Orbit Culture komt uit een klein Zweeds dorpje, maar de jonge band rond Niklas Karlsson staat dankzij zijn grote ambities op het punt om door te breken. De derde full-length genaamd Nija zou zomaar die doorbraak kunnen betekenen. Orbit Culture heeft het mixen van genres altijd leuker gevonden dan voor een specifiek genre binnen de metalscene te kiezen. Het helpt Niklas cum suis om echt creatief en gemotiveerd te zijn, zo ook op Nija. Thrash metal, melodic death metal, hardcore, metalcore, nu-metal… Vele verschillende stijlen passeren de revue. Globaal kun je het geluid van Orbit Culture het beste typeren als een hybride van Gojira en Metallica (de favoriete band van frontman Niklas), met af en toe een vleugje furie à la Behemoth.
Ondanks wisselingen in de line-up heeft Orbit Culture zijn geluid alleen maar beter eigen weten te maken op het nieuwe album. Medeoprichter, zanger en gitarist Niklas heeft niet alleen het schrijven van de muziek en teksten voor zijn rekening genomen, maar heeft Nija ook gemixt, gemasterd en geproduceerd, als ware hij de kern waar de rest in banen omheen cirkelt.
De nieuwe plaat van Orbit Culture bevat negen baanelementen en thematisch ligt het gravitatiepunt op de obsessieve-compulsieve stoornis van Niklas. Nija is als een elliptische baan, want de snelheid verandert constant. Open Eye bereikt echter het perigeum. Hier tref je de maximale snelheid op dit album aan. Dit meedogenloze nummer over slapeloosheid komt hard aan en is werkelijk zonder compromissen, inclusief gitaarriff die zomaar door Kirk Hammett geschreven had kunnen zijn. Een dergelijke Metallica-riff is ook te horen in openingsnummer At The Front. Een uitstekende opwarmer die met een dreigend en galopperend ritme goed de sfeer weet neer te zetten.
Waar North Star Of Nija de mooie variatie in de vocalen van Niklas tentoonstelt, is Day Of The Cloud exemplarisch voor de verschillende stijlen die Orbit Culture mixt. Dit nummer is erg strak, maar bij het lichte tussenstukje krijg je toch even hetzelfde idee als Fleddy Melculy, namelijk Verplicht Akoestisch Intermezzo. Akoestisch is ook het intro van Behold, dat in de opbouw steeds sterker wordt door het ruige instrumentale en Nikolas’ grunts. Mirrorslave toont wat meer variatie in percussie. Bij het eerste gehoor doet het begin qua tekst en structuur even aan Metallica‘s Sad But True denken. Waar het eerste deel wat melancholisch aandoet, is het tweede deel veel sneller en agressiever. Orbit Culture is op Nija sowieso erg consistent in de afwisseling tussen melodie en agressie. Deze structuur is gedurende het hele album goed te herkennen.
In aanloop naar de release van de nieuwe plaat, heeft de band een drieluik gepresenteerd. Nensha, Rebirth en The Shadowing verhalen over angst en depressie als gevolg van obsessieve-compulsieve stoornis. Zo gaat Nensha over enge gedachten en beelden die uit het niets in je opkomen. Ook al zou je daar bijlange na niet naar kunnen handelen, misleiden je lichaam en geest jou en ga je denken dat je dat eigenlijk wel zou kunnen. Dit kan extreme angst veroorzaken en verlammend werken. Het concept van ‘thoughtography’ (‘nensha’ in Japans; in staat zijn om gedachten en beelden van de ene naar de andere geest te ‘branden’) is gebruikt om dit te illustreren in de clip, waarin de heks een metafoor is voor angst en depressie. In dit nummer is onder andere erg goed te horen dat Gojira zo’n grote inspiratiebron voor de band is. De ritmische intro doet denken aan The Art Of Dying en de gitaaruithalen op het einde zijn onmiskenbaar geïnspireerd door Ocean Planet of Flying Whales.
Score:
89/100
Label:
Seek & Strike, 2020
Tracklisting:
- At The Front
- North Star Of Nija
- Day Of The Cloud
- Behold
- Open Eye
- Mirrorslave
- Nensha
- Rebirth
- The Shadowing
Line-up:
- Niklas Karlsson – Vocalen, gitaar
- Richard Hansson – Gitaar
- Fredrik Lennartsson – Basgitaar
- Christopher Wallerstedt – Drums
Links: