The Ocean – Fluxion
Pelagic Records, 2009
The Ocean is een band die ik zie als een van de meest grondbrekende, grensverleggende en muzikaal bekwame collectieven binnen het algehele metalgenre. Groots kwamen ze in de aandacht dankzij het in 2007 uitgebrachte Precambrian, een conceptalbum over het ontstaan van de aarde. Je zou er bijna door vergeten dat de band nog meer bijzondere albums op zijn naam heeft staan. Fluxion (2004) is daar één van.
Een relatief nieuw initiatief getiteld Pelagic Records brengt de plaat nu opnieuw uit. De doelstelling van deze maatschappij is slechts een aantal albums per jaar uit te brengen, maar hierbij altijd een bepaalde mate van kwaliteit in te handhaven. De uitgaven kunnen (naar eigen zeggen) vanalles zijn, van experimentele black metal tot singer-songwritermateriaal tot Ethiopische fusion-jazz. Zolang het uitdagend en inspirerend is en het volledige album meer is dan individuele nummers op een hoop.
Dankzij connecties met het Berlijnse The Ocean Collective (The Ocean dus) wordt het waterige Fluxion opnieuw op de markt gegooid. Het album is een vrij dikke remaster ondergaan en heeft een uiterst fraaie verpakking meegekregen. Hierbij kan ik Pelagic echter op het hart drukken dat die remaster echt niet had gehoeven. De productie is enorm aangedikt en vertoont een stuk meer ballen dan het origineel. Beter? Nee. Veel dynamiek die het origineel in de samensmeltingen tussen klassiek en keiharde metal zo mooi maakte is hierdoor weggevallen. Natuurlijk blijft Fluxion een album van hoge kwaliteit als het gaat om vooruitstrevende metal. Meeslepende gitaarlijnen doen soms denken aan postmetal à la Rosetta maar blijven toch stevig hun eigen ding doen. Dit met een experimenteerdrang waar Isis nog wat van kan opsteken, intelligent ritmewerk en orkestarrangementen die het geheel meters van de grond tillen, en dynamiek op niveau Opeth of Cult of Luna. Ja, maar alles komt op het origineel dus nog nét ietsjes beter uit de verf.
Grootste troef op de remaster is de nieuwe vocale partij, dit keer ingebruld door Precambrian-vocalist Mike Pilat. Indrukwekkend klinkt hij wel, dat moet ik hem meegeven, maar toch ga ik voor het origineel. Ten eerste staat de zang daar beter in de mix en ten tweede kan ik daardoor slecht oordelen of zijn zang überhaupt bij de muziek op Fluxion past. Mijn indruk neigt naar het negatieve.
Dan is er nog de nieuwe verpakking. Ja, die is de moeite waard want The Ocean drukt zijn liefde voor aardrijkskunde er nog eens flink door. Op mooie wijze is in een zestien pagina’s tellend boekje (en een hoes die wel heel veel aan die van Aelion doet denken) de oceanische thematiek (hoewel dit vreemd genoeg nauwelijks in de teksten terugkomt) tentoongesteld. Twee soorten papier, veel poespas met haarscherpe foto’s en zilveren figuren. Mooi is het.
Als eindoordeel spijt het me dan toch te zeggen, maar persoonlijk zou ik voor het origineel gaan. Vooral de muziek komt daar naar mijn mening beter tot zijn recht. Wil je toch dat fabuleuze artwork, koop dan deze re-release en stop er de originele cd in. Zij blij, jij blij.
Tracklisting:
- Nazca
- The Human Strain
- Comfort Zones
- Fluxion
- Equinox
- Loopholes
- Dead on the Whole
- Isla Del Sol
- The Greatest Bane
Links: