Pupil Slicer – Blossom

Geschreven door op 01-06-2023 om 18:54.

Had het Engelse Pupil Slicer twee jaar geleden ook maar enigszins kunnen vermoeden hoe innig de metalscene zijn album Mirrors (2021) zou omarmen? Het mathcoremonster kreeg volop lovende kritieken en het album werd gezien als één van de spannendste verrassingen van dat jaar. Tja, zie dan maar eens met een opvolger op de proppen te komen die net zo’n beestachtige indruk achterlaat? Het siert het drietal uit Londen dat hij niet voor de makkelijke weg gekozen heeft en simpelweg voor een enigszins gelijkgestemde kloon van het vorige album is gegaan, maar alles net even anders inkleurt.

Anders inkleuren? Betekent dit dat er op de woeste verbetenheid, de met adrenaline smijtende krachtpatserij van het eerste album ingeleverd is? Wees gerust… Ook op Blossom tieren kernwaarden als het met dikke klodders aanbrengen van polyritmische hoogstandjes, versplinterende intensiteit, de verwrongen complexiteit en turbulente invulling wederom weelderig. Het sonische palet tovert nog steeds aritmische bokkensprongen, snoeiharde riffs, bruisende passie en ongebreidelde emotie tevoorschijn. Ook op dit nieuwe album overheerst een onvoorspelbare, chaotische indruk.

Ondanks dat het muzikale spectrum ingekleurd wordt met veelal dezelfde penselen, komt Blossom toch net even anders uit het kleurengamma tevoorschijn. Door de toevoeging van eerder onbekende componenten als het invlechten van elektronica (bijvoorbeeld Departure In Solitide, No Temple) en door nog extremer en frequenter toepassen van wisselingen in tempo (Creating the Devil in Our Image, The Song at Creation’s End) is het geluid wat voller, rijker dan voorheen. In de vocale aanpak is er wel voor een andere, bredere kwast gekozen, die ervoor zorgt dat er naast de gebruikelijke tinten ook andere nuances worden aangebracht. Op momenten laat zangeres Kate Davies de vileine galspuwerij volledig achter zich en bedient ze zich van heldere, etherische vocalen (Momentary Actuality, Terminal Lucidity, No Temple, titel- en slotnummer Blossom); een beetje zoals Eva Korman ook in de muziek van Rolo Tomassi hanteert. Misschien kun je daarmee zeggen dat de band op Blossom wat inlevert aan zwartgallige chaos en op momenten iets opener (wie zei daar: zelfs lieflijk?) tevoorschijn komt? Of om het maar in kleuren te houden: het zwart en grijs krijgen gezelschap van donkerblauw en wat fellere kleuren?

Ook dit Blossom wordt door het Engelse Pupil Slicer op geheel eigen wijze uitgewerkt. Intens, verwrongen, met energie doordrenkt, tegendraads. Minstens net zo bont als Mirror, maar wel in andere tinten. En net als op zijn voorganger schiet Pupil Slicer wel eens uit en kleurt het niet altijd binnen de lijntjes. Maar dat mag geen verrassing heten. Of ga je nu beweren dat je had verwacht dat de band alles volgens een standaard patroontje had ingevuld, in plaats van dat hij een weelderige caleidoscoop tevoorschijn tovert?

Score:

82/100

Label:

Prosthetic Records, 2023

Tracklisting:

  1. Glaring Dark Of Night
  2. Momentary Actuality
  3. Departure In Solitude
  4. Creating The Devil In Our Image
  5. The Song At Creation’s End
  6. No Temple
  7. Terminal Lucidity
  8. Language Of The Stars
  9. Dim Morning Light
  10. Blossom

Line-up:

  • Kate Davies – Vocalen, gitaar
  • Luke Fabian – Basgitaar
  • Josh Andrews – Drums

Links: