de gewone rockmuziek bezig houden. Verder moeten alle gedachten aan alles wat hier normaliter besproken wordt uit het geheugen worden geveegd. Als u daarin slaagt staat u open voor de muzikale reis naar voor ons vrijwel onbekende oorden, met de geluiden van volkeren die in de afgelopen eeuw ernstig in het bestaan bedreigd zijn.
Voor mij ligt een cd, die wat mij betreft misschien wel de release van het jaar is. De band heet Tomahawk. Het speeltje van Duane Denison, Mike Patton en John Stanier. Voor deze keer ga ik echter niet vertellen wat de heren allemaal hebben gedaan in het verleden en wat ze met de band Tomahawk allemaal al hebben gedaan. Simpelweg omdat dat er niet toe doet. Met Anonymous is men een totaal nieuwe weg ingeslagen, die in niets lijkt op alles wat hiervoor gemaakt werd. De band Tomahawk was on tour in de States en deed daarbij ook diverse reservaten aan, waar Indiaanse volkeren zijn ondergebracht. Men maakte daar kennis met de muziek van de volkeren zelf. Met name Duane raakte in de ban van deze muziek, maar was ook teleurgesteld in het feit dat deze mensen zo weinig deden met de muziek van hun voorvaderen.
Duane besloot om iets met die muziek te gaan doen en kreeg de rest van de band ook enthousiast voor een dergelijk project. Men verdiepte zich in de muziek en met name in het levenswerk van Natalie Curtis Burlin, een archiviste die veel originele liederen en muziek heeft vastgelegd van de Hopi indianen. Dit heeft men als basis gebruikt om nieuwe eigen songs te bouwen. Met een modern instrumentarium en moderne technieken werd nieuwe muziek gemaakt die de sfeer van de oude volksmuziek weerspiegelt en evenaart. De luisteraar wordt meegezogen en een voor ons nauwelijks bekende wereld binnengevoerd. De plaat staat bol van de sfeer, inventiviteit en authenticiteit. Een duistere, bijna doomy sfeer hangt over de hele plaat. Af en toe komt er een heel klein stukje rock naar voren. Ik denk voornamelijk om te laten zien dat ook in Indiaanse muziek roots liggen voor de ons nu bekende rockmuziek. Je vergeet bijna waar je bent en wie je bent. De muziek is gevuld met ritme, maar ook sfeer en karakter. Dat er prima gespeeld wordt spreekt voor zichzelf. Ook de productie is prima in orde. Bijna geniaal in zijn gecompliceerde simpelheid.
Ik kan begrijpen dat de liefhebbers van het oudere werk van Tomahawk en Patton misschien wel teleurgesteld zijn, toch hoop ik dat ze zich er bij neer kunnen leggen en dan genieten van dit geniale nieuwe werk. Ik ben er in ieder geval stil van. Het is allemaal zo mooi, dat ik het nauwelijks kan bevatten. Normaal gesproken heb ik al een zwakje voor het verwerken van volksmuziek in de moderne muziek. Maar dit gaat veel verder dan dat, wat mij betreft. Ik roep iedereen op om dit in ieder geval eens te gaan beluisteren. Ik hoop ook dat veel mensen tot aanschaf over gaan, zodat Tomahawk een opvolger van Anonymous in dezelfde stijl gaat overwegen. Kolere, mensen wat een verrassing deze plaat!
Tracklist:
- War Song
- Mescal Rite 1
- Ghost Dance
- Red Fox
- Cradle Song
- Antelope Ceremony
- Song Of Victory
- Omaha Dance
- Sun Dance
- Mescal Rite 2
- Totem
- Crow Dance
- Long, Long, Weary Day
Line-up:
- Mike Patton – Vocals/Percussion/Electronics
- Duane Denison – Guitars
- John Stanier – Drums
Links: