Theocracy – Mosaic

Geschreven door op 10-12-2023 om 22:45.

Mozaïek is een kunstvorm die oorspronkelijk uit Mesopotamië komt en al dateert uit de tweede helft van het derde millennium voor Christus (dank Wikipedia!). Van verschillende stukjes gekleurd steen, ivoor en schelpen werden afbeeldingen gemaakt. Het is een kunstvorm die we in de loop van de geschiedenis veelvuldig voorbij zien komen. Bij de Grieken en Romeinen was het erg geliefd. Zo voorzagen de Romeinen huizen van welgestelde mensen met een vloer van mozaïek die vaak goden, mythologische figuren of keizers afbeeldden. Ook in kerken kom je ze veelvuldig tegen. Naast de meer gebruikelijke mozaïeken van steen, wordt glas ingelegd in loodlijsten, waardoor een kleurrijk, geschakeerd venster ontstaat: glas-in-loodramen. En ook recentere kunstenaars houden zich ermee bezig. In de Sagrada Familia (Barcelona) vind je mozaïeken van Gaudi en in Portugal kom je op straat de calçada portuguesa tegen. De Belgische kunstenaar Danny Matthys en de Braziliaan Marcelo de Melo wijden hun aandacht ook aan het samenbrengen van allerlei (kleine) elementen tot een kleurrijk geheel, tot een aansprekend kunstwerk. Het Amerikaanse Theocracy heeft zijn vijfde volledige album de titel Mosaic meegegeven. Brengt de band de muzikale, kleurrijke invulling die de titel suggereert?

Het uit Athens (Georgia, Verenigde Staten) afkomstige Theocracy bestaat sinds 2002. Het begon ooit als een soloproject van de vocalist Matt Smith en heeft in die ruim twintig jaar vier albums uitgebracht. Dit Mosaic is nummer vijf. Op het debuut Theocracy uit 2003 wordt alles door Smith uitgevoerd, maar vanaf het fraaie Mirror Of Souls (2008) was het project tot een band uitgegroeid. In 2011 volgde As The World Bleeds en vijf jaar later bracht het Ghost Ship uit. De frequentie waarmee de band nieuw materiaal uitbrengt, is dus niet echt hoog. Kwaliteit boven kwantiteit zullen we maar zeggen?

Het vijftal speelt progressieve power metal; een soort kruisbestuiving van bands als Avantasia, Blind Guardian, Dream Theater, Helloween, Stratovarius en Symphony X. Ja, van die typische, bombastische, opkikkerende metal voorzien van een wat lichter tintje en die zorgt voor een opbeurend gevoel. Maar als je nu eens goed gaat zitten voor een uitgebreide, weelderige kaasfondue met een mooi glas port, dan kom je hier bedrogen uit. De term cheesy kan hier rechtstreeks de ijskast in. De band weet dat te vermijden door de nummers te bouwen rond boeiende melodieën, fraaie gitaarlijnen, scherpe soli, ijzersterke, gevoelvolle vocalen, pakkende refreinen en weelderige, sfeervolle omlijstingen. Of in andere woorden: de composities zijn gelaagd en steken goed in elkaar. Wat Mosaic extra aantrekkelijk maakt, is dat Theocracy het voor elkaar krijgt elk nummer een stukje eigen identiteit mee te geven, het telkens net even anders weet in te kleuren. Soms pakt dat heel gedreven, en sneller dan dat we veelal van de band gewend zijn, uit (zoals in Flicker – let op dat fraaie einde! – en Deified), op andere momenten juist weer wat donkerder (Sinsidious (The Dogs Of War) en The Sixth Great Extinction) – iets dat eigenlijk over het hele album gezegd kan worden – of melodieuzer (titelnummer The Greatest Hope).

Hoewel de christelijke achtergrond van de band niet valt te ontkennen (had je iets anders verwacht met een dergelijke naam?) en de band ook zeker niet op zoek is naar die ontkenning, zijn de teksten nergens prekerig, pedant noch wordt er met de vinger gewezen. Ja, een nummer als Red Sea verwijst rechtstreeks naar het verhaal van Mozes, de uittocht van de joden en de Rode Zee en Liar, Fool, Or Messiah handelt overduidelijk over Jezus, maar er wordt nergens een belerend of betuttelend toontje aangeslagen. Daarvoor geeft Smith zijn teksten simpelweg teveel nuance en diepgang mee. “It’s about how we can only see the individual scenes of our lives, but lack the perspective to see the overall tapestry those scenes eventually combine to create,” vertelt Smith. “The good times, the bad times, the things we wish didn’t happen…they are all pieces forming whatever we eventually end up becoming.” (“Het gaat erom dat we alleen de individuele scènes van ons leven kunnen zien, maar het perspectief missen om het totale tapijt te zien dat deze scènes uiteindelijk samen vormen. De goede tijden, de slechte tijden, de dingen waarvan we wensten dat ze niet gebeurden… het zijn allemaal stukjes die vormen wat we uiteindelijk ook worden.”)

Zoals gebruikelijk wordt er afgesloten met een nummer van epische lengte. Red Sea klokt namelijk af op negentien minuten en werd vijfentwintig jaar geleden door Matt Smith geschreven, toen hij negentien was. Hoewel de oorsprong zich dus nog voor het debuut situeert, heeft Smith het nummer herschreven. Ondanks dat het nummer alles heeft wat een zeer lang nummer aantrekkelijk zou moeten maken, zoals de bombast, het akoestische gedeelte en de invloeden die op momenten zorgen voor een tintje uit het Midden-Oosten, had ik daar persoonlijk liever twee kortere knallers voor gehad. Heeft het ermee te maken dat het nummer ervoor (Liar, Fool, Or Messiah) ook al bijna de acht minuten aantikt? Voelt dit Red Sea daarom als net even te veel van het goede? Is het zoals ze het in het Engels zo typerend zeggen: less is more (minder is meer)?

We hebben zeven jaar op nieuw materiaal van Theocracy moeten wachten en dat is het waard geweest. De kwaliteit ligt wederom hoog, al had het album een nog sterkere indruk gemaakt als het zich in kwantiteit wat beperkt had en een stukje compacter was uitgepakt. Wellicht dat dit voor jou niet geldt en je de lengte van meer dan een uur juist waardeert. Wat het ook mag zijn: alle verschillende invloeden, of om het maar in het thema van het album te houden: alle kleine gekleurde steentjes, zijn door Theocracy op een fraaie manier samengebracht en dat maakt Mosaic tot een album waar liefhebbers van progressieve power metal veel plezier aan zullen beleven.

Score:

82/100

Label:

Atomic Fire Records, 2023

Tracklisting:

  1. Flicker
  2. Anonymous
  3. Mosaic
  4. Sinsidious (The Dogs Of War)
  5. Return To Dust
  6. The Sixth Great Extinction
  7. Deified
  8. The Greatest Hope
  9. Liar, Fool, Or Messiah
  10. Red Sea

Line-up:

  • Jonathan Hinds – Gitaar
  • Jared Oldham – Basgitaar
  • Matt Smith – Vocalen
  • Ernie Topran – Drums
  • Taylor Washington – Gitaar

Links: