Nadir – Extinction Rituals

Geschreven door op 02-05-2023 om 20:58.

Bands moeten we niet spastisch in een genrehok willen duwen. Er zijn van die bands die zich lastig laten categoriseren. En ook na meerdere luisterbeurten is het niet duidelijk wat het nu precies is. En dat is helemaal prima. Neem nu bijvoorbeeld het hier te recenseren Extinction Rituals van Nadir. Een Noorse band en volgens onze zware lijst zou het genre blackened hardcore moeten of kunnen zijn. Dat komen we ook weer tegen wanneer we de promo doornemen. Op het befaamde metal archives staat er enkel black metal, wat we ook min of meer zouden verwachten, want daar associeer je nu eenmaal snel een band uit Oslo mee. Het maakt natuurlijk allemaal geen reet uit, als de muziek maar lekker klinkt.

Na een aantal luisterbeurten kom ik tot de conclusie dat de muziek in ieder geval uitermate lekker klinkt. En voor degene die toch wat richting willen hebben, we horen zondermeer black, waar ook wat alternatieve (noem het hardcore) elementen doorheen sijpelen. Soms qua ritme, soms in de songstructuren en soms in het stemgeluid. Maar belangrijker nog, we horen veel wanhoop en agressie, iets wat perfect past bij dit soort lastig te categoriseren muziek. Na het uitbrengen van de EP The Great Dying is Extinction Rituals het volwaardige debuut. Er zit aan alle kanten veel pit en peper in deze muziek. In drieënveertig minuten worden tien nummers letterlijk afgewerkt in een organische, doch niet al te schone productionele omlijsting. Dit geeft de muziek automatisch een vrij schimmig en ondergronds karakter. Zo horen we de drums goed, maar zit er wel een lekker vuig laagje over het geluid heen geplakt. Hierdoor lijkt de muziek vooral tijdens de snellere stukken wat te verzanden in een auditieve brij. Als dan de complexiteit ook aanwezig is, dan heeft uw redacteur van dienst hier al snel door dat dit voor de fijnproevers is. Niet éénieder zal dit werk tijdens de eerste luisterbeurten direct waarderen of op waarde kunnen schatten. Wij vinden het al snel genietbaar, maar dat is en blijft een kwestie van smaak. Als de drums haast over elkaar heen tuimelen (beginfase I Strid) en er dan een behoorlijk melodische gitaar overheen wordt gelegd, alvorens de vocalist zijn gal spuwt, dan zijn we al snel tevreden. De bas zorgt hier hoofdzakelijk voor de zwaarte en de diepte die de nummers mee hebben gekregen.

De vocale uitbarstingen zijn maar lastig uit het hoofd te krijgen, wanneer we ons laten verleiden tot meerdere luisterbeurten. Het is net die mengeling tussen wanhoop en agressie waarover we eerder spraken. We kennen dat ook van een band als het Franse Celeste, met als voornaamste verschil dat Nadir het vooral moet hebben van de afwisseling tussen bloedsnelle passages en groove. Het mooie daarbij is dat een stuk melancholie nooit heel ver weg is, bijvoorbeeld tijdens het afsluitende titelnummer. Op deze plaat horen we geen tranentrekkende of intens neerslachtige passages, daarvoor zit er teveel onverhoedse boosheid in de muziek verweven. We horen wel een sterk gevoel voor melodieuze uitspattingen en een lading blackmetalgroove die met het nodige tempo op gang wordt gebracht. Het resultaat hiervan is dat we tijdens het beluisteren van Extinction Rituals vrijwel continu op het puntje van de stoel zitten. De haast epische gitaarstructuren maken van dit album een buitengewoon sterk en spannend debuut. We merken daarbij direct op dat het fijn is dat niet alle bands uit Noorwegen zo klinken, maar dat het bij Nadir juist geweldig klinkt!

Score:

83/100

Label:

Eigen beheer, 2023

Tracklisting:

  1. Void
  2. Iron Lung
  3. The Old Wind
  4. Absolute
  5. Beyond the Shadow of Death
  6. Tenebrae
  7. A Name on Every Rope
  8. I strid
  9. The Beginning at the End
  10. Extinction Rituals

Line-up:

  • Ole Wik – Gitaren, stem
  • Magnus Wiig – Gitaren
  • Jonas Bengtson – Drums
  • Erik Gullesen – Bas

Links: