Ravech – Democracy Manifest

Geschreven door op 01-12-2018 om 13:55.

Onlangs werd ik benaderd met een bericht uit het zonnige Paramaribo. Na eerder de groovende thrash van Asylum en de hardcore punk van Luguber besproken te hebben op Zware Metalen, was het nu Irshaad Nazir die mij bewust maakte van een nieuwe metalrelease uit het Zuid-Amerikaanse land met de Palmentuin. Nazir AKA Liquid_Glycerine is namelijk de gitarist van Ravech en de jonge Surinamers komen nu met een EP op de proppen, Democracy Manifest. Het bestaat uit zes nieuwe nummers, aangevuld met de bonustrack Darker Days. Laat ik voorop stellen dat ik ontzettend geniet van de gedachte dat er een opbloei is van metalbands in dit land. De laatste keer dat ik er was – in 2004 – was dit nog een ondenkbare gedachte, ondanks dat ik er mijn vlag van Chaos A.D. aanschafte.

Voorafgaand hieraan zag ik onlangs al de video van Fuck The Leader en die wist me meteen te vermaken. De frustratie over corrupte wereldleiders wordt hier volmondig geuit, met in het bijzonder de rijkste drugsbaron van Suriname zelf: president Desi Bouterse. Waar in de videoclip volop beelden en audiosamples van ‘Bouta’ worden gebruikt, zijn de samples niet aanwezig op deze eigenlijke versie. Het wordt weliswaar hierdoor wat universeler, maar het gebruik van die samples maakte het dat dit nummer nog net wat meer Surinaams werd, en daardoor ook wat meer uniek. Fuck The Leader liet me – als introductie tot Ravech – horen dat deze band vooral uit het vaatje tapt van de metal uit de jaren na de millenniumwissel: dus laag gestemde gitaren, dikke grooves en een stevig simpel meezingrefrein. Vooral dat laatste doet me wat denken aan iets van Slipknot, met wat meer punkattitude. Nu is dit niet een subgenre dat de boventoon voert in mijn smaak, maar wanneer een album als Sepultura’s Roots tot de persoonlijke favorieten behoort en ik een kind van die tijd was, dan kan er ook zeker niet gesproken worden van een verre kloof.

Democracy Manifest dus, welke geopend wordt met Walls. Vlagen van Biohazard-bravoure komen voorbij, aangevuld met de cleane vocalen van de Nu-metal. Dat laatste aspect kan me persoonlijk wat minder bekoren, maar slecht is het hier geenszins. Het is wel weer even wennen. Disconsolation is daarentegen een stuk agressiever en zal het live erg goed doen. Het gitaarduo weet namelijk perfect de laaggestemde gitaren te benutten en riffs volgens het boekje te produceren. Ook MPPO klinkt wel erg lekker, want het voldoet precies weer aan het recept. Afgesloten wordt er zelfs nog met een stukje tribal, waardoor het me vooral doet denken aan het debuutalbum van Soulfly.

Fall zou met een betere productie van de vocalen net wat beter uit de verf komen. Het klinkt helaas wat als een demo, en dat is best jammer, want hier zit wel een sterk nummer in verpakt. Het doet me ergens aan denken, maar ik kan niet plaatsen welk nummer. Tranga Yesie is een beetje een apart nummer met zijn mix tussen alternatieve rock en groove metal en daarmee het enige nummer van deze EP waar ik niet al te veel mee kan. Toch is Democracy Manifest een prima EP geworden en ik ben dan ook benieuwd wat Ravech ons in de toekomst gaat brengen!

Label:

Eigen beheer, 2018

Tracklisting:

  1. Walls
  2. Disconsolation
  3. Fall
  4. Fuck The Leader
  5. MPPO
  6. Tranga Yesie
  7. Darker Days (Bonustrack)

Line-up:

  • Chaver Stutgard – Vocalen, Gitaar
  • Reindell Stutgard – Drums, Achtergrondvocalen
  • Raydle Santjes – Bas
  • Liquid_Glycerine – Gitaar

Link: