Is Marilyn Manson vandaag nog relevant? De shock rocker uit Florida gaat reeds mee sinds 1989 en zal altijd wel ergens behoren tot het nostalgisch tijdperk van de jaren ’90 en de vroege jaren 2000. De laatste jaren ligt de Amerikaanse ster wat onder vuur aangezien zijn laatste platen niet nostalgisch genoeg meer klinken. Zo waren er wat vreemde hersenkronkels bij de laatste plaat Heaven Upside Down uit 2017 en duurde het wat bij mij voor ik die kon plaatsen achter The Pale Emperor, waar best wel wat goede nummers op stonden. Met de elfde studioplaat gooit Manson de middelvinger in de lucht, want de man wijkt nog verder af van zijn originele stijl en gaat aardig experimenteren, met zijn befaamde ‘feel good’-plaat. Fijn dat het mensen zo pisnijdig gaat maken: ik vind het zelf geweldig.
Dat is al meteen duidelijk met opener RED BLACK AND BLUE, waarbij Manson ergens balanceert tussen zwoele grooves, zieke vocale uitstoten en een zweverig stuk aan het eind van het lied. Meteen een track die in de verf zet dat je hier wat anders mag verwachten dan de typische meezingnummertjes, maar toch is de aanvang van de titeltrack zo catchy dat het gebeiteld staat in mijn geheugen. Hoewel er wat akoestiek mee in de stijl van dit nummer verweven zit, klinkt dit verdraaid smerig en diep. Mogelijk de track die op MTV verschenen had, moesten we nog in de jaren ’90 geleefd hebben.
Opnieuw een slag in het gezicht van al wie wat nostalgie wil met DON’T CHASE THE DEAD. Manson gooit wat tintelende elektronische vibes in de zwoele groove van dit nummer en voorziet het geheel van heerlijk melancholische lyrics. De man gaat zelfs op PAINT YOU WITH MY LOVE nog een stap verder en brengt een stijl die eerder past bij emotionele rock dan bij hardrock, ware het niet dat de vocale stijl van de man hier toch een zeer typische Manson-product van maakt. Toegegeven: misschien de track die inwisselbaar is, maar toch misklinkt het niet in het geheel van deze nummers.
HALF-WAY & ONE STEP FORWARD gooit een track met een beat, atmosferische golf en pianotoetsen over de luisteraars heen die repetitief aanvoelt en zich stelselmatig ontplooit tot je aan het eind van het nummer door hebt dat je volledig mee bent in de trip die het nummer brengt. Nergens stevig of agressief, maar wel lekker. Hetzelfde kan immers gezegd worden voor het horrornummer INFINITE DARKNESS dat hierop volgt, met het verschil dat hier wel wat van de oude kracht naar voren komt. Plattere uitstoten dan twintig jaar geleden, maar het sfeertje blijft beklemmend.
Dacht je echt dat hij na zo’n track terug richting het oude zou gaan? Neen, PERFUME schud je weer even wakker. Dit is de wereld van Manson en daar ligt nu net de meerwaarde. Terug naar een basic groove, zonder al te veel vocale agressie. Toch kruipt dit nummer binnen in je hoofd en doet het er wat rare dingen. De flauwe vocalen, zingend ‘get behind me, Satan’ klinken apart maar toch zo gepast. KEEP MY HEAD TOGETHER is mogelijk één van de grootste mindfucks op deze nieuwe plaat, met een heerlijk psychedelische vibe, een donkere gitaarlaag die opbouwt en atmosferische golven die hoge toppen scheren. SOLVE COAGULA vat aan met een gitaarlaag die zo van Sólstafir zou kunnen komen, maar ontpopt zich tot een heerlijke bastrack met mogelijk de meest beklemmende lyrics van de plaat, naast de titeltrack uiteraard. Ook afsluiter BROKEN NEEDLE start met akoestiek en diepgaande lyrics die overgaan in een emotionele, atmosferische ontlading als refrein. Beats en sferige noten die gladder klinken dan Genesis, maar door de structuur, opbouw en vocale stijl van Manson voor kippenvel zorgen.
Zo wordt het clubje haters rond Manson ongetwijfeld weer groter, maar ik denk niet dat de man zich dat gaat aantrekken. De tijden van mainstream agressiviteit zijn voorbij, rock moet shocken en dat doet deze Amerikaan zeker met deze nieuwe plaat die het midden bewandelt tussen duistere erotiek en zieke gebrokenheid. Het genie heeft zichzelf opnieuw uitgevonden met zijn beste plaat in de laatste tien jaar. Hoe sluit je een Manson-review immers beter af dan door even de stok in het hoenderhok te gooien?
Score:
88/100
Label:
Loma Vista Recordings, 2020
Tracklisting:
- RED BLACK AND BLUE
- WE ARE CHAOS
- DON’T CHASE THE DEAD
- PAINT YOU WITH MY LOVE
- HALF-WAY & ONE STEP FORWARD
- INFINITE DARKNESS
- PERFUME
- KEEP MY HEAD TOGETHER
- SOLVE COAGULA
- BROKEN NEEDLE
Line-up:
- Marilyn Manson – Zang, gitaar, synth, percussie, tamboerijn, saxofoon, panfluit
- Paul Wiley – Gitaar, zang
- Juan Alderete – Bas, zang
- Brandon Pertzborn – Drums
Links: