Pain Of Salvation – Road Salt Two
InsideOut Music, 2011
Daniel Gildenlöw is een eigenwijs baasje die doet wat hij wil. Zo weigerde hij in het verleden te toeren in Amerika uit protest tegen de, in zijn ogen, verregaande anti-terrorisme maatregelen van de Verenigde Staten van Amerika waardoor onder andere buitenlanders aan strenge controles werden overgeleverd bij binnenkomst van het land. Op muzikaal gebied is het niet veel anders. Pain Of Salvation, de band van Gildenlöw, doet er alles aan om zich niet te herhalen en steeds nieuwe wegen te bewandelen. Van progressieve metal tot disco-uitstapjes naar deelname aan de voorrondes van het Zweedse songfestival naar akoestische singer-/songwritermuziek. Het kan allemaal. Ondanks dat bewandelt Pain Of Salvation letterlijk en figuurlijk het op Road Salt One ingeslagen jaren zeventig pad. Is dat erg? Dacht het niet, want Road Salt Two is evenals zijn voorganger om door een ringetje te halen.
De plaat wordt ingeluid met een beklemmend strijkorkestje dat het centrale thema speelt van de plaat, dat wordt herhaald gedurende de nabrander End Credits. Op verschillende momenten wordt dit thema in de plaat verwerkt wat er onder andere aan bij draagt dat Road Salt Two, ondanks de veelheid aan stijlen die het herbergt, een mate van uniformiteit geeft. Zelfs het gegeven dat Mortar Grind al op de EP Linoleum staat, doet niet af aan de eenheid die dit album kenmerkt. Daniel Gildenlöw is hoorbaar in zijn element in Softly She Cries dat door de eenduidige riff en de Chris Cornell-gilletjes aandoet als Audioslave. Het daaropvolgende Conditioned blijft in diezelfde seventies-sfeer hangen en had zo op Stormbringer of Burn van Deep Purple kunnen staan blijkens de stuwende, maar o zo funky riff. Op Healing Now etaleert Gildenlöw zijn voorliefde voor singer-/songwritermuziek. Door zijn dictie in dit folky nummer doet hij mij zelfs denken aan Cat Stevens of zelfs Jack Black’s Tenacious D. Dit geldt ook voor het melancholische To The Shoreline. Tot en met de grootste finale in The Physics Of Gridlock schakelen de hoogtepunten zich aaneen. In tegenstelling tot bijvoorbeeld de nieuwe Opeth, die ik wat eentonig vind, is variatie troef op dit album. Vergelijk het liefelijke 1979 maar eens met het slepende Eleven en je begrijpt wat ik bedoel.
Ook op Road Salt Two kiest Pain Of Salvation haar eigen weg. Dat doet zij vol zelfvertrouwen en passie. Ik ben benieuwd naar de volgende weg die de band inslaat. Maar één ding is zeker: het zal van hoge kwaliteit zijn.
Liefhebbers van Road Salt One kunnen dit vervolg met een gerust hart in huis halen. Beide albums vormen een fraai geheel in het indrukwekkende oeuvre van de band en zullen zeker niet misstaan in de platenkast van de rockliefhebber. Opeth-fans die Heritage kunnen waarderen zouden ook eens naar deze plaat van Pain Of Salvation moeten luisteren. Het nummer The Deeper Cut biedt hiertoe een fraai aanknopingspunt. En mocht je één van de gelukkigen zijn die een kaartje heeft voor het concert van Opeth in 013 dan zal de band je daar wel overtuigen wanneer zij het voorprogramma voor haar rekening neemt.
Tracklisting:
- Road Salt Theme
- Softly She Cries
- Conditioned
- Healing Now
- To The Shoreline
- Eleven
- 1979
- The Deeper Cut
- Mortar Grind
- Through The Distance
- The Physics Of Gridlock
- End Credits
Line-up:
- Daniel Gildenlöw – zang, gitaar
- Johan Halgren – gitaar
- Frederik Hermansson – toetsen
- Léo Margarit – drums
Links: