Mercenary – Architect Of Lies
Century Media, 2008
Mercenary is terug! De band die ik al volg sinds 11 Dreams komt met de volgende stap in hun loopbaan aandraven.
Zoals reeds merkbaar was met het vorige album gaat men bij Mercenary steeds meer en meer voor stijl en vorm in plaats van pure snelheid en brutale kracht.
Mercenary zet door, en gaat verder met Architect of Lies
Er zijn een paar zaken die deze plaat onderscheiden van al het werk dat ze voorgaand hebben geproduceerd, denk dus zeker niet dat dit een herhalingsoefening is. Eerst en vooral zijn de composities weer zeer doordacht en heel dynamisch en gelaagd opgebouwd. Geen verandering daar. Dat klinkt allemaal misschien erg vaag, maar wat ik bedoel is dat de spanning van de songs even hangend is als een eerste etentje met de ouders van je nieuwe vriendin.
Toppunt van dat alles: de titelsong Architect of Lies, met een songsamenstelling waar de heren van Nevermore jaloers kunnen op zijn.
Het duelleren van de cleane en brute stem wordt wel steeds meer naar voor gebracht. Hierbij komt de emotionele kant enerzijds en de frustratie-uitende kant anderzijds sterker dan ooit naar voor.
Klein minpunt vind ik persoonlijk dat men soms teveel de nadruk legt op het emotionele, waardoor het hier en daar wat melig wordt, met lichte ballade-Eurovisiesong-kantjes à la Sentenced.
Begrijp me niet verkeerd, dit is geen gekweel, geen homosekualiteiten of erger, popmetal. Dit is en blijft een erg sterke melodische metalband met progressieve ideeën en roots in de death-en thrashscène.
Alleen merk ik op dat de sound steeds iets zachter wordt, en evenredig ook de zoetigheid. Het zal wel de true machoness zijn die even opstandig is…
Dit is ongetwijfeld het meest sfeervolle album dat ik dit jaar heb gehoord. Daarbij komt nog eens dat het stevig in elkaar zit. Gedragen door melodie maar toch niet te te melodramatisch, ongedwongen progressief en waarachtig origineel. Zeer onderhoudend.
In vergelijking met hun vorige werken vind ik het een bevestiging. In vergelijking met andere bands die een gelijkaardig concept hanteren vind ik Architect of Lies een referentie en allround een onderstaande score zeker waard. Wil je het eens uitproberen, neem dan zeker de titeltrack!
Tracklist:
- New Desire
- Bloodsong
- Embrace The Nothing
- This Black And Endless Never
- Isolation (The Loneliness in December)
- The Endless Fall
- Black and Hollow
- Execution Style
- I Am Lies
- Public Failure Number One
Line-up:
- Mikkel Sandager – Vocals
- Jakob Mølbjerg – Guitars
- Martin Buus Pedersen – Guitars
- Morten Sandager – Keyboards
- Mike Park Nielsen – Drums
- René Pedersen – Bass, Vocals
Links: