Temple of Dread – God of the Godless

Geschreven door op 08-10-2024 om 18:50.

Temple of Dread uit Duitsland komt alweer met een vijfde album op de proppen, genaamd God of the Godless. Deze band heeft nog niet de eer gehad om door Zware Metalen besproken te worden. Het eerste album is uitgekomen in 2019 en werd uitgebracht via Testimony Records. Alle daaropvolgende LP’s werden ook via dit label uitgebracht en zo dus ook deze. Over loyaliteit gesproken, het bestaat gelukkig nog. Het Oost-Friese trio speelt death metal en ik mag zeggen dat de voorgaande edities mij al blij stemden. Ik hoop dat Temple of Dread dit niveau vast heeft weten te houden.

Het eerste nummer, Carnage Ritual, begint met een Slayer-achtige riff, om vervolgens in een Death-atmosfeer terecht te komen. Zelfs de zang lijkt op de legendarische stem van Chuck Schuldiner. Rondom het refrein hoor je de Death-invloed het duidelijkst. Malende riffs geven het nummer toch wat een eigen smoel en naarmate het nummer vordert hoor je het technische vernuft en de uitstekende schrijfkunsten waar Temple of Dread toe in staat is. Ik kan alleen het Death-gevoel niet van me afschudden. Het volgende nummer begint wederom met een herkenbare riff die zomaar op een Slayer-plaat terug te vinden zou kunnen zijn. Het is verder vrij vlot uitgevoerde death metal en naast een Slayer-achige solo valt er niet heel veel over te zeggen.

Black Scream begint met een wat epische insteek op basis van gevoelig gitaarwerk, waarna zacht rollend de drums erbij komen. Het geheel vervolgt met dikke death metal en raspende vocalen die goed verstaanbaar zijn. Hier en daar hoor je ook enkele wanhopige tonen. Rond tweederde van het nummer gaat de trukendoos open waarna we een ijzersterk einde mogen verwelkomen waar uiterst mooie en gevoelige solo’s afgewisseld worden met furieuze blastbeats en tegelijkertijd de rollende death van het begin. Ok, hier horen we dus Temple of Dread in zijn volle glorie en in zijn eigen hoedanigheid. Mooi. Meer graag! Sacrificial Dawn verwent ons vervolgens met melodieuze breaks rondom marcherende ritmes. Rondom het refrein gooit de band er een alarmerende riff in als inleiding op het daaropvolgende gedeelte, waarin naast het refrein en een fikse tempoversnelling een geweldige groove wordt gepresenteerd. Jeetje, waar is die pit? Ik moet rondrennen.

God of the Godless start heel voorzichtig met een bijna liefdevol gevoel. Rustig en met langzaam invallende drums, begeleid met hooggestemde gitaren gaan we verder. Op goddelijke voet verhalen we langs mooie riffs en wanen we ons op het goddeloze altaar, alwaar we vervolgens genadeloos worden geslacht door goddelijke blastbeats en striemende riffs. Op koorachtige wijze luiden we het nummer uit en worden we zo bedankt voor het brengen van ons offer.

Prophetic Misanthropy is een wat minder frivool nummer dat het vooral moet hebben van zijn stampende ritmes. Wat Temple of Dread echt heel goed doet is herkenbare melodieën inbrengen, die elk nummer apart zetten. Monstrosity Divine vangt met een dampende bas aan, met slechts drums als begeleiding. Trage death met sfeervolle en slepende leads laten een andere kant van de band zien. Hier raken ze ook zeker niet van in de war en de band laa hier horen dat dit aspect ook prima beheerst wordt. Halverwege gooien de mannen het over een andere boeg en middels een Death-achtig bruggetje stappen we op de hogesnelheidstrein en vliegen de blastbeats je om de oren. Dit is echter uiterst beheerst gedaan en er blijft veel ruimte over voor de mooie riffs die worden geproduceerd tijdens de breaks. Langzaam en emotioneel reizen we naar het einde.

De laatste twee nummers, Terminal Putrefaction en Demise of Olympus, kenmerken zich op dezelfde manier als al uitgebreid beschreven. Stampende death metal met heel veel ruimte voor afwisseling en prima uitgedachte riffs. Het laatste nummer spat er overigens wel echt uit. Een waardig slot van de plaat.

Temple of Dread heeft hier echt uitstekend werk afgeleverd. De death metal is meer dan venijnig genoeg en bezit een hoop prima ideeën, zodat het interessant blijft. Veel momenten van sfeer geven nog een extra dimensie aan wat hier wordt afgeleverd. Het enige minpuntje vind ik de start van het album, waar ik teveel invloeden van onder andere Death en Slayer hoorde. De rest van het album bewijst dat Temple of Dread prima in staat is om origineel materiaal te schrijven. In ieder geval is dit een vette aanrader voor de meeste fans die de oude school aanhangen.

Score:

86/100

Label:

Testimony Records, 2024

Tracklisting:

  1. Carnage Ritual
  2. Spawn of Filth
  3. Black Scream
  4. Sacrificial Dawn
  5. God of the Godless
  6. Prophetic Misanthropy
  7. Monstrosity Divine
  8. Terminal Putrefaction
  9. Demise of Olympus

Line-up:

  • Jens Finger – Vocalen
  • Markus Bünnemeyer – Gitaar, basgitaar
  • Jörg Uken – Drums, keyboard

Links: