Rhapsody – Enchanted Lands part II – The Dark Secret

Rhapsody – Symphony of
Enchanted Lands part II – The Dark Secret

Woensdag 7 juli is de dag voor de pers om in de poptempel 013 in Tilburg
kennis te maken met de pas in september te verschijnen plaat Symphony of
Enchanted Lands part II – The Dark Secret
. Om twee uur ’s middags mogen Twan
van Knippenberg en Ralph Plug plaatsnemen voor een luistersessie. Naderhand
is er nog tijd voor een interview met zanger Fabio Lione.

Twee jaar na het overrompelende Power of the Dragonflame is het
Italiaanse metalorkest Rhapsody terug met een nieuwe plaat. Van tevoren
werd er al aardig wat informatie over de grote schaal van dit project
losgelaten, maar een eerste duidelijke indruk werd pas gegeven met de release
van de EP The Dark Secret. Kon het allemaal grootser en beter dan in het
verleden? Het antwoord is tweeledig en vind je hier onder.

Rhapsody

Het eerste wat opvalt aan de nieuwe plaat is de erg lange intro. Het is
eigenlijk dezelfde gesproken intro van mr. Christopher Lee die je ook op
de EP zult aantreffen, maar dan ongeveer twaalf keer zo lang. Net als op de EP
volgt dan het krachtige Unholy Warcry, zij het in een uitgebreidere
versie. Met Never Forgotten Heroes volgt dan het eerste echte nieuwe
nummer. Wat opvalt is het marsritmeachtige drumwerk, en het pompeuze karakter
van de song. Het nummer wordt opgevolgd door het instrumentale, folky
Elgard’s Green Valleys
. The Magic of the Wizard’s Dream is dan het
eerste nummer waar het orkest vol haar ding mag doen. Een epische track, waar
het mannenkoor echter iets te zacht staat om echt indruk te kunnen maken.

Erian’s Mystical Rhymes dan is een hele lange, epische track,
beginnend met de akelige stem van één of andere demon, en een onheilspellend
aanzwellend koor. De zanglijnen van Fabio Lione zijn echter alles behalve
indrukwekkend, en missen de nodige originaliteit. Door de vele tempowisselingen
en een tussenstuk met een tweede verhalende stem verslapt de aandacht echter
halverwege, en dan hebben we nog vijf minuten te gaan. The Last Angel’s Call
daarentegen is een olijke meezinger, en zal zich op de komende tournee tot een
echte live-klassieker weten te ontpoppen, inclusief het obligate springen en
duwen. Dragonland’s River klinkt als het jonge broertje van Ancient
Forests of Unicorns
van het debuut. Hierna volgt Sacred Power of the
Raging Winds
, bekend van de EP, maar dan veel langer, met prachtige duels
tussen gitarist Turilli en toetsenist Staropoli, alsmede een grote
rol voor het orkest. Nummer tien is een Italiaanse versie van Guardians of
Destiny
, ook bekend van de EP, en heet nu Guardiani. Interessant,
orkestraal, maar niet wereldschokkend.

Na de verhalende stem van Lee en pompeus trompetgeschal vallen
eindelijk de gitaren weer in bij Shadow’s of Death. Ook in dit nummer zit
weer een mooi instrumentaal duel. Het is alleen jammer dat de zang van Lione
erg hard staat, en het volledige instrumentarium dikwijls weet te
overstemmen. Het afsluitende Nightfall on the Grey Mountains is lang,
traag en log. Het refrein is mooi en slepend. Een bombastisch koor leukt dit
nummer nog op, en het geheel is behoorlijk opzwepend. Je zit dus te wachten op
wat er komen gaat, en terwijl je dit aan het doen bent is de cd na bijna vijf
kwartier gewoon in één keer op. Een beetje een anticlimax, muzikaal gezien.

Een voorlopig oordeel over The Symphony of Enchanted Lands part II – The
Dark Saga
luidt als volgt: er worden veelvuldig oude melodieën gerecycled,
en dan met name de zang. De band bedient zich van bijzonder veel geluidseffecten
om het verhalende aspect van de plaat meer tot zijn recht te laten komen. De
luisteraar wordt dus vergast op de geluiden van kabbelende bergbeekjes, huilende
wind en huilende wolven, vogels, hoefgetrappel, stemmen en evil rupsen. Op de
gehele plaat is een erg grote rol weggelegd voor de fluit. Het geheel klinkt erg
bombastisch, maar minder metal dan voorheen. Ook staat Fabio af en toe te
hard in de mix en het koor te zacht. De eerste indruk is zeker niet slecht, maar
het is een album wat meerdere malen gedraaid moet worden om volledig tot zijn
recht te komen, zo is ons idee.



Meer informatie: