Dit zevende album vult de laatste plotgaten van de eerste helft van het interstellaire sci-fiverhaal dat Mechina startte op Conqueror. Een verhaal – voor de zondaars die de vorige platen gemist te hebben – over aardbewoners die de door religieuze oorlogen vernietigde thuisplaneet moeten verlaten en andere planeten koloniseren. Die worden bewoond door stadsgrote machines, door de mens gecreëerde goden, cyborgen en dergeijke Sommigen zijn bondgenoten, anderen vijanden.
Opnieuw gieten ze dat in een epische cinematografisch orkestratiespektakel. Asteroïderegens van basdrums slaan in op de kolossale strijkers- en blazerskosmos, immense synthgewelven en futuristische mechanica. De diepe impactriffs torpederen zich dit keer iets te vaak als gemakzuchtige automatrons op de basdrums. Wat ze nog wel hebben is hun massieve titaniumsound. In hoeverre de bombastische orkestraties dat niet doen, vertelt de zang het verhaal. Artificieel gezalfde cleane zang in de licht weemoedige refreinen na een actiescènes, gruntbliksems tijdens de gewelddadige passages.
Er is in tegenstelling tot voorheen één probleem: zo sensationeel als de klassieke orkestraties zijn, zo flauw valt het metalcompartiment uit. Meer bepaald de gitaar doet vaak niet meer dan monotoon meedreunen op de basdrums. Er staan hier zelfs opvallend veel metalloze sountrackfragmenten met alleen piano tussen.
Dat gebrek aan gitaargravitatie maakt hier een dikke tegenvaller van. Zo dik dat Mechina voor het eerst in vijf jaar de top vijf van de jaarlijst niet hoort te halen. Ach, een mindere veldslag verliest nog geen oorlog, zeker geen interstellair exemplaar.
Score: 
84/100
Label:
Eigen Beheer, 2017
Tracklisting:
- Godspeed, Vanguards
- Creation Level Event
- Impact Proxy
- Aetherion Rain
- The Synesthesia Signal
- Unearthing The Daedalian AncientCoil
- The Tellurian Pathos
- Thus Always To Tyrants
- Division Through Distance
- As Embers Turn To Dus
Line-up:
- Joe Tiberi – Gitaar, programmering, arrangementen
- David Holch – Vocalen
- Mel Rose – Zang
Links: