Marco Ferrigno – Hanging Gardens
Lion Music, 2006
Marco Ferrigno maakt muziek, die al snel geplaatst zal worden in het zogenaamde neo-klassieke gitaarhokje. Dit is ten dele waar want hij maakt gebruik van een grote hoeveelheid vreemde ritmes en akkoordwisslingen die je in die hoek minder snel tegenkomt. De laatste keer dat we iets van hem hoorden is zo’n drie jaar geleden geweest. Hij nam deel aan het Promised Land project samen met Vitalij Kuprij (toetsenist, die nogal eens meespeelt op Lion Music releases en bekend is van Artension en Mark Boal’s Ring Of Fire. Hij brengt nu dus zijn eerste album onder eigen naam uit getiteld Hanging Gardens.
Voor liefhebbers van instrumentale muziek waarbinnen een belangrijke rol is weggelegd voor de elektrische gitaar zal deze kost toch niet gelijk te behappen zijn. De productie van het album klinkt een beetje droog en zo heb ik af en toe het idee dat Marco niet door een band wordt begeleid maar door een sequencer op opener Temple Of Time. Toch is het echter zo dat Tony Franklin en Marco Minneman getekend hebben voor het bas- en drumwerk en dat is later op het album wel goed te horen. Op dit album is dus niet alleen een rol weggelegd voor gitarist Marco maar ook voor de andere twee muzikanten. Dat resulteert nogal eens in aparte stukken muziek. Sommige nummers bevatten mooie momenten (Nights In Babylon en Closer To The Wind) en andere nummers bestaan uit bijna niet te volgen ritmische structuren waarin de hoofdrollen zijn weggelegd voor de bas en drum (Mediterraneo en Secret Garden). Aan afwisseling geen gebrek maar soms kan afwisseling ook de grote boosdoener zijn waardoor je de draad een beetje kwijt raakt en dat is op deze cd nogal eens het geval. De meeste nummers hebben een relaxte feel maar die feel wordt continu onderbroken door een freaky roffeltje of apart baslijntje. Op zich niet zo erg maar daaroverheen wordt dan vaak nog een gewone gitaarlijn gespeeld die weer wordt ‘ondersteund’ door soort van toonladderachtige motieven op standje speed. Vooral die motieven hadden wat mij betreft de helft minder gemogen. De interessante overgangen die er zeker wel zijn worden hierdoor vaak te niet gedaan en als dat niet door de gitaar gebeurd dan wel door één of ander complex drumritme. Het is allemaal heel erg knap maar had wel wat meer gedosseerd gemogen zoals dat bijvoorbeeld gebeurd op albums van Liquid Tension Experiment. Daar steekt dit album nu wel heel schril bij af.
Het album komt bij een eerste luisterbeurt behoorlijk chaotisch over. Na het album een aantal keren te hebben beluisterd, ga je een soort van lijn ontwaren. Toch blijven veel delen van dit album in mijn oren vaak meer klinken als goed uitgedachte wiskundige structuren met tegendraadse muzikale lijnen die aan het einde van een muzikale zin elkaar toch weer weten te vinden dan dat er echt sprake is van muziek maken. Marco kent twee standen als gitarist: weinig noten en dan een redelijke melodie spelen en standje snel (als afwisseling zeg maar). Hierdoor zal hij zich ondanks zijn bekwaamheid als gitarist niet scharen onder zijn grote voorbeelden waarvan ik vermoed dat Steve Morse en John Petrucci dat in ieder geval voor hem zijn. Voor de meer progressief ingestelde instrumentale liefhebber wellicht een album om eens te beluisteren maar ik moet helaas zeggen dat er in dit genre veel betere albums te vinden zijn.
Tracklist:
- Temple Of Time
- Night In Babylon
- Tower Of Babel
- Sacred City
- Mediterraneo
- Secret Garden
- Varanus Komodoensis
- Closer To The Wind
Line-up:
- Marco Ferrigno – guitars
- Tony Franklin – bass
- Marco Minneman – drums
Links: