Profanatica – Crux Simplex

Geschreven door op 21-09-2023 om 19:00.

Veel blasfemischer dan de Amerikaanse blackmetalband Profanatica gaat u het waarschijnlijk zelden aantreffen. Een blik op de albumhoes en de bijbehorende titels lijken mij daarvoor voldoende indicatief. Wat zegt u van Wipe the Fucking Face of Jesus, Cunts of Jerusalem en Meeting of a Whore (ja die ene van de onbevlekte ontvangenis uit het wereldberoemde boek)? Eerder verschenen van deze band de volgende recensies op Zware Metalen: Disgusting Blasphemies Against God, Sickened by Holy Host (EP),  Thy Kingdom Cum en Rotting Incarnation of God. De discografie van deze band begint inmiddels aardig uit te dijen, want in 2007 was daar ineens, na een hele reeks demo’s, singles en compilaties (hoe dan?) het debuutalbum Profanatitas de Domonatia. Van dit album en van het in 2016 verschenen The Curling Flame of Blasphemy zijn dan weer geen recensies op Zware Metalen terug te vinden. Het hier te bespreken Crux Simplex is het zesde volwaardige album van deze maniakken.

 
Wat opvalt tijdens de eerste luisterbeurt is het feit dat Profanatica het typische warblackmetalgeluid hanteert, dat wil zeggen, veel gonzend baswerk, abrassieve gitaarriffs (vuil en ongepolijst) en een stemgeluid wat evengoed ook past bij een death metal georiënteerde band. Allemaal elementen die voor de kenners van de band niet vreemd in de oren zullen klinken. Drummer van dienst Paul Ledney staat tevens garant voor de vocalen, een gewaagde en bijzondere keuze, die toch wel het nodige respect afdwingt. Ik zag de band eerder live aan het werk een aantal jaren geleden en het moet gezegd worden dat dit niet het meest geïnspireerde optreden was, dat ik ooit zag. De muziek kwam bij mij nogal monotoon over, maar als je het zo op plaatwerk gaat beluisteren, dan valt al snel op dat hier meer sprake is van een rituele aangelegenheid. En zo is het niet anders op dit nieuwste album, waarbij de oplettende lezer al heeft gezien dat het ritueel als het ware is onderverdeeld in een drietal hoofdstukken The First Fall, The Second Fall en The Third Fall. De blasfemische seance wordt in eerste instantie door spookachtige geluidseffecten aan het begin van Condemned to Unholy Death op gang getrokken. Een demonische stem voegt vervolgens wat ondefinieerbare woorden toe, totdat de hel dan uiteindelijk losbarst. De gelijkenissen met een band als Blasphemy horen we met name terug in het drumwerk en de bijbehorende geluidsafstelling. En toch is hier wel wat meer aan de hand. Zo zoekt de band wat variatie op door te spelen met melodieuze gitaarriffs en geluidseffecten (The First Fall). Het moment tegen het einde wanneer de gitaren stilvallen en er alleen voortstuwende drums en vocalen te horen zijn, is goed gevonden.

Meeting of a Whore beukt dan vervolgens als een malle, waarbij de eenheidsworst op het gebied van drumwerk vakkundig wordt vermeden door wederom een soort demonische passage met vocale invulling te integreren. Compelled by Romans doorbreekt de snelheid dan even en zorgt voor een meer getemporiseerde modus, ook qua sfeer. De duistere en lang uitgesponnen vocalen doen eerder denken aan een stuk death metal, totdat er na tweeëneenhalve minuut plotsklaps wordt opgeschakeld. Tegen het einde gaat het tempo er weer vanaf en doet het geheel nogal tragisch en doomy aan. En dan is het toch echt wel tijd om alle godslasterlijke ballen los te laten in de vorm van Wipe the Fucking Face of Jesus, waarbij er naast snel drumwerk ook een portie dissonante groove te horen is. Niet bijzonder origineel gebracht, maar wel verdomd lekker, zeker wanneer de drums er even vol opgaan en er een smaakvolle gitaarlead over het geheel wordt gedrapeerd!

En eigenlijk blijven de Amerikanen op dezelfde wijze niet geheel onverdienstelijk doorspelen. The Second Fall weet de luisteraar haast nog te hypnotiseren door het niet aflatende drumwerk, wat eigenlijk ook direct zijn vervolg weet te vinden in het onverbloemde Cunts of Jerusalem. Ja deze band heeft een ongebreidelde haat tegen de christelijke religie en alles wat daarmee te maken heeft en u zal dat weten ook! Het is natuurlijk volstrekt duidelijk dat dit geen muziek is voor tere zieltjes, maar dan nog… Wat een bak smerige godslastering is The Third Fall dan. De black- en de deathmetalkant lijken elkaar tijdens dit nummer dan ook optimaal te vinden. Het afsluitende Division of Robes is een knoeperhard nummer met een bijpassend sacraal einde wat eigenlijk nog wel naar meer smaakt, maar ja, de 38 minuten zijn voorbij.

Concluderend sluit ik mij aan bij de afsluitende woorden in de Rotting Incarnation of God recensie van collega-redacteur Tafkads, dit is een stinkende poel van gore harteloze blackmetalduisternis die enkel dood en verderf zaait. Het verschil met de beschreven voorganger is wat mij betreft wel evident, Crux Simplex is kwalitatief gezien boeiender en zelfs iets meeslepender, al is die laatste term voor dit soort vuillakkerij ietwat misplaatst. Nu nog live uit die zwartgeblakerde verf komen!

Score:

81/100

Label:

Season of Mist Underground Activists, 2023

Tracklisting:

1. Condemned to Unholy Death
2. Take Up the Cross
3. The First Fall
4. Meeting of a Whore
5. Compelled by Romans
6. Wipe the Fucking Face of Jesus
7. The Second Fall
8. Cunts of Jerusalem
9. The Third Fall
10. Division of Robes

Line-up:

  • Mayhemic Slaughter of the Heavens – Drums, vocalen
  • Destroyer of Holy Hymen – Gitaren
  • The True Perversion of the Heavenly Father – Basgitaar

Links: