Nigrum Tenebris – Miasmal Spirits

Geschreven door op 04-11-2023 om 16:31.

Goddomme wat heb ik hier nou weer voor zwarte duisternis aan mijn fiets hangen? Een Nigrum Tenebris die een bende geesten aanroept, Miasmal Spirits welteverstaan. Dit is het tweede album van deze Duitse band uit Kassel. Een uitgave onder het eveneens Duitse label Northern Fog Records. En waar de band tijdens het eerder uitgebrachte debuut I Am The Serpent nog bestond uit een duo, lijkt het er nu op dat er sprake is van een vierkoppige bezetting. Het debuut werd door collega-redacteur Joris overigens als wat monotoon en saai bestempeld. Niettemin spreekt hij wel over rauwe pure black metal met een aantal goed uitgewerkte ideeën, iets met de pijn des levens en een slang ofzo. Laten we eens horen of er sprake is van een stijgende curve op het gebied van songschrijven en vocale insteek om zo te beoordelen of er ook iets met de kritiek is gedaan.

I Am The Serpent liet zich naar mijn mening toch wel aanhoren als een accuraat, fel blackmetalwerk. Niettemin begrijp ik de eerder benoemde kritiek van mijn collega wel. Het is op vocaal gebied van nuance gespeend en wanneer dat tegen gaat staan dan blijft enkel het instrumentale aspect intact. Dat vond ik zelf interessant genoeg om Miasmal Spirits een kans te geven. Dat gezegd hebbende braakt de heer Maldoror zijn redelijk eendimensionale vocalen nog steeds op haast dezelfde wijze uit. De overtuiging is er desondanks nog steeds, het geluid zelf is iets dikker, noem het gerust luider geworden. Hierdoor komen de vocalen nog wat meer op de voorgrond te liggen. De afwisseling vinden we dan tijdens een nummer als The Pleasure of Dissolution in de vorm van een aantal gesproken passages. Een voordeel dat deze geluidsafstelling met zich meebrengt is het feit dat de andere instrumenten ook wat meer body aan het geheel meegeven. En dat laat zich hier dan met name gelden, want drummer Peryton is niet alleen behoorlijk snel, maar ook absurd strak. Eigenlijk al direct vanaf meet af aan tijdens Clothed in Chaos is het naar adem happen. Dissonante en repetitieve gitaarriffs onder andere tijdens het sublieme Void cloaked in Splendour brengen u in trance. Het is niet zozeer uitzonderlijk wat de Duitsers laten horen, maar de uitvoering is wel van een vrij hoogwaardig niveau met een scala aan jaren ’90 (band)verwijzingen. En dan is veertig minuten exact lang genoeg om de aandacht vast te blijven houden.

Arrows in the Back of Hope heeft een ietwat depressieve insteek, met mooi getemporiseerd spel, waarbij Maldoror zich ter afwisseling even afzijdig weet te houden. De tremolo ligt er lekker bovenop, tot het moment aanbreekt om er wederom op los te rammen. Evident is het feit dat Maldoror toch zeker niet onverdienstelijk een duit in de zwartgeblakerde zak doet. Wanneer u door dit type vocalen heen kunt luisteren en het van tijd tot tijd nog wel eens kan waarderen, dan hebt u met Miasmal Spirits  een prima blackmetalalbum van Duitse makelij te pakken.

Score:

79/100

Label:

Northern Fog Records, 2023

Tracklisting:

  1. Clothed in Chaos
  2. Of Autumn Thunder and Nightly Visions
  3. Miasmal Spirits
  4. The Pleasure of Dissolution
  5. Void Cloaked in Splendour
  6. Arrows in the Back of Hope

Line-up:

  • Noxathra – Gitaren, bas
  • Maldoror – Vocalen
  • Peryton – Drums
  • Catharsius – Gitaren

Links: