Skáld – Vikings Chant

Geschreven door op 13-02-2019 om 22:28.

We lijken in een tijd te leven waar men nostalgische gevoelens heeft naar een simpelere  tijd. Niet zo gek met al dat sociaal intolerante gedrag en de hoge focus op sociale acceptatie. Ook in de muziek lijkt dit niets dan minder waar, want de een na de andere traditionele folkband komt in de schijnwerpers te staan. Zo ook het Franse Skáld. De band (of project) concentreert zich op het zogeheten ‘Nordic Epic music’ en doet dit door middel van chants, Skaldische poëzie en eeuwenoude instrumenten. Het debuutalbum, Vikings Chant, kwam in januari uit.

Een stukje geschiedenisles: in de vroege middeleeuwen waren de Skálds van Scandinavië verhalenvertellers, dichters en muzikanten. Net als de lyrische dichters van de Kelten, zongen de Skálds heil over hun bloedlijn en lichtten de epische prestaties van helden of de daden van hun Goden toe, in tijden waar de orale traditie zeer waardevol was.

Het album begint al betoverend met het behoorlijk atmosferische Enn átti Loki fleiri börn. Een zweverige melodie, een gesproken woord van een van de heren en de chant van Justine zetten gelijk een goede sfeer neer. Dan volgt het nummer waar ik de band mee heb leren kennen: het epische Rún.

Meeslepend, repetitief doch krachtig, raast het nummer op vol volume door de speakers. Het hoge volume zorgt ook voor de beste inleving (en beleving) van het nummer. De ondertoon voelt ietwat melancholisch, maar dit doet niets af aan de beleving. Het voegt juist eerder wat extra’s toe. Voor de luisteraar die hoopt op wat meer vrolijke folk is er ook genoeg om van te genieten op de plaat. Pak zo het derde nummer, Valfreyjudrápa, en ga op in de vrolijke melodieën. Het openingschant moet je wel voor lief nemen, want dit lijkt een klein beetje van een popnummer afkomstig. Was dit iets te blij en mag het net een tandje minder? Laat dan vooral nummer vier aanstaan, een rustige folkballad met prachtige samenzang, of skip de plaat naar het nummer Krákumál.

De bierdrinkende, Walhalla-roepende Vikingen kunnen hun hart ook op met nummers als Flúga, Gleipnir, Ó Valhalla, Yggdrasill en Ódinn. Ik zie mij zelf al in een kort gewaad, blote bast met een wolfskleed om en helm op rondstampen rond een kampvuur, bij het luisteren van deze nummers (al is dat waarschijnlijk een niet erg aangenaam aangezicht). Opnieuw zit hier de kracht in de chants en de oorlogsdrums, gecombineerd met de eeuwenoude instrumenten die een indrukwekkende melodie neerzetten.

Een aparteling op het album, met een licht misleidende titel, is de afsluiter Jóga. In eerste instantie lijkt dit nummer geheel in de lijn van de rest van het album, vanwege de titel. Het is echter een cover van het gelijknamige nummer van zangeres Björk. Het is dan ook zeer apart om deze formatie ineens in het (ietwat gebrekkig) Engels te horen zingen. Vergelijk ik het dan met het origineel, dan vind ik deze versie iets bombastischer, wat emotioneler en meer sfeer bevatten.

De muziek die het trio van Skáld maakt en presenteert op dit album is ontzettend captiverend. Krachtige composities en haast trans-achtige repetities nemen de luisteraar mee op een epische reis door het noorden en oudere tijden. Lyricaal gezien doet het eer aan de oude verhalen en tradities en doet deze redacteur de huidige (diep trieste) tijden eventjes vergeten. Tip: zodra je het album aanzet, sluit dan de ogen, beeld een groot landschap in met hoge bergen, verander dit beeld op basis van de vier jaargetijden, en laat de muziek je meeslepen naar een staat van ultieme relaxatie.

Score:

89/100

Label:

Decca Label, 2019

Tracklisting:

  1. Enn átti Loki fleiri börn
  2. Rún
  3. Valfreyjudrápa
  4. Níu
  5. Flúga
  6. Gleipnir
  7. Krákumál
  8. Ó Valhalla
  9. Ec man iötna
  10. Yggdrasill
  11. Ódinn
  12. Ginnunga
  13. Jóga

Line-up:

  • Justine Galmiche – zang en instrumentatie
  • Pierrick Valence – zang en instrumentatie
  • Mattjö Haussy – zang en instrumentatie

Links: