Opera Diabolicus – Death on a Pale Horse

Geschreven door op 26-11-2021 om 21:43.

Een horrorshow voor fans van Therion, Candlemass en King Diamond. Zo luidt de promotie voor dit album. Erg interessant, al zeg ik het zelf! Het Zweedse Opera Diabolicus komt met de opvolger van het uit 2012 afkomstige debuutalbum en noemt het nieuwe album: Death on a Pale Horse. Een ware mengelmoes van epische heavy metal, maar dit doet de omschrijving nog geen eer aan.

Bovenstaande maakt mij al zeer nieuwsgierig en des te meer als je de lijst van gastartiesten die aan deze plaat hebben meegeholpen bekijkt. Met Mats Levén (Trans-Siberian Orchestra, ex-Therion, ex-Candlemass) als lead zanger, Snowy Shaw (ex-King Diamond, ex-Mercyful Fate, ex-Dimmu Borgir) op de drums en dan heb je ook nog Andy La Rocque (King Diamond) en Michael Denner (ex-King Diamond) met leadgitaarpartijen in de derde track. Verder is de mix en master voorzien door Jens Bogren (zo’n beetje DE koning onder de producers voor rock-en metalbands). De verwachtingen zijn nu al aardig hoog.

Laat mij vooraf gezegd hebben dat dit album echt een verhaal is. Zo’n plaat waar je voor moet gaan zitten en aandachtig moet luisteren naar de verhalenverteller. En aandachtig luisteren bij deze plaat is ook wel echt nodig, want er gebeurt zoveel! Desalniettemin ben je gelijk met de opener gekluisterd aan de speakers (toepasselijk is de titel dan ook: Listen Everybody). Een kalme en haast serene start met een zeer ruimtelijk klinkend pianospel, later ondersteund door wat meer orkestratie, zorgen voor een rustige introductie. Maar als de verteller begint, bouwt de spanning en anticipatie op en dan begint de reis. Bring Out Your Dead is de eerste volledige introductie van deze plaat en trapt gelijk de deur in met stevige gitaarriffs en een sterke fundering op de drums en basgitaar. Als Mats begint te zingen is het gelijk een soort van klassieke (doch heavy metal) opera. Ook de aanpak van de compositie doet sterk het gevoel oproepen van een opera. Ik zie het al helemaal voor mij hoe personages dit zouden uitbeelden op een podium.

Dat operagevoel zal mij de rest van dit album niet meer loslaten en zo ook met Second Coming. Opnieuw een sterk vertellend nummer dat de luisteraar meeneemt op een explosieve reis. Dit nummer kent tevens briljant gitaarwerk (met dank aan Andy en Michael)! Verder hoor je hier ook Madeleine Liljestam aanschuiven op de zang, op goed geplaatste momenten, wat voor extra dynamiek zorgt. Voor liefhebbers van Candlemass (en Mats zijn tijd bij de band) raad ik je aan om Siren’s Call te luisteren. Alleen al de intro van het nummer verraadt de sfeer en gelijkenis meteen. Alles daar tussenin is dan weer meer gericht op de klassiekere aanpak van heavy metal uit de tachtiger jaren. Met Darkest Doom on the Brightest of Days gaan we weer up-tempo en meer naar een wat moderne interpretatie van heavy (en zelfs een beetje power) metal, zij het dat dit dan wat meer sinister klinkt dan het aanduiden van het genre doet geloven. Een heuse horrortrack, als het ware.

Het verhaal zet zich voort in A song of Detestation met een zeer aangenaam ritme (zo eentje om flink op te headbangen met je lange haren, mocht je dit hebben). De zang wordt hier ook anders aangepakt dan in voorgaande nummers (meer ‘melodisch’ verteld in plaats van echt gezongen). Catchy en opnieuw een toffe compositie. Little Sister gooit het dan over een hele andere boeg: rustig, akoestisch met een vleugje orkestratie en pas later komt de drums er bij. Het lijkt haast het einde van de eerste (of tweede) akte. Des te harder komt Night Demon binnen, dat start met een omineus stukje gepingel op een orgel. De drums zijn stevig, de gitaarriffs zwaar en de atmosfeer is vrij kil. Oprecht een ‘heavy’ track, dus! In dit nummer zit ook een sublieme gitaarsolo waar ik erg van geniet. De laatste akte is dan toch echt aangebroken en wordt afgesloten met At Nighttime. Wederom een stevige track met een vleugje doominvloeden. Mats zijn zanglijn klinkt hier extra rauw en best wel bruut, nice!

Dan de productie. Deze is, zoals eerder al beschreven, onder handen genomen door Jens Bogren en wat een verdomd goede keuze is dat geweest! De kwaliteit is subliem en het dynamisch bereik en plaatsing van de vele instrumenten komt volledig tot zijn recht. Niets is teveel of te weinig. Dat maakt het een genot om naar te luisteren, maar ook tevens de uitdaging. Er gebeurt namelijk op muzikaal vlak zoveel, dat je dit onmogelijk in slechts één luisterbeurt kan absorberen. Herhaaldelijk luisteren is dan ook eigenlijk een must, maar dan ook echt van begin tot eind.

Wat een reis was dit! Ik heb het gevoel gehad alsof ik naar een verhaal luisterde en tevens een optreden in een theater voor mij zag en aan het einde van de rit vroeg ik mijzelf: “Is het nu al afgelopen?”. Er niet bij stil staande dat er al een klein uur is verstreken! Wat een ontzettend krachtig, dynamisch en vloeiend album is Death on a Pale Horse van Opera Diabolicus. Een hele dikke pluim heeft het zeker verdiend en voor de genreliefhebbers zal deze plaat ongetwijfeld op vele jaarlijsten komen te verschijnen. Op die van mij zeker wel.

Score:

88/100

Label:

Season of Mist, 2021

Tracklisting:

  1. Listen everybody
  2. Bring Out Your Dead
  3. Second Coming
  4. Siren’s Call
  5. Darkest Doom on the Brightest of Days
  6. A song of Detestation
  7. Little Sister
  8. Night Demon
  9. At Nighttime

Line-up:

  • David Grimoire – Gitaar, toetsen
  • Adrian de Crow – Basgitaar

Links: