Suldusk – Anthesis

In 2019 passeerde Suldusk al de burelen van Zware Metalen. Het was het debuutalbum Lunar Falls dat een fijne indruk op collega redacteur Dypfrys wist te maken. De Australische band heeft met Emily Highfield als aanjager wel de grootste troef in handen. De muziek op de opvolger Anthesis laat zich evenals het debuut typeren als neo-folk met black metal. Er komen daarnaast ook flarden doom en blackgaze voorbij.

Na het intro en het daaropvolgende, stevige Verdalet, met sterke zuivere vocalen en blackmetalkrijsen op een fundament van blastbeats, zoekt de band direct met wat folk de rust op tijdens Crowns Of Esper. En ondanks dat ik dit wel een beetje kon verwachten en het nummer zelf vooral mooi klinkt, ben ik van mening dat het de vaart wat uit het album haalt. Crystalline opent wat etherisch, maar laat al vlotjes het stevigere instrumentarium aan de oppervlakte komen. Fijne ritualistische muziek, die een draai weet te maken in de richting van het blackmetalgenre. Dat een naam als Myrkur bij mij – en u – opkomt is niet meer dan evident. Misschien staat Suldusk nog net iets meer met de voeten in de klei, neo-folkklei wel te verstaan, het best hoorbaar tijdens Sphaera, wanneer de viool prominent te horen is. Tegen het einde krijgt het nummer een mooie melancholische sfeer en horen we ook nog een hieraan toegevoegde, gesproken sample. Het feit dat de basgitaar lekker duidelijk in de geluidsmix is gezet maakt de muziek nog net even iets spannender.

 
En toch ben ik blij wanneer het razende titelnummer zich meester van mij maakt. Een krijs en de blastbeats komen als een duveltje uit een doosje ineens doorzetten. Het is slechts van korte duur, want deze band wil het trucje ter afwisseling herhalen, wat in dit geval zoveel betekent als het integreren van rustige folkpassages. Wellicht is het titelnummer dan ook wel het sterkste nummer van het album, door meermaals op en terug te schakelen. Bovendien zijn de blackmetalvocalen meer dan prima qua klank en uitvoering. Mythical Creatures is dan meer een typisch voortkabbelend nummer dat zonder al te veel noemenswaardige indrukken aan mij voorbij gaat.

Ik hink dus een beetje op twee gedachten wanneer ik Anthesis in zijn geheel beluister. Enerzijds verliest de band soms wat momentum en vaart door het toevoegen van een aantal beduidend kalmere folknummers, anderzijds is de afwisseling binnen de stevigere nummers meer dan welkom. Ik word gewoon teveel heen en weer geslingerd en dat is een beetje jammer, aangezien het met de kwaliteit van Suldusk wel goed zit. Ik zou deze band wel eens willen horen wanneer hij een album maakt met enkel (black)metalnummers en wat etherische passages ter afwisseling. Cellist Raphael Weinroth-Browne laat tot slot nog een mooie gastbijdrage horen tijdens het afsluitende en gevarieerde A Luminous End. Een nummer dat wat mij betreft als uitgangspunt mag dienen voor een vervolgalbum, zoals ik reeds suggereerde.

Score:

73/100

Label:

Napalm Records, 2024

Tracklisting:

1. Astraeus
2. Verdalet
3. Crowns Of Esper
4. Crystalline
5. Sphaera
6. Anthesis
7. Mythical Creatures
8. Leaven
9. A Luminous End

Line-up:

  • Emily Highfield – Vocalen, gitaren
  • Shane Mulholland – Vocalen, gitaren
  • Daniel Green – Bas
  • Josh Taylor – Gitaren
  • Hayley Anderson – Viool
  • Frankie Demuru – Drums

Links: