Uit het kleine IJsland komen de blackmetalbands als ware het hordes Vikingen af op de wereld. Een van de pioniers is de band Svartidauði, welke zijn debuut Flesh Cathedral in 2012 op de wereld losliet. Hierna begon het lange wachten. Er werden in de tussentijd wel twee EP’s en een live album uitgebracht, maar de langverwachte opvolger ligt nu eindelijk hier voor me. Met Revelations of the Red Sword worden er in een ruime drie kwartier zes nummers op de luisteraar afgevuurd.
Al vanaf het zakken van de zon komen er dissonante riffs als een zich voortworstelend magma voorbij getrokken. Tijdens de reis veranderen deze van klank en vorm waarbij ze de volle aandacht vragen van de luisteraar. Bijna hoopvol gloeien er zachtjes leads doorheen, totdat deze weer uitdoven en ruimte maken voor tribale ritmes die de cadans aangeven. Langzaam wordt het intenser tot de Cynocephali, de hondfiguur op de cover, je meesleept in een steeds woester wordende maalstroom van riffs over erupties van jazzy ritmes waarna de relatieve IJslandse rust wederkeert. In deze doomy passages kan de luisteraar op adem komen en worden er haast serene omgevingen gecreëerd. Elke keer wanneer je denkt even op adem te kunnen komen openen de dieptes zich weer voor een nieuwe kille vlaag van intense black waarover een schreeuw klinkt. Soms vanuit de diepten van de oceanen of vanuit de duistere grotten, en op andere momenten als Atilla die zijn films voorziet van zang.
Het mag duidelijk zijn dat ik onder de indruk ben van wat er hier gebracht wordt. Elk individueel lid levert een topprestatie waarbij de som een haast perfecte organische productie kent. Het album kruipt je onder de huid, vanaf de eerste vier relatief korte nummers tot aan de twee giganten van afsluiters (bijna tien, respectievelijk twaalf minuten). De nervositeit van de eerste helft van het album kent zo een mooi contrast met de gelaagdheid en ruimte op de tweede helft, waarbij er meer gelegenheid is voor haast hoopvolle klanken. Iedere liefhebber van dissonante black, en de IJslandse scene in het bijzonder, dient dit album direct in huis te halen. Collega Bart heeft dit jaar al heel wat toppers in het genre besproken, maar het zal mij niet verbazen als deze in de top drie gaat eindigen.
Score: 
90/100
Label:
Ván Records, 2018
Tracklisting:
- Sol Ascending
- Burning Worlds of Excrement
- The Howling Cynocephali
- Wolves of a Red Sun
- Reveries of Conflagration
- Aureum Lux
Line-up:
- Magnús – Drums
- Þórir – Gitaar
- Sturla Viðar – Vocalen, bas
Links: