Oddland – Vermillion

Geschreven door op 09-03-2022 om 23:17.

Progmetal. Sinds ik het genre heb leren kennen is het voor mij een vaste waarde in de digitale bibliotheek geworden. Telkens blijf ik mij verbazen over de hoeveelheid variatie die binnen dit genre voorkomt. Van mathematische en dynamische krachtpatserij (Vola) tot de meer traditionele benadering van prog (Dream Theater), het gehele spectrum heeft voor eenieder wat te bieden. Althans, als je iets met progressieve metal kunt.

Sinds 2003 bestaat het Finse Oddland en nu brengt het Duitse label UPRISING! Records het derde album Vermillion uit. Ik had nog nooit van deze band gehoord, maar het schijnt iets te zijn voor fans van Tool, Leprous en Pain Of Salvation. Okay, okay, mijn aandacht hebben ze daarmee in ieder geval! Tool en Pain Of Salvation zijn gevestigde namen binnen het genre, maar ik word met name nieuwsgierig door de verwijzing naar Leprous. Die heren hebben zich ook wel aardig opgewerkt de afgelopen jaren. Een knappe band met een heel eigen geluid, wat praktisch onmogelijk lijkt om te evenaren. Oddland durft de lat dus hoog te leggen als het gaat om de referenties. Vol verwachting laat ik Vermillion maar eens door de speakers blazen.

We trappen af met vijf delen Vermillion, rustig en mysterieus gaat pt.1:Arrival van start met zachte pianoklanken, jazzy saxofoon en het dikke geronk van een basgitaar. De begeleidende drums geven het geheel een ontspannen gevoel. Een lekker intro om er vervolgens met pt.2:Below even de beuk in te gooien. Na een kortstondig oosters intermezzo komt er een uiterst versterkt geluid uit mijn speakers rollen. Loepzuivere, harde drumaanslagen, donderde bas en ritmische gitaarmelodieën vullen de ruimte. Zanger Sakari Ojanen heeft een niet al te groot stembereik, maar wat hij hier laat horen is zeker effectief en past goed bij de muziek. Op sommige momenten is er even ruimte voor een woeste brul escapade, maar non-stop grunten is er niet bij. Over het algemeen zit zijn stem in het laag/midden bereik met zo nu en dan een uitschieter naar de hogere regionen. Waar nodig klinkt er emotie in het stemgeluid door. Effectief zijn ook de meerdere lagen aan stemgeluid die over elkaar zijn opgenomen. Noemenswaardig is het feit dat deze band weet te spelen met jaren ’80 invloeden, zoals het stuk piano aan het eind van pt.3 The Walls of the Mind om daarna weer snel over te schakelen naar een modern tegendraadse ritme op pt.4 Feed the Void. En ook hier komen de oosterse invloeden en de saxofoon terug, waardoor een eigen geluid wel degelijk aan de oppervlakte komt.

En ja, hier is verdomd goed geluisterd naar Bilateral en Coal van Leprous, dat mag duidelijk zijn. Zo complex als die platen horen we het op Vermillion niet. Is het erg? Nee, zeker niet, want Oddland moet het juist hebben van een stuk transparante dynamiek, zonder te verzanden in al teveel onnodig gestunt. En dat doen ze op Vermillion prima. Het afsluitende pt. 5 Emancipator heeft voldoende gevoel voor drama, is lekker dynamisch en laat een ademend en loepzuiver geluid horen. Hier heeft Sakari ook optimaal de kans benut om zijn zangkwaliteiten te etaleren. En ik moet zeggen, zijn stem groeit naarmate het album vordert met de muzikale aspiraties mee. Dat horen we ook op de voortzetting tijdens het korte Pathway dat een brug slaat tussen het eerste en het tweede gedeelte van deze progschijf. Brute en staccato ritmes tijdens Resonance worden afgewisseld met de meevoelende zang. De wijze waarop de ritmesectie op elkaar is afgestemd heeft bijna iets weg van de manier waarop een band als Jinjer zijn geluid laat horen. Ook hier drukt de basgitaar een dikke stempel op het geheel, Joni Palmroth weet echt wel waar hij mee bezig is. Het afsluitende Unity laat nog maar eens horen dat de band over de nodige veelzijdigheid beschikt onder andere door met fraaie loopjes en stop-start momenten te experimenteren. De melodische gitaarriffs gaan zijn eigen weg en flirten niet al te onverbloemd met de oude rotten van Dream Theater.

Niet overal zijn de zachte en harde stukken lekker op elkaar afgestemd, soms ligt de dynamiek in dat opzicht net iets te ver uit elkaar. De overgangen zijn dan net iets te abrupt. Dit lijkt wat gemierenneuk in de marge, maar het moet toch gezegd worden, omdat ik in potentie hoor dat Oddland tot nog veel meer in staat is. Deze kritiek is dus legitiem, om er zo op te wijzen dat er nog ruimte is voor verbetering. We hebben hier voor de toekomst een progmetalband te pakken die echt tot grote hoogte kan stijgen.

Score:

82/100

Label:

UPRISING! Records, 2022

Tracklisting:

1. Vermilion Pt.1: Arrival
2. Vermilion Pt.2: Below
3. Vermilion Pt.3: The Walls of the Mind
4. Vermilion Pt.4: Feed the Void
5. Vermilion Pt.5: Emancipator
6. Pathway
7. Resonance
8. Unity

Line-up:

  • Sakari Ojanen: Zang, gitaren
  • Joni Palmroth: basgitaar
  • Ville Viitanen: drums
  • Jussi Poikonen: gitaren

Links: