Nechochwen – Kanawha Black

Geschreven door op 27-06-2022 om 19:36.

Voor Nechochwen zijn de eigen roots een grote inspiratiebron voor black/folk metal. Denk aan bands als Vreid en Obsequiae en je krijgt in de verte een idee van wat deze band doet. Kanawha Black is het vierde album van deze Amerikanen. Op Zware Metalen kennen we de band reeds, maar desondanks wist de band tot dusver geen fans binnen te hengelen. De band heeft opnieuw de hengel uitgegooid en nu maar eens kijken of wij happen.

Het album begint treffend met een zachte melodieuze folkmelodie te midden van typische blackmetalinvloeden. De meest impactvolle passages zijn goed getimed, zodat het aanvoelt als acceleratie. De twee volgende nummers bestaan uit modern progressief getokkel met kampvuurzang. Je aan het vuur zetten om warm te worden heeft meer effect dan naar deze liedjes luisteren. Snel door naar A Cure for the Winter Plagues welk nummer folk/doom geeft. Voor een consistente plaat moet je niet hier zijn, zoveel is al snel duidelijk. Weinig ontwikkeling is hoorbaar en het klinkt als een uitgerekt intermezzo. Visions, Dreams, and Signs grijpt terug op akkoorden die ook bij het openingsnummer te horen waren. Gelijk spatten de vonken eraf. Ik zit op het puntje van mijn stoel en dan… GETOKKEL. Optokkelen met dat getokkel!

Gelukkig volgt daarna een mooie lead vergezeld van cleane zang die nostalgisch aandoet. Prachtig! Helaas weet de band ook hier net niet hoe er vanuit dit punt verder geredeneerd moet worden. Een versnelling volgt, maar die bewerkstelligt eigenlijk niets meer. Dan maar weer afsluiten met getokkel, redeneert Nechochwen. Generations of War neemt de tijd om op te starten en vervolgt met een eenvoudige riff. Eerst zoeft een fluit voorbij, waarna de drums een versnelling inzetten. Ook daarna komt de fluit weer terug. Helaas is de ingezette ontwikkeling gratuit: de overgangen zijn keihard en de samenhang ontbreekt. De afsluiter gaat op hetzelfde pad verder, met een chaotisch uiteinde.

Kanawha Black stikt van de ideeën, maar een coherent geheel is het minder. De productie komt dof over en er zit weinig dynamiek in. De dramatiek die de band in de muziek legt, of eigenlijk wil leggen, komt er daardoor niet goed uit. Wat ook niet meehelpt is dat de structuren nogal rigoureus klinken. De hengel wordt van links naar rechts geslingerd, al voordat de vis het aas heeft vastgebeten. Je vangt geen vis als je de muziek niet laat ontwikkelen, maar constant iets nieuws uitprobeert. Uiteindelijk heb je een hoop aas in het water gegooid, maar je gaat met een lege emmer naar huis. Nechochwen strooit met aas, maar weet er niet van te profiteren. Luistertip: Visions, Dreams, and Signs vanaf 4:00.

Score:

69/100

Label:

Bindrune Recordings, 2022

Tracklisting:

  1. Kanawha Black
  2. The Murky Deep
  3. I Can Die but Once
  4. A Cure for the Winter Plagues
  5. Visions, Dreams, and Signs
  6. Generations of War
  7. Across the Divide

Line-up:

  • Pohonasin – Basgitaar, drums, achtergrondvocalen
  • Nechochwen – Vocalen, gitaar, keyboards en overige instrumenten

Links: