Sagenland is volgens Google een bed & breakfast van Goos en Roelie in Harbrinkbroek. Volgens www.bedandbreakfast.nl verdient Sagenland een 8,8/10. Eens zien of de muzikale variant een even hoog cijfer weet te scoren! Dit Sagenland is een band uit het Nederlandse Twente, met teksten in de Twentse tongval.
Dit volledige album is het vervolg op een split uit 2005. Het is het werk van twee oude rotten uit het vak. Floris Velthuis (Meslamtea, Asgrauw) en Arjan (ex-Countess, Heimdalls Wacht). Enige kwaliteit mag dus verwacht worden. Oale Groond heet dit album. De betekenis hiervan is simpelweg: oude grond. De teksten gaan veelal over oude sagen en poëzie over het platteland tussen de rivieren de Regge en de Dinkel. Dit alles past bij de keuze voor een organisch klinkend blackmetalalbum waar een folkvogel overheen is gevlogen.
De jammerklachten van Singraven – tweede deel voorziet in een akoestische pingeling en wat hamonieuze ‘ah’s. Daarna valt de band in met mid-tempo depri black metal. De blasts worden wederom uit de kast gehaald, waar de bassist doorheen mag lopen. Drumsgewijs wordt dynamisch drummen de deur gewezen, en wordt weer flink gehakt, met niet al te ingewikkelde 4/4 beats.
Veur de Leu van Vrogger is een instrumentaal tussenstuk waar met Ulver wordt geflirt. Het is het gevoel van Høyfjeldsbilde dat Sagenland hier enigszins weet te reconstrueren. Dan Bladval, met een wederom blastende drumsessie waarbij de diepgang wordt gezocht in verschillende lagen, waarbij de basgitaar de variaties verzorgt. Het is een interessante formule, ware het niet dat de basloopjes soms wat willekeurig klinken. Zeker omdat de vocalen wat middenin de muziek zijn gemixt. Zo klinkt het alsof het niet helemaal zijn potentie bereikt. De drums zijn ook wat gehaast om de loopjes te accentueren.
Ik zit op mijn kritische stoel inderdaad, maar ik merk op dat het ook deels een kwestie van smaak is. Deze black metal is ruw, ongepolijst, bot, lomp zelfs. Toch hoor je kneepjes van finesse, zoals op de dragende openingsriff in Botte Bijlen en de opvolgende cleane zang. Waarschijnlijk is het ontbreken van precisie juist een bewuste keuze, passend bij wat men wil bereiken. De vraag is vervolgens of dat je aanspreekt. Op In ‘t Bos staan de botte overgangen centraal, de cleane zang is daarbij wederom een interessante toevoeging. De muzikale intermezzo’s zijn interessant. Ze halen enerzijds wat het gehaaste karakter onderuit, wat een pluspunt is. Anderzijds proberen ze de atmosfeer te omvatten. Dit lukt in de zin dat het brute karakter gewaarborgd wordt. Dit blijkt uit de vrij harde picks in de akoestische delen.
Oale Groond biedt ongepolijste black metal met folkinvloeden. Een wat lomp werk waarbij de botte bijl wordt gehanteerd. Het past bij de Twentse invloed. Een invloed van noeste arbeid, grond, zweet, regen en klare taal. In die zin een passend project. Persoonlijk ben ik wat minder gecharmeerd van deze aanpak omdat de woestheid en nadruk op ritmiek wel erg de overhand heeft, terwijl wel wordt geflirt met epiek, maar die niet echt bereikt wordt door de wat lompe aanpak. Ook qua gedenkwaardigheid valt er nog wat te winnen voor Sagenland.
Score:
74/100
Label:
Heidens Hart, 2020
Tracklisting:
- Weer thuus
- De jammerklachten van Singraven – eerste deel
- De jammerklachten van Singraven – tweede deel
- Veur de leu van vrogger
- Bladval
- In ‘t bos
- Van eigen land
- Botte bijlen
- ‘t Leste gedicht (Twentse earde)
- Terug noar et laand van aleer
Line-up:
- Floris Velthuis – Basgitaar, drums, vocalen
- Arjen – Gitaar, vocalen
Link: