De naam Sataray zei me wel wat. Ik omschreef haar eerder als een pretentieuze dronken dame die in een microfoon kwijlt. Het werd een 40/100. Mijn nieuwsgierigheid won het van mijn voorkennis, en dus verdient dit project gewoon een tweede kans. Ditmaal wordt samengewerkt met Zania Morgan. Een ritualistische performer die reeds 10 jaar podia onveilig schijnt te maken. Het werk is getiteld Argryropoeia. Dit is de alchemistische term voor het maken van zilver uit gewone metalen. Het gouden duo brengt dit werk uit via Scry Recordings. Ik heb er zin in!
Het volgende onderdeel duurt een dikke twintig minuten. Zania Morgan heeft een ander instrumentarium uit de kast getrokken, namelijk: een orgeltje, rinkeltjes, een effectenpedaal en een zuchtend stemmetje. Crepulsculum zoekt expres wat dissonanten op. Zania Morgan redeneert eveneens dat eenvoud belangrijk is, en dat enige vorm van muzikaliteit overgewaardeerd is. De bedoeling is goed, maar om dit soort ritualistische ambient overtuigend te kunnen brengen moet je een finesse bezitten die deze artiest niet aantoonbaar bezit. De verschillende lijnen moeten soepel in elkaar schuiven. “Less is more’ wanneer je exact de juiste toon weet aan te slaan op de juiste momenten. Daar is meer voor nodig dan drie toetsen aanklikken, twee ambientgeluiden toevoegen en een beetje laveloos zingen en zuchten in de microfoon, terwijl je draait aan de volumeknop. Godverdomme man. Op Nyx Ambrosia blijkt ook weer dat Zania Morgan de tonen, de plaatsing van de onderdelen en het volume daarvan, totaal niet weet te laten aansluiten op elkaar. Het veel te schelle vervormde keyboardgeluid domineert de muziek, terwijl het werkelijk niets bewerkstelligt. Alsof ze onder de douche staat te neuriën terwijl ze de tondeuse ter hand neemt, zo klinkt het. De opbouw van deze track is wel aardig. Het bouwt tweemaal wat lichtelijk op naar een wat complexer en rauwer geluid. Het tweede gedeelte van het nummer wordt eindelijk wat interessanter. Zania Morgan begint met vocalen die aan Leviathan doen denken en het tempo wordt enigszins opgebouwd met een achtervolgingsdeuntje. Zodra deze rauwere vocalen worden losgelaten is gelijk ook weer elk greintje sfeer verdwenen helaas.
Eerlijk gezegd heeft Sataray een lichte verbetering doorgemaakt. De lijnen passen iets beter in elkaar, en de vocalen zijn ook beter ingepast. Het blijft verder te simpel, te saai, te ondoordacht, te oppervlakkig om ook maar bij een voldoende in de buurt te komen. De redenering van dit soort ambient is gewoon te makkelijk. Sfeer is niet iets wat je krijgt door met je elleboog op een keyboard te leunen en wat te fluisteren. Daar is precisie, nuance en een delicaat gevoel voor nodig. Zania Morgan is grotendeels poep, met een kleine opleving waar ineens toch enige vorm van sfeer te bekennen was. Helaas was dat van korte duur. Vooruit een iets hogere score dan de vorige keer. Het doorzettingsvermogen is er, nu de juiste snaar nog.
Score:
41/100
Label:
Scry Recordings, 2020
Tracklisting:
Sataray
1. Saturn
2. Rain
3. The Flood
Zania Morgan
4. Crepulsculum
5. Nyx Ambrosia
Line-up:
- Sataray – Sataray
- Zania Morgan – Zania Morgan
Links: