The Omega Experiment – The Omega Experiment
Listenable Records, 2013
Tegenwoordig heeft iedereen met zijn notebook of desktop eigenlijk al een complete draagbare studio in huis. De barrière om zelf je eigen muziek op te nemen is nog nooit zo laag geweest, en vele artiesten maken daar dan ook gretig gebruik van. Dit heeft zo zijn goede en slechte kanten, want uiteindelijk hangt het nog steeds heel erg van de vaardigheden en muzikaliteit van de artiest af in hoeverre het eindresultaat ook het luisteren waard is. Dat je met een paar klikken een compleet workstation tevoorschijn kan toveren betekent nog steeds niet dat je weet hoe hiermee om te gaan, en dan komt het schrijven en musiceren ook nog om de hoek kijken. Zo zijn er een hoop doe-het-zelfers die we liever kwijt zijn dan rijk, maar gelukkig ook iemand als Devin Townsend die ondanks een gelimiteerd budget wegens deze technologische doorbraak productiever is dan vroeger voor mogelijk gehouden werd.
Ook The Omega Experiment uit Michigan koos ervoor om het heft in eigen handen te nemen en bracht vorig jaar in eigen beheer hun debuutalbum met dezelfde naam uit via de digitale distributiekanalen. Al snel kreeg de band de nodige aandacht van de Amerikaanse blogs en eind 2012 leverde dit een contract op bij Listenable Records. Via dit label wordt nu het debuutalbum opnieuw uitgebracht op CD en wordt het tijd om te kijken of we hier in Nederland net zo enthousiast moeten worden als de collega’s in de V.S.
Progressieve metal met een hoog “wall of sound”-gehalte. Klinkt bekend? Ja, deze heren spelen flink leentjebuur bij hun Canadese buurman; de eerder genoemde Devin Townsend is, en daar windt de band gelukkig zelf ook geen doekjes omheen, een belangrijke inspiratiebron geweest voor dit album. Veel gelaagde synthesizers, snelle technische riffs en ietwat theatrale vocalen, je vindt het allemaal terug op dit album. Ik sta werkelijk versteld van de capaciteiten van deze relatief jonge gasten, die hier toch een bijzonder professioneel en volwassen sound weten neer te zetten. Oké, de zang is misschien niet overal even gecontroleerd, en de sporadische hoge uithalen à la James Labrie zijn even overbodig als storend. Het gitaarwerk heeft ook hier en daar wel de neiging om iets te shredderig te worden en niet meer in dienst van de muziek zelf te staan. Bovendien zijn de drums geprogrammeerd waardoor de sound toch wat sterieler overkomt.
Allemaal fouten die op een debuutalbum snel vergeven worden, maar ik heb het moeilijkste gedeelte tot het laatste uitgesteld: hoe klinken de nummers? Er gebeurt een hoop op het album, de nummers zijn redelijk divers en er zijn aardig wat verrassende elementen die de luisteraar af en toe weer even de oren laat spitsen. Toch heb ik na vele luisterbeurten nog steeds niet een bepaald gevoel bij het album. Ik mis een overkoepelende emotie die het album beschrijft en omvat. Net zoals ik een straaljager kan waarderen om zijn fantastische complexiteit en ik enorm veel bewondering heb voor de mensen die zoiets kunnen ontwerpen en maken, word ik er uiteindelijk niet warm of koud van. Dat is wat ik er aan overhoud, een soort academische waardering voor de bekwaamheid waarmee het product in elkaar is gezet, maar geen emotionele waarde.
Hoewel ik dit album niet tot mijn favorieten ga rekenen ben ik vooral benieuwd naar wat deze band in de toekomst weet voort te brengen. Als het de bandleden lukt om meer hun eigen identiteit te ontwikkelen en niet de luisteraar uit het oog verliezen in alle technische hoogstandjes dan denk ik dat het potentieel aanwezig is om absoluut briljante albums te maken. En uiteindelijk gaat het daar ook om bij een debuutalbum: alles laten zien wat je in huis hebt, het liefst met de ruwe randjes er nog aan. Daarin is The Omega Experiment in ieder geval geslaagd.
Tracklisting:
- Gift
- Stimulus
- Motion
- Tranquility
- Furor
- Bliss
- Karma
- Terminus
- Paramount
Line-up:
- Dan Wieten – Guitars, Vocals, Bass, Drum programming
- Ryan Aldridge – Keyboards, Samples
- Matt Ryan – Bass
Links: