20 Buck Spin is als label echt aan een ware opmars bezig. Er verschenen dit jaar al diverse zeer aangename uitgaven van onder andere Dissimulator en Hulder. De band die ik vandaag bespreek – en dus ook bij 20 Buck Spin onderdak kreeg – is het uit Leeds, Engeland afkomstige Slimelord. Anders dan de eerder genoemde bands is dit duidelijk een deathmetalband met ook wel wat doom in zijn composities. Het debuut met de ietwat moeilijk uitspreekbare titel Chytridiomycosis Relinquished is een verwijzing naar een schimmelinfectie die vervelling, anorexia, lusteloosheid en andere symptomen bij kikkers en andere amfibieën veroorzaakt. Toegegeven: ik heb dat even moeten opzoeken hoor, want dit is niet mijn vakgebied en behoort daardoor niet tot de parate kennis van uw redacteur van dienst. Voor de geïnteresseerden onder ons, de ziekte is schijnbaar een groot probleem voor meer dan 350 verschillende amfibische soorten. Maar wat heeft dit nu eigenlijk met de muziek van dit vijftal te maken? Nou, laat ik het zo stellen: de band doet het veelal niet rustig aan, is bizar complex en vermengt een heel scala aan dierengeluiden, waaronder ook een stel kwakende kikkers (Gut-Brain Axis), in de composities, en dit bovendien aan de hand van een vrij heldere geluidsoverdracht.
Neem nu de weifelende opstartfase van The Hissing Moor. Op een ondergrond van niet te doorgronden gitaartapijten worden dikke bastokkels en een brakende vocalist hoorbaar, waarna de boel in een rotvaart dreigt te escaleren. Het gaat volledig ten koste van een wat meer consistente lijn, maar storen doet het mij niet. Die drummer moet overigens heel erg veel tijd over hebben om te oefenen, want wat hij allemaal uitspookt kan ik voor geen meter volgen. Zijn het impulsen vanuit zijn aangeboren talent, of is dit gewoonweg erin stampen? Ik weet het niet, maar indrukwekkend is het zonder meer. De vocalist treedt haast uit zijn eigen lichaam gedurende het bizar harde Tidal Slaughtermarsh met gierende en gillende gitaren, wat een totaal absurde manifestatie!
De opener The Beckoning Bell laat in eerste instantie dieren horen, die ik op basis van de geluiden niet met zekerheid kan identificeren (ganzen?) , maar bij mij herinneringen oproept aan het volledig gestoorde debuut Tol Cormpt Norz Norz Norz… van Impaled Nazarene. Daarna gaat de beuk er echt knoeperhard in en neemt de band maar weinig tijd om even gas terug te nemen. De hersenen worden gekloven tijdens het aanhoren van zoveel onwerkelijke twists en razernij.
Gut-Brain Axis is voor mijn oren een feest, met name door de geweldige gitaarriffs, leads en vele bekkenaanslagen. Diepe grunts en demonische vocalen versterken de sfeer wat het feest haast in een doompartij doet ontspinnen. Dit is echter maar van korte duur, want de heren maken al snel weer tempo, tot het moment waarop de kwakende kikkers zich laten gelden. Er komt dan even een gelijkenis met het Chileense Sporae Autem Yuggoth bij mij op. Apart genoeg ook een band die iets met schimmels en sporen heeft en indruk op mij maakte met het debuut However It Still Moves. Het afsluitende Heroic Demise klinkt dan op een vreemde manier haast episch, tot aan de allerlaatste minuut, wanneer de drummer het voor de laatste maal weer eens op zijn heupen krijgt.
Deze band laat met zijn debuut een heel intense indruk achter, zoveel is wel duidelijk. Zeer aanbevelingswaardig indien u tot de doelgroep (Tomb Mold, Morbus Chron) behoort. En dan heb ik het nog niets een gehad over de prachtig gekleurde hoes van dit album…
Score:
92/100
Label:
20 Buck Spin, 2024
Tracklisting:
1. The Beckoning Bell
2. Gut-Brain Axis
3. Splayed Mudscape
4. Batrachomorpha Resurrections Chamber
5. The Hissing Moor
6. Tidal Slaughtermarsh
7. Heroic Demise
Line-up:
- Alexander Bradley – Gitaar, vocalen, percussie, overige instrumenten
- Ryan Sheperson – Drums
- Andrew Ashworth – Vocalen
- John Riley – Bas, piano
- Krystian Zamojski – Gitaar
Links: