Quadrivium – Methocha
Soulseller Records, 2012
Het quadrivium, Latijns voor viersprong, was het tweede en laatste deel van de zeven vrije kunsten, de middeleeuwse opleiding aan de universiteit. Nadat de student het trivium met goed gevolg had doorlopen, was hij baccalaureus, en was hij in staat het vierjarig quadrivium te gaan volgen. Dat bestond uit de vakken arithmetica (rekenkunde), geometria (meetkunde), musica (muziek) en astronomia (astronomie). Na de voltooiing was de afgestudeerde klaar voor een geestelijke of ambtelijke functie.
Na het eenmalig beluisteren van dit album van het Noorse Quadrivium, kun je reeds bovenstaande herkennen in de manier van componeren. Of dit bewust zo herleid is, geen idee. Om verwarringen te voorkomen, er bestaat ook een Canadese rockband met dezelfde naam. Derhalve bestaat deze avant-gardistische/symfonische blackmetalband sinds 2005, en bracht haar vorige full length album in 2008 uit, getiteld Adversus.
Interessant plaatje, en het behoeft zeker meerdere luisterbeurten om het te doorgronden, zeker als je echt linkjes wil leggen met de betekenis van het quadrivium. Ik kan ook geen korte, gebonden review schrijven hier achter mijn bureau, want ik wil jullie overtuigen van de complexheid die de muziek bevat.
Vanaf het eerste nummer hoor ik een geblenderde mix van composities en geluidseffecten die The Kovenant niet zouden misstaan, met een vleugje Ayreon, een minimale hoeveelheid black à la Catamenia, Belphegor (bijvoorbeeld), intro’s en intermezzo’s die Dimmu Borgir gecomponeerd zou kunnen hebben, met een afgeleide van ICS Vortex’s zang, en dus uiteindelijk een kleine hint naar Arcturus hier en daar. Het lijstje vergelijkingen mag niet te lang worden, want deze plaat staat uiteindelijk sterk op zichzelf. Alles komt in hooguit enkele tientallen seconden, van de hak op de tak op sublieme wijze. Een soort astrale projectie van muziek in strak uitgemeten tijdzones. En daar heb je dan het deel van de bovengenoemde vrije kunsten.
Dit album staat gegarandeerd in mijn jaarlijst voor 2012. Met een keur aan gebruikte instrumentklanken (uit een synthesizer weliswaar), niet in herhaling vallend, bij mij zelfs het gevoel oproepend van een ouderwets duister circus, de soundtrack van een freakshow, waar de vrouw met de baard en de Siamese tweeling tentoon werden gesteld.
Knaller van de plaat is wat mij betreft het zevende nummer. Ook het enige nummer dat echt voornamelijk symfonische, atmosferische black metal ademt. Na een lange onheilspellende intro, trage sfeervolle black metal, om vervolgens gewoon even lekker de duisternis in te rammen, weer tot rust te komen, inktzwart door te blazen enzovoorts.
Soms lijkt een nummer aan een outro bezig te zijn, en valt het bijna stil, om vervolgens weer uptempo het ritme op te pakken. Een heerlijk album voor tijdens je bezigheden, niet te luid op de achtergrond, en steeds in ‘verbazing’ vallend over welke kant de muziek nu weer opvliegt.
Of zoals de band zelf vertelt in haar biografie: Couriers of anomalous vibrations…
Voor een album in dit genre, een uitstekende score.
Tracklisting:
.jpg)
- Methocha
- Deep Syphon Focus
- Eye Of Mimas
- Orbital
- Destroyer
- Phobos Anomaly
- The Labyrinth Of Infinity
- Blackbird Abiogenesis
Line-up:
- Lars Jensen – Vocals
- Leif Johan Strode – Raw Vocals
- Attila Bakos – Clean Vocals
- Thor-Axel Eriksen – Guitars
- Svein Ivar Sarassen – Bass
- Etienne Gallo – Drums
- Erland Antonsen – Keyboards
Links: