Rosetta – Quintessential Ephemera
Eigen Beheer, 2015
Wie het Amerikaanse Rosetta tegen deze tijd nog niet kent, moet zich toch echt eens achter de oren gaan krabben. De band draait al een aantal jaren mee en heeft flink wat releases op zijn naam staan. Toch is dat niet waar ik de band door ken. Dat komt namelijk door diens tourschema’s, die enkele jaren onuitputtelijk leken. Het aantal keer dat de heren in Nederland zijn geweest de afgelopen jaren is absurd en het kan dan ook heel goed dat je ze ergens in een voorprogramma hebt gezien, zonder het te weten. Eind van de maand komen ze overigens weer langs.
Zelf vind ik dat de muziek altijd het midden bewandelt tussen post-metal en post-rock en dat doet het uitstekend. Met ingewikkelde melodieën en dynamische tracks weten de muzikanten hun eigen stempel te drukken op het hele post-gebeuren. Zelf moet ik bij het horen van de bandnaam nog altijd aan Rosetta Stoned van Tool denken en misschien is dat nummer ook wel een inspiratie voor de band. Ik wil niet zeggen dat de melodieën van de twee op elkaar lijken, maar de dansende, ingewikkelde riffs en ook sterke dynamische bewegingen van de tracks hebben wel iets van elkaar weg (en ja, Tool is dan de inspiratie geweest en niet andersom).
Quintessential Ephemera, zoals het nieuwe album heet, bestaat grotendeels uit titelloze nummers, met alleen de opener en de afsluiter voorzien van een titel: After the Funeral en Nothing in the Guise of Something respectievelijk. Als je de twee titels ziet, hadden ze die wat mij betreft ook wel titelloos mogen laten, maar dat maakt voor muziek niet uit. Die zit namelijk prima in elkaar en is min of meer wat je kan verwachten van een post-metalband. Toch geeft Rosetta er zeker een eigen twist aan, vooral door de focus te laten vallen op de zweverige post-rockriffs die voorzien zijn van sterke ritmes en langzaam opbouwen naar een vaak sterk contrast met de volgende riff.
Omdat ik niet de al te duidelijke vergelijkingen met post-metalbands wil trekken, laat ik die voor wat het zijn. Laat ik meteen naar een element doorgaan dat Rosetta redelijk afzondert van de rest en tegelijk ook een element is waar ik een ontzettende hekel aan heb. Dat is namelijk de zang. Rosetta doet zowel aan ruwe vocalen en aan cleane zang. De ruwe vocalen zijn zoals die vaker te horen zijn in het genre. De cleane zang daarentegen, kan ik echt moeilijk verdragen: hoewel ik echt geen hekel heb aan cleane zang, kan ik niet tegen zeurende zanglijnen die met een zogenaamd emotionele stem een boodschap willen overbrengen. Zeker als deze wordt samengevoegd met de ruwe vocalen, krijgt het geheel wel een heel hoog scene-gehalte en laat ik daar nou net allergisch voor zijn. Dit punt is iets wat ik ook ervaar bij het oudere werk van Rosetta en het blijft mijns inziens zo zonde van de muziek. Daar is namelijk niets mis mee, totdat het gejank de boel overneemt. Is en blijft een zere plek voor mij.
Al met al is Quintessential Ephemera een voortzetting van het oudere werk en is er muzikaal niet echt iets mis mee. Het is gewoon een heel degelijke plaat, waar aan te horen is dat de band er aan heeft getrokken om goede riffs te verzinnen. Soms werken de harde riffs niet helemaal, maar dat wordt meer dan goed gemaakt door de ingetogen riffs, waar de kracht van dit album ligt. Voor fans van post-metal zeker een aanrader, maar ik ga er eigenlijk van uit dat die al bekend zijn met Rosetta.
Tracklisting:
- After the Funeral
- (Untitled I)
- (Untitled II)
- (Untitled III)
- (Untitled IV)
- (Untitled V)
- (Untitled VI)
- (Untitled VII)
- Nothing in the Guise of Something
Line-up:
- Matt Weed – Gitaar
- BJ McMurtrie – Drums
- Dave Grossman – Bas
- Mike Armine – Vocalen, Electronica
- Eric Jernigan – Gitaar
Links: