Mechina – Venator

Geschreven door op 08-02-2022 om 22:13.

Het Amerikaanse industrial gezelschap Mechina heb ik altijd vanop een kleine afstand gevolgd. Deze band heeft de gewoonte al zijn albums op 1 januari uit te brengen, behalve hun debuutplaat The Assembly of Tyrants en het album Telesterion dat op 1 november 2019 verscheen. Venator is album nummer tien, en het is van As Embers Turn To Dust uit 2017 geleden dat we Mechina hier aandacht gegeven hebben. Collega Kris had het toen nog over de (com)plotgaten van Mechina‘s interstellaire sci-fiverhaal. Het merkbare verval in de gitaargravitatie viel mij toen ook al op, maar ook ik was nog steeds blij als een kind dat heel erg blij was met de komst van een nieuwe Mechina. En dat is nu niet anders. Het mag dan wel geen Neurotech zijn (check die nieuwe single!), Mechina is magnifiek.

Lichtgevende zwaarden, fluoriderend sterrenstof en venerische cybersletten (dat laatste klopt helaas niet). Mechina neemt je deze keer met zoetgevooisde autotune mee doorheen een nieuwe djentdimensie. Ja hoor, Mechina is etherisch geworden. Mechina heeft al zijn industriële spices verkocht en poppy electro aangeschaft, Mechina heeft al zijn mannelijkheid ingewisseld voor boyband-valuta, Mechina heeft al zijn epische toets-troeven geruild voor symfonische synths. Het metalgehalte is helium geworden. Je moet al een hele grote liefhebber zijn van engelachtige electro-prog en jaren ’90 sci-fi-serie-soundtracks om het allemaal aan te kunnen. De constante cleane zang grenst aan tegen falsetto en wordt op den duur wel erg uitdagend, zeker voor iemand die geen fan is van suiker met suiker en suiker. Het vloekt ook bijzonder hard met teksten die een zeker vorm van strijdlust, verval, eerzucht en episch avontuur vertonen. En de gitaargravitatie? Weg. Helemaal weg.

Er zijn wel een paar folky en poppy sci-fi zanglijntjes die blijven hangen van dit Venator, besmet word je sowieso, of je dat nu wil of niet. Vergelijk het met K3‘s Waterval, onvrijwillig blijf je dat naneuriën tot je neusvleugels zich tegen je keren met een niesaanval. Net zoals bij de twee vorige albums zijn er drie versies van dit album. Een instrumentale, een reguliere en een core-versie. Aan u om uit te zoeken welke u prefereert. In dit geval zou ik gaan voor de [Core]. Dat is een eenmalige uitspraak.

Mechina was magnifiek.

Score:

70/100

Label:

Eigen Beheer, 2022

Tracklisting:

  1. Suffer
  2. Praise Hydrus
  3. Sacrifice Zone
  4. Totemic
  5. Venator
  6. Aphelion
  7. The Embers of Old Earth
  8. When Virtue Meets Steel

Line-up:

  • Joe Tiberi – Gitaar, programmering
  • David Holch – Vocalen
  • Mel Rose – Vocalen

Links: