Powerwolf – Call Of The Wild

Geschreven door op 31-07-2021 om 21:28.

Voor een echt (Duits) metalfeest kun je altijd bij Powerwolf aankloppen. Ondanks dat gegeven hebben de vijf geschminkte powermetallers ook de nodige kritiek te voortduren gekregen, en nog steeds. De metal klinkt modern, gelikt en is regelrecht kopieer- en plakwerk. Ja, en? Vroeger… vroeger was het ook niet zoals vroeger. Het maakt van deze band dan ook typisch een gevalletje ‘love it or hate it’. Iets dat niet discutabel is, is het tiende album sinds de oprichting in 2004, genaamd Call Of The Wild. Over een gezonde portie werklust gesproken. Bij gebrek aan optreden heeft het vijftal zijn tijd goed besteedt in de studio, want het vorige album genaamd The Symphony Of Sin dateert van slechts anderhalf jaar geleden.

Dit nieuwe energiebommetje herbergt elf nieuwe tracks die naadloos aansluiten op het inmiddels bekende repertoire. Op tekstueel gebied neemt Powerwolf ons wederom mee in de wereld van mythen, weerwolven en meer van dergelijke thema’s die het gezelschap al sinds jaar en dag toepast. Zo verhaalt Varcolac over de Roemeense koning van de weerwolven, verhaalt het Keltische Blood For Blood (Faoladh) (hallo Alestorm) over een Ierse mythe en krijgen we tijdens single Beast Of Gédauvan geschiedenisles over het beest dat in de jaren ’80 circa honderd mensen zou hebben vermoord in de regio Gédauvan (Frankrijk). Naast deze teksten krijgen we met Call Of The Wild uiteraard weer een pot gelikte power metal voor de kiezen die op wat kleine experimentele uitstapjes na, vooral vertrouwd en als meer van hetzelfde klinkt.

Zo bevatten de meeste nummers weer vooral een epische sfeer, is het orkestrale gehalte weer erg hoog en lijken alle nummers te zijn geschreven met slechts één einddoel voor ogen: complete festivalweiden die coupletten en refreinen na een keer horen zouden moeten kunnen meezingen. Met Faster Than Flames schieten de heren vlot uit de startblokken en krijg je precies wat je mag verwachten. Daarnaast is het ‘oeh-ah’-gehalte in Varcolac weer ouderwets hoog en klinken Beast Of Gédauvan, Dancing With The Dead, Glaubenskraft en titelnummer Call Of The Wild vooral opgewekt door de melodieuze songstructuren waarmee Powerwolf weer rijkelijk rond strooit. Een pompeus karakter dat eigenlijk voor bijna alle nummers wel geldt, zonder daarbij echte uitschieters te kunnen noteren die op voorgaande albums nog wel te vinden waren. Een dieptepunt is wel te vinden met de futloze ballad Alive Or Undead en afsluiters Undress To Confess en Reverent Of Rats, die wel erg simplistisch en dun zijn uitgevoerd.

Call Of The Wild bevat zodoende geen verrassingen en daarmee is de plaat vooral een logische aanvulling op het bestaande oeuvre. Het is dan ook aannemelijk dat Powerwolf deze welp nog even snel heeft geworpen met het drukke tourschema in het achterhoofd, waardoor het schrijven van nieuw materiaal op een lagere pit zal komen te staan. Kwantiteit boven kwaliteit? Om de originaliteitsprijs is Powerwolf nooit te doen geweest. Echter, voor wat muzikaal vertier onder het genot van een goudgele rakker weet je waar je kunt aankloppen. De deur staat wagenwijd open bij deze goedzakken, ongetwijfeld.

Score:

71/100

Label:

Napalm Records, 2021

Tracklisting:

  1. Faster Than The Flame
  2. Beast Of Gévaudan
  3. Dancing With The Dead
  4. Varcolac
  5. Alive Or Undead
  6. Blood For Blood (Faoladh)
  7. Glaubenskraft
  8. Call Of The Wild
  9. Sermon Of Swords
  10. Undress To Confess
  11. Reverent Of Rats

Line-up:

  • Atilla Dorn – Vocalen
  • Matthew Greywolf – Gitaar
  • Charles Greywolf – Basgitaar
  • Falk Maria Schlegel – Keyboard
  • Roel Van Helden – Drums

Links: