De drukte van de huidige tijd maakt dat veel mensen behoefte hebben aan wat rust en meditatieve momenten. Op Through Wilderness is Mortuous zo attent om je die rust te gunnen door middel van een kabbelend akoestisch intro. Om je vervolgens keihard in je gezicht te meppen met een bak death metal!
En denk maar niet dat die klap niet aan komt. We hebben het hier namelijk niet over de goed geproduceerde melodieuze of supertechnische muziek die tegenwoordig voor death metal doorgaat. Nee, daar doet het uit San Jose, California afkomstige Mortuous niet aan. Mortuous gaat voor rauw geproduceerde, rammende en beukende death. Zo doet het totaalgeluid van de plaat wat denken aan (bijvoorbeeld) de Mentally Murdered EP van Napalm Death: smerig en zwaar, waarbij de gierende gitaarsolo’s er net even te hoog bovenop liggen. Maar dat is juist zo lekker! Ook in de grunts van zanger Mike Beams is Mentally Murdered maar ook de lage grunt op de eerste twee Carcass albums nooit ver weg. Het verleden van de heer Beams bij het zwaar door Carcass geïnspireerde Exhumed zal daar wel voor iets tussen zitten.
De hiervoor gerefereerde platen stammen alweer uit 1988/1989. Vernieuwend kunnen we Mortuous dan ook bezwaarlijk noemen. Is dat een probleem? Ik dacht het niet! Mortuous verstaat namelijk de kunst om goede songs te brengen. Daarbij pakt men met regelmaat de afrit “Duistere krochten van doomdeath” om de old school snelweg te verlaten. En dat blijkt een prima keuze want de doomsongs Chrysalis Of Sorrow en The Dead Yet Dream behoren tot de hoogtepunten van het album en vormen het zichzelf nog net kloppend voortslepende hart van het album. Ook de laatste (reguliere) track Screaming Headless kent zwaar slepende passages waarin de geest van de eerste doomdeathbands uit de jaren ‘90 van de vorige eeuw brutaal rondwaart. Aan het eind van dit nummer komen zelfs de naargeestige fluitpartijen als beschreven door H.P. Lovecraft (een beetje vergelijkbaar met Leading The Rats van Morbid Angel) voorbij.
Daarmee is niet gezegd dat Through Wilderness volledig te categoriseren is als doomdeathmetal. Zo is openingstrack Beyond Flesh na voornoemd akoestisch intro vooral een smerig snel kuitenbijtertje met blastbeats. Ook de opnieuw zeer onwelriekend klinkende bonustrack (allleen op cd) Subjugation of Will trekt er rap vandoor.
Hoewel de band zelf prima zijn mannetje staat heeft men een aantal gasten aangezocht, dan wel bereid gevonden het album mee in te kleuren. Uiteraard alleen in tinten zwart. De meest bekende is Chris Reifert (Autopsy) die onlangs ook al zijn stembanden liet klapperen op de nieuwe Siege Of Power. Hij brult zijn beste beentje voort op het prachtig getitelde The Dead Yet Dream en Anguish And Insanity en laat daarbij nog maar eens horen dat – anders dan buitenstaanders denken – de ene grunt de andere niet is. Ook voor het artwork heeft men een klasbak gevonden: de Nederlander Marald van Haasteren, die eerder onder meer werkte met Bolt Thrower en Baroness. Zijn hoes – die in niets te vergelijken is met zijn kleuriger werk voor Baroness – past in al zijn vunzigheid uitstekend bij de muziek van de plaat.
Duidelijk is dat Mortuous veel aandacht heeft besteed aan haar eerste full-length album. Deze betaalt zich uit in een sterke old school release met indrukwekkende doompassages. Niet meer dan terecht dat Through Wilderness, nadat het van de zomer al in de Verenigde Staten uitkwam, nu ook een deftige Europese release krijgt. Als het voor jou een onsje smeriger mag zijn en je niet al eerder via de importkanalen hebt toegeslagen, dan weet je wat je te doen staat.
Score:
80/100
Label:
Dawnbreed Records, 2018
Tracklisting:
- Beyond Flesh
- Bitterness
- Chrysalis Of Sorrow
- The Dead Yet Dream
- Anguish And Insanity
- Through Wilderness
- Prisoner Unto Past
- Screaming Headless
- Subjugation Of Will (CD Only)
Line-up:
- Colin Tarvin – Gitaar
- Mike Beams – Vocalen, gitaar
- Clint Roach – Bas
- Chad Gaily – Drums
Links: