Morbonoct – The Highest Purpose

Er zit een Pools/Oekraïens duo achter blackmetalact Morbonoct. De muziek die de heren maken zou fans van Darkspace en Limbonic Art moeten aanspreken. Kijk, dan heb je mijn interesse al gewekt, vooral door de laatstgenoemde referentie. In 2002 maakte ik namelijk kennis met The Ultimate Death Worship van de Noorse symfonische blackmetalband waarna ik ook vliegensvlug alle voorgaande platen opzocht. Ik was dermate onder de indruk van deze kosmische vorm van black metal met bijzonder snelle drums dat ik er voor langere tijd op kon teren. De laatste plaat van de heren dateert alweer uit 2017 en werd niet overal even positief ontvangen. Hoe mooi is het dan dat we met – het voor mij nog onbekende – Morbonoct wellicht muziek mogen ervaren met dezelfde stilistische kenmerken? The Highest Purpose is overigens al het vierde album in een viertal jaar tijd. We maken nu op Zware Metalen pas kennis met dit duo en het zal mij benieuwen of we wat hebben gemist.

Het album heeft zes nummers te bieden die tezamen een krap uur duren. Slechts twee nummers klokken onder de speelduur van tien minuten. De muziek is erg gelaagd en dat is op het eerste gehoor de overeenkomst met de eerder genoemde bands. Morbonoct pakt het verder echter wat anders aan. De opbouw van de meeste nummers is meer getemporiseerd en boordevol spacey effecten die erg sfeeropwekkend aandoen. Toch worden er tijdens de nummers een aantal dikke knipogen gegeven aan een band als Limbonic Art zoals gedurende het deels razende Labirynth of the Damned. De neerwaartse gitaarriffs zijn tijdens dit nummer wel erg lekker! Opener Mortal Shell laat ook de nodige ruimte voor de basgitaar, die tijdens de andere nummers trouwens ook op de wat rustigere momenten goed hoorbaar blijft.

In tegenstelling tot het eerder besproken nummer raast The Prayer als een malle uit de startblokken. Hierbij vergeet de band niet om tijdig even terug te schakelen om zo de nodige toetsenpartijen voor de sfeer toe te voegen. Op dergelijke momenten doet de band mij dan nog het meest denken aan het veel tragere doomgezelschap Abyssic. Ik kan die kosmische toevoegingen dan ook wel waarderen en samen met de eerder genoemde gelaagdheid, de blackmetalkrijsen en de snelle(re) passages hebben we hier wel een prettig in het gehoor liggende band te pakken. De eindfase van The Prayer laat nog een waanzinnig gave passage horen, waar ook wat vreemdsoortige vocalen lijken te zijn toegevoegd. De drums voeren daarbij het speeltempo behoorlijk op om vervolgens weer getemporiseerd en spacey te eindigen. In het algemeen staan de vocalen niet al te prominent op de voorgrond; dit is dan ook een duo dat het moet hebben van de instrumentale uitwerking.

En wanneer u net als uw redacteur van dienst intens heeft genoten van het vorig jaar verschenen As in Gardens, So in Tombs (van …And Oceans) beveel ik u van harte het grootse en immens snelle Comet King aan. Wat een snelheid en sfeer krijgen we hier voor de kiezen! Na een rustige sferische tussenpassage vliegen de blastbeats u tegen een waanzinnige warpsnelheid weer om de oren. Tijdens de korte eindfase haalt het duo de serene zangstem die we eerder al hoorden weer van stal. Death and Rebirth bouwt dan weer rustig op met die heerlijk grillige bastonen en dikke gitaarriffs. Ditmaal worden de vocalen niet meer overstemt, want die komen er toch wel hard doorheen. Plots is daar ook weer die etherische vocaal, die intussen als een vast onderdeel van de muziek beschouwd mag worden. De muzikale structuren zijn snel, doch hallucinant en meermaals getemporiseerd, nu zelfs richting een wat tragere passage. Verwacht niet dat het tragere tempo lang aanhoudt, want dit is een band die erg graag vaart maakt, voor het geval dat u dat nog niet had begrepen. Vaart maken deze gasten dan ook met het laatste nummer, zonder slordig te worden of voorbij te gaan aan de nodige symfonie, melodie of sfeer.

Resumerend vermoed ik dat dit album van Morbonoct het goed zal doen bij met name de snelheidsmaniakken en liefhebbers van de in deze bespreking eerder genoemde bands, maar Vorga-adepten gaan hier ongetwijfeld ook hard op. The Highest Purpose is een ongekend harde kraker in het genre waar het duo dan ook buitengewoon trots op mag zijn, mede door de vele invalshoeken, songwriting en originele aanpak! Het overkomt mij vaker niet dan wel, maar mijn koffie is tijdens het schrijven van deze recensie koud geworden. Jazeker, zo goed is dit.

Score:

92/100

Label:

Eigen beheer, 2024

Tracklisting:

  1. Mortal Shell
  2. Labirynth of the Damned
  3. The Prayer
  4. Comet King
  5. Death and Rebirth
  6. Beneath the Veil of Time

Line-up:

  • Alex Medvedev – Vocalen, gitaar, bas, drums, keyboard
  • David Welnicki – Vocalen

Link: