Nechochwen – OtO
Bindrune Records, 2012
Azimuths To The Otherworld, een fijn album was het, toen het in 2010 mijn leven binnenkwam. Het hield stand tijdens de jaarlijst met Native American geïnspireerde (black) metal. De eigenzinnigheid wordt doorgetrokken op OtO, waar de dualiteit in de subgenres een nieuw hoogtepunt bereikt. Aaron Carey ten voeten uit.
Er is namelijk nog weinig dualiteit. Deze release is blijkbaar enkel op vinyl te koop en beide kanten zijn erg verschillend. Kant één is een veeleer akoestisch kampvuurgebeuren waar mijmerend gezongen wordt over oude verhalen en tradities, soms zelfs op het intieme af. Pagan geesten duiken op uit het kabbelende beekje, het knisperende vuur, de dreunende grondtonen. Ook de typische panfluitgeluiden en ceremoniële gezangen brengen een overtuigende authenticiteit aan de dag. Het mag dan wel sfeermuziek zijn die hoogstens dromerig en “mooi” is, het is universeel.
Kant twee is meer metalgericht en laat de zweverige zensfeer gedeeltelijk los. Zelfs de Indianengezangen zijn energieker en haast dansbaar (ik dans niet, daarom “haast”). Ik mis wel het epische en experimentele karakter van het debuut Azimuths To The Otherworld en had liever meer ambient doom behouden gezien dan de doorsnee black op Pekikalooletiiwe (Instructions; An Exhoration) met wat Absu-trekjes. Het is niet anders. OtO is op zich een mooi werkstuk namelijk, maar mist toch een bepalende factor om mij aan de haak te slaan.
Tracklisting:
- Cultivation
- On the Wind
- Otomen’pe (Our Ancestors)
- Haniipi-miisi (Elm Tree)
- He Ya Ho Na
- Pekikalooletiiwe (Instructions; an Exhoration)
Line-up:
- Aaron Carey – Nylon & Steel String Gitaren, Vocals, Handdrum, Fluitjes en Lalawas
- Pohonasin – Drums, Bass
Links: