Red Fang heeft ondertussen geen introductie meer nodig. Praktisch elke Zware Metalenlezer zal bekend zijn met de hilarische videoclips van dit stonerviertal uit Portland, Oregon. Bier drinken tot men kotst, dingen kapot rammen met een auto of een katana, larpen in een pantser van bierblikken en zoveel lichaamshaar dat een Australopithecus er geil van zou worden zijn maar enkele dingen die voorbij komen in deze clips. Daarbij zijn deze singles meestal zo aanstekelijk gezongen en verdomme smerig gespeeld dat je niet anders kan dan blijven luisteren.
Vooral de eerste twee albums Red Fang en Murder The Mountains zijn ijzersterke platen en bevatten enkele met modder en bierkots besmeurde parels van nummers. Prehistoric Dog, Wires en persoonlijke favoriet Throw Up zijn nummers die elke bruine kroeg in de stad doen losbarsten in een wedstrijdje headbangen. Jammer genoeg gaat de kwaliteit van de albums hierna achteruit met Whales and Leeches en Only Ghosts, wat op zich nog ok albums zijn, maar het frisse, pakkende, blijvende is er uit. Arrows doet de band naar nieuwe dieptes zakken, want *spoiler alert*, dit is hem echt niet.
Allereerst is de productie kut. Het is van het kaliber dat het enkele nummers echt tegenwerkt. De basgitaar is zo zwaar overstuurd dat er geen definitie meer is en de gitaren zijn volledig gescheiden van de bas in de mix, waardoor er geen synergie is, maar een conflict om aandacht van de luisteraar. Man, wat mis ik de productie van de eerste twee platen. Die was niet vernieuwend of zo, maar wel oerdegelijk en ruig. In tegenstelling tot Arrows waar het begrip ‘garage’ vooral als rommelkot wordt gebruikt. Je zou denken dat een uiterst succesvolle rockband budget zou hebben om hoge-kwaliteitsopnames te kunnen maken of dat de muzikanten het verstand zouden hebben om goed klinkende instrumenten te gebruiken. Zucht.
Stilistisch zoekt Red Fang de hardere regionen van stoner op met Arrows en schurkt het vaak tegen sludge aan. Ook is de zang vaak harder en meer geschreeuwd dan op vorig werk. Fonzi Scheme, het beste nummer, valt in met een kanonskogel van een riff, pikt melodische gitaren op en heeft dubbelzang die wel heel erg doet denken aan Baroness. Ook zijn hier strijkers te horen (cello en altviool denk ik, het is erg onduidelijk), die het geheel een dramatische en melodische bijklank geven. Ook op het titelnummer zijn deze strijkers te horen, wat een goede toevoeging is van de productie. Alleen zouden deze veel beter tot hun recht komen in een nettere mix en algemene productie.
Er zijn ook een paar opvullers op het album te bekennen, zoals het openingsnummer Take It Back. We horen hier zeer slecht gegromde tekst over vaag achtergrondlawaai en het bouwt eigenlijk nergens naartoe. Gemist potentieel. Opvolger Unreal Estate doet er dan ook bijna 40 seconden over om tot de kwestie te komen. Deze is wel een stuk harder dan we gewoon zijn van Red Fang en de zang doet hier met momenten denken aan B. Hinds van Mastodon. Alleen is het tempo wat te laag en gaat het nummer te lang door op dezelfde ideeën om het interessant te houden. Tweede single Why is voor mij ook een totale misser. De vraag is wel gepast, waarom is dit in hemelsnaam een single? De gitaar in de intro is veel te overstuurd om emotionele draagkracht te hebben en past totaal niet bij de oprechte zang. Het geheel voelt aan als een klaagzang/ballade maar mist gewoon het doel volledig. Om met een positieve noot te eindigen zijn de riffs van afsluiter Funeral Coach wel erg lekker.
Samengevat is Arrows een nieuw dieptepunt voor deze band met zoveel potentieel. De productie is echt niet te harden en vermindert de enkele goeie nummers daardoor in kwaliteit. Hopelijk kan het tij keren en is de volgende wel raak. Voor nu mist Arrows doel.
Score:
63/100
Label:
Relapse Records, 2021
Tracklisting:
- Take it Back
- Unreal Estate
- Arrows
- My Disaster
- Two High
- Anodyne
- Interop-mod
- Fonzi Scheme
- Days Collide
- Rabbits in Hives
- Why
- Dr Owl
- Funeral Coach
Line-up:
- Bryan Giles – Zang, gitaar
- Aaron Beam – Zang, basgitaar
- David Sullivan – Gitaar
- John Sherman – Drums
Links: