Striborg – Foreboding Silence
Displeased Records, 2008
Striborg lijkt wel de gewoonte te hebben om ieder jaar twee langspelers uit te brengen. Dit is de tweede van dit jaar alvast. De Australische antipersoon Sin Nanna brengt ons ditmaal dood en verderf onder de naam Foreboding Silence. Over Striborg is er de laatste tijd veel gezegd, en het lijkt dat het een beetje uit de gratie aan het vallen is van de underground. Kijken wat dit geeft.
Werkelijk waar, ik heb dit album enkele keren beluisterd. De eerste twee keer vond ik het ronduit slecht. De derde keer vond ik het hilarisch (alcohol en zo), en de laatste twee keer begon ik hoofdschuddend het einde te verlangen (van de plaat wel te verstaan). Ik weet echt niet wat de bedoeling is van deze schijf, en van Striborg in zijn algemeen, want iedere keer als er een positieve noot of degelijk album uitgebracht wordt, volgt er een desastreus en debiel vervolg op. De synthesizergeluiden bijvoorbeeld. Op dit album zijn ze soms zeer geslaagd in de mix verwerkt, soms, want meestal is het alsof er op de achtergrond een Akai-radiocassettespeler dreigt stil te vallen, terwijl die een tape met behangpapiermuziek uit een Chinees restaurant aan het afspelen is. Irritant zeg! Daarbij komen ook nog eens de B-film intro’s die op abusievelijke wijze lijken verwerkt te zijn in de muziek, meer zelfs, ze staan gewoon harder in de mix dan de muziek zelf! Intriest is me dat zeg. De snaren dan, die op vorige albums nog rondzwommen in het geheel, verdrinken dit keer in de mix. Dit stofzuigergeluid is wel degelijk een Dyson mensen, één zónder filter. Bij momenten verdwijnen ze ook gewoonweg van mijn biologische sonar! Waarschijnlijk zijn de voortgeproduceerde tonen zó hoog en schel dat alleen honden ze nog kunnen horen. De dingo’s stonden bij bovengetekende waarschijnlijk krols te kwijlen aan de deur van de opnamestudio. Al denk ik dat ze het na een uur teleurgesteld aftrapten richting wildernis, uit verveling vanwege de verslapte, voortslepende, lusteloze vaart van de digitale drum.
En zo gaat het maar verder en verder. Wat ik echt bijzonder verbijsterend vind aan dit album is dat, hoewel de sound verschrikkelijk ruw en onbewerkt klinkt, er grenzeloos veel effecten en computerinterventies zijn, vooral in de rubriek “keukenrobot”. Sporadisch lijkt het ergens op, en is er een creepy atmosfeer. Echter, het gros van de concepten gaat compleet de muzikale mist in. En dan die vocals… Kijk, ik hou enorm van zieke muziek, maar dat betekent niet dat ik een zanger wil horen die klinkt als een geriatrische patiënt met chronische bronchitis en ademhalingsmoeilijkheden. Bij dergelijke stembandruis verwacht ik wel degelijk gebarentaal. En dat wordt moeilijk, want soms klinkt het eerder als gevogelte dan dat er sprake kan zijn van een humane oorsprong. Frequent valt het gewoonweg ook totaal niet te ontfutselen wát je überhaupt hoort. Raad je plaatje wordt wel erg letterlijk opgenomen hier. Over de teksten kan ik het niet hebben aangezien ze er niet zijn, maar de titels spreken voor zich. En wat is dat eigenlijk met die tekeningen in het boekje?? Argh, waarom wil men hier zo vurig bewijzen hoe infantiel men wel is? Bij het mannelijk lid (ja, een “lid” is meestal mannelijk) van Velvet Cacoon zorgt dit zeker voor menig priapisme… De wereld is hier niet klaar voor!
U merkt het misschien niet, maar ik ben geen fan van dit album (sarcasme is hier inderdaad op zijn plaats). Beste nummer op deze schijf is My journey through the hills and paddocks (en daar kun je gerust de letters “c” en “k” in weglaten), voor wat het waard is, maar eigenlijk wil ik nieuwsgierigen in Striborg adviseren eerder het album Mysterious Semblance met voorzichtige tred te benaderen dan hier hun spaargeld in te beleggen. Individuen die werken bij de ongediertebestrijding halen hiermee dan weer een prima bestrijdingsmiddel in huis, evenals mensen die een vroegtijdig einde willen maken aan hun goed humeur, goed gehoor, relatie, hond en/of eigen miserabele leventje. Godverdomme zeg!
Tracklist:
- Intro
- Lonely walk in a desolate cold pine forest
- Interval
- Foreboding silence
- Interval II
- Weeping abandoned spirit
- Interval III
- Intro II
- My journey through the hills and paddocks
- Somnambulistic nightmares return
- Outro
Line-up:
- Sin Nanna – Alles
Links: