Mayhem – Daemon

Hier zijn we weer voor aflevering zes van het almachtige Mayhem. De laatste tijd komt de band weer meer in het nieuws, en niet alleen omwille van de muzikale aspecten. Necrobutcher liet onlangs in een interview weten dat hij Varg bijna de loef had afgestoken en Euronymous zelf eigenhandig een kopje kleiner had gemaakt. Het aantal ‘I was on my way to kill Euronymous myself’-memes neemt nog steeds exponentieel toe, tot groot jolijt van menig metalliefhebber. Ook de reacties op de film Lords of Chaos in de film zelf natuurlijk zorgen voor de nodige ruchtbaarheid en opgeflakkerde interesse voor de band.

Niet dat Mayhem die eigenlijk nodig heeft, de optredens in de laatste jaren zijn reden genoeg om volledig ‘into’ de band zijn. Daemon is er nu, vijf jaar na Esoteric Warfare. Ondertussen is er een dozijn live albums verschenen. De instrumenten werden afzonderlijk opgenomen, vooral in Noorwegen. Uitzondering is het gitaarwerk van Ghul, dit werd ergens in Nederland ingeblikt. De opnames vonden opnieuw plaats in de Necromorbus Studio. De mastering gebeurde in de The Panic Room. Mayhem zit niet langer bij het onafhankelijke Season of Mist trouwens, wel bij het ‘grote’ Century Media.

Mayhem kondigde in aanloop naar dit album aan dat het een nieuwe fase betrof in zijn ontwikkeling, net zoals dat bij al hun vorige albums een feit was. Grand Declaration of War en Ordo ad Chao waren elk op hun manier inderdaad gamechangers. Nu moet ik zeggen dat het bij Daemon niet het geval is. Een op zichzelf staand epos, dat niet in het verlengde ligt van zijn voorganger Esoteric Warfare en ook los moet gezien worden van het oudere, klassieke werk zo luidde het. Wel, vergeet het maar. Dat het inderdaad geen Esoteric Warfare 2.0 geworden is, dat staat als een paal boven water. Maar er is geen enkele manier om te ontkennen dat het vieren van 25 jaar De Mysteriis Dom Sathanas geen invloed gehad heeft op het schrijfproces van Daemon. Er zijn weliswaar nog altijd heel wat modernere, orthodoxe invloeden met dissonantie en technische spielerei – en er staat ook nog steeds een aantal persoonlijke nummers op (op tekstueel vlak dan) met een eerder aardse thematiek – maar qua vibes en uitvoering gaan we toch echt wel terug in de tijd.


De moeilijkheid voor mij bij het beschrijven van dit album zit hem vooral in het feit of ik de doorleefde uitvoering en de bekende en gekende stijlelementen als karakterologisch of als middel moet bekijken. Wat ik daarmee bedoel: is dit effectief Mayhem, of is dit Mayhem dat Mayhem brengt? En eerlijk, ik ben er nog steeds niet uit. Volgens mij zal hier een spel beginnen tussen ‘believers’ en mensen die evolutie als een natuurlijk fenomeen beschouwen, ook in de muziekwereld. Als ik even mijn rationele filter afzet (daar zijn manieren voor) en afga op de onderbuik dan voelt het uiteindelijk echt wel als Mayhem dat voor zichzelf een verlengstuk gebreid heeft. Atilla in vorm, Teloch die uitblinkt. Het gitaarwerk is in feite het meest sublieme element van Daemon. De hoofdriff die op The Dying False King gebracht wordt doet me denken aan de bijdrage die Teloch deed op Igorrr’s laatste trouwens. Niets mis mee, er valt geen enkel zwak moment te bespeuren op het vlak van het snaarwerk. Necrobutcher krijgt ook regelmatig momenten in de spotlight en Hellhammer’s drumkit klinkt opnieuw als volwaardig slagwerk (dat was niet het geval op de vorige plaat). Oef.

Een fijn album dus, waarbij je wel moet kunnen omgaan met het feit dat het DMDS anno 2019 is. Luister even naar de intro van het afsluitende bonusnummer van de cd-editie Black Glass Communion en vertel welk nummer in je opkomt. Persoonlijke favoriet van dit album: Worthless Abominations Destroyed (met net iets meer Grand Declaration of War-invloeden dan de andere nummers).

Score:

83/100

Label:

Century Media, 2019

Tracklisting:

  1. The Dying False King
  2. Agenda Ignis
  3. Bad Blood
  4. Malum
  5. Falsified and Hated
  6. Aeon Daemonium
  7. Worthless Abominations Destroyed
  8. Daemon Spawn
  9. Of Worms and Ruins
  10. Invoke the Oath
  11. Everlasting Dying Flame
  12. Black Glass Communion

Line-up:

  • Attila – Vocalen
  • Hellhammer – Drum
  • Necrobutcher – Bas
  • Teloch – Gitaar
  • Ghul – Gitaar

Links: