Mooi dat er dit jaar een nieuwe plaat van het West-Vlaamse Thurisaz in de rekken ligt, een band die mijn interesse reeds wist te wekken met het debuut in 2004. Naar eigen zeggen duurde het dit keer wat langer, vijf jaar meerbepaald sinds voorganger The Pulse of Mourning. Toch heeft Thurisaz geenszins vakantie genomen. In 2017 was de band zelfs nog te vinden op Graspop, waar ik de heren nadien nog wist te strikken voor een interview.
Het thema van deze nieuwkomer heeft mogelijk mee gezorgd voor de langere schrijfduur. Hoewel Thurisaz nooit echt lollige thema’s gehad heeft, ging de band dit keer een stap verder en werd geschreven over onderwerpen die dicht bij de band stonden, zoals relaties die beëindigd werden en depressies in het leven. Het maakt van Re-Incentive meteen een plaat met een diepgaande, persoonlijke boodschap.
Die voel je ook, maar eigenlijk voelde je de muziek van Thurisaz altijd al. Deze mix aan black, death en doom wordt nog steeds met een atmosferisch verhaal gebracht en kenmerkend blijft de afwisseling van grunts, screams en cleane vocalen die door de broers Theuwen worden voorzien. Het is fijn om te horen dat deze West-Vlamingen erg trouw blijven aan hun stijl, die steeds wel wat opgekuist wordt, maar toch nergens te steriel klinkt en zelfs wat nostalgische waarden blijft houden in de gitaarklank en synthgolven. De nummers klinken vanaf de opener ook prima in balans (pun intended), met een afwisseling van stevigere momenten en gevoeligere stukken met cleane vocalen.
Wel heb ik het gevoel dat Thurisaz wat minder venijn vertoont op Re-Incentive, mogelijk door de thematiek die wordt aangekaart. De partijen worden iets langer aangehouden en het draait meer om de atmosfeer die wordt ingekleurd. Dat geldt voor de twee eerste tracks, maar zeker ook voor het vrijgegeven Monologue, dat een prima keuze was om te laten proeven van deze nieuwkomer. Een sfeer die minder drastisch klinkt en op melancholische wijze opbouwt naar een diepgaand eindpunt, dat blijft rondspoken in je hoofd.
Bekend zijn uiteraard de rustpunten die deze heren telkens voorzien op hun platen. Dit keer zijn dat Exemption en Isle of No-Man. De dromerige vocalen en opbouw van het eerstgenoemde nummer maken het een van de betere tracks op de plaat, terwijl het tweede emotioneel erg diep gaat. Beide aanraders, maar Thurisaz besluit niet om op die manier deze plaat te eindigen: Eternity Expires trekt de metalschuif op nostalgische wijze weer open, maar zonder dat ik van mijn sokken geblazen wordt bij deze outro.
Misschien omdat het echt meer een momentplaat geworden is, dit Re–Incentive. Het bijtende is eraf, maar het indringende is er des te meer. Neem de lyrics er ook gewoon bij en beleef wat deze heren in hun totaliteit presenteren, op het geschikte moment. Probeer ‘m eens zou ik zeggen, zeker nu de band de ganse plaat op YouTube dropte.
Score:
80/100
Label:
Eigen Beheer, 2020
Tracklisting:
- In-Balance
- The Veil
- Monologue
- Illuminight
- Exemption
- Isle of No-Man
- Eternity Expires
Line-up:
- Pepijn de Raeymaecker – Drums, zang
- Peter Theuwen – Gitaar, zang
- Mattias Theuwen – Gitaar, zang
- Kobe Cannière – Synth, zang
- Hannes Leroy – Bas
Links: