Ik drink mijn koffie net als ik mijn muziek het liefste heb: zwart en episch! Per abuis kwam ik al een poos geleden op YouTube een single tegen van Ov Lustra en klikte het duimpje omhoog binnen de eerste tien seconden al aan. Nu hebben de heren het album Tempestas uitgebracht en kon ik niet anders dan deze op mijn naam zetten om te reviewen.
Het uit Amerika afkomstige Ov Lustra is een vrij jonge band, opgericht in 2017 onder de naam Sun Speaker. Echter bleek er sprake van een inbreuk op auteursrechten en ontvingen de heren een sommatiebrief om te stoppen met deze naamvoering. Dit gebeurde ergens tussen het jaar van de oprichting en heden. In 2018 bracht de band het debuutalbum uit, getiteld Ov Lustra, via Subliminal Groove Records. Drie keer raden waar de huidige bandnaam vandaan komt. Anno 2019 heten de mannen dus Ov Lustra en debuteren zij opnieuw (?) met het album Tempestas. Het album bevat een viertal nieuwe nummers, vier opnieuw uitgegeven nummers van hun debuut en vier instrumentale, orkestrale versies van de vier nieuwe nummers. De totale speellengte bedraagt een ruime 57 minuten.
De opener is tevens de track die ik een tijdje geleden al hoorde op YouTube: The Ritual. Een soort vaag klokkenspel met een stel kinderen dat op de achtergrond zingt leidt onder wat sinistere orkestratie de luisteraar door het intro heen. Waar het gezang stopt, zet de orkestratie het volume omhoog en gaat dit over in een melodie wat mij doet denken aan een soundtrack van een epische videogame (en ook wel een beetje hoe Fleshgod Apocalypse een nummer zou openen). Geinig genoeg blijkt dat inderdaad Francesco Ferrini van Fleshgod Apocalypse het nummer van de orkestratie heeft voorzien. Zodra de instrumenten en zang aan bod komen hebben we een heerlijk blackened deathnummertje te pakken!
Dan breekt het tweede deel van het album aan, waar nummers vier tot en met acht een heruitgave zijn, afkomstig van het vorige debuutalbum. De eerste van de vier is het nummer I¸ met gastartiest Brent Vaccaro. Het is vooral een heel erg zwaar en bombastisch nummer en de zang klinkt ronduit duister. Het gitaarwerk is hier wel van sublieme kwaliteit. Daarna volgt Felle, met gastartiest Jimbo Patton (The Existing). Een nummer dat op een wat langzamer tempo verloopt dan de rest, maar desondanks allejezus zwaar! Hij luistert wel fijn weg. Dan volgt het nummer waar de bandnaam vandaan is gekomen, waar gastartiest Jordan Rush (Aenimus) een tot nu toe nog onbekende rol heeft gekregen. In zijn eigen band speelt hij gitaar, dus men kan relatief veilig aannemen dat dit ook zijn rol als gastartiest is geweest. Mogelijk heeft hij hier de gitaarsolo op zich genomen. Deze klinkt namelijk verdomd episch en compleet anders ten opzichte van de andere nummers op deze plaat. De laatste reissue, Arrival, begint met een zwaar kwaardaardige gitaarriff, aangevuld met een flinke dosis reverb en de tweede gitaar dat samen met de drummer een stevige partij ondersteundende akkoorden en ritme neerzet. De hel barst nog voor de eerste minuut voorbij is volledig los en er wordt gebruik gemaakt van een paar goed geplaatste tritonale akkoorden (tritonaal is een term voor een akkoord met een ‘harde’ of dissonante klank, ook wel bekend als de ‘Devil’s interval’).
Het laatste deel van het album bestaat uit de eerste vier nummers, maar dan de orkestrale versie er van. Tja, wat moet ik hier van zeggen? Individueel klinken de tracks best wel gaaf en vooral groots en episch. Maar om nu vier tracks van de twaalf volledig orkestraal te hebben, is wel een beetje veel van het goede. Het breekt dan ook af aan de goede ervaring met de eerste acht nummers. Het had beter geweest als men één van de vier instrumentale tracks had gekozen als afsluiter, dan was 08de impact veel groter geweest.
Conclusie: een prima (tweede?) debuutalbum van een jonge, maar getalenteerde band. Ook een goede comeback, na zo’n vervelende juridische situatie. Echter voelt Tempestas een beetje aan als een verzamelalbum en niet een volwaardig debuut. De krachtige symfonische blackened deathmetal dat de heren maken is van een zeer degelijk niveau, maar compositorisch gezien slaagt men dus minder goed. Komaan, jongens! Volgende keer iets meer concentreren op het verhaal dat het album moet vertellen.
Naschrift van de band:
“Hallo! Ik genoot van het verslag van Tempestas! Het lijkt er op dat jullie wat verwarring hebben over de opzet van deze release. Tempestas is geen album, namelijk. Ons label stond er op dat het een album wordt genoemd voor de verkoop. Het is altijd een EP geweest met bonusnummers. Ons eerste album (Ov Lustra) vertelt een verhaal dat zich voortzet in de eerste vier nummers op Tempestas. De andere nummers zijn toegevoegd om ons label een plezier te doen. De orkestrale nummers die wij hebben toegevoegd, zijn niet bedoeld als afsluitende nummers, maar zijn net zo opgezet als Fleshgod Apocalypse dit doet. Zij includeren namelijk de volledige orkestratie van het album in losse nummers bij hun release. Fijn om te horen dat jullie tot dusverre er van hebben genoten! Groeten!“
Score:
76/100
Label:
Black Lion Records, 2019
Tracklisting:
- The Ritual
- Tempestas ft Michael Alvarez
- Ov Delicate Rage
- The Orator
- I ft Brent Vaccaro(Reissue)
- Felle ft Jimbo Patton (Reissue)
- Ov Lustra ft Jordan Rush (Reissue)
- Arrival (Reissue)
- The Ritual (Orchestral)
- Tempestas (Orchestral)
- Ov Delicate Rage (Orchestral)
- The Orator (Orchestral)
Line-up:
- Randy Abbott – zang, basgitaar
- Tyler Allen – gitaar
- Ryan Todd – gitaar
- Brian Miller – drums
Links: