Het Poolse Mānbryne laat met zijn tweede langspeler black metal horen die thematisch gezien over de dood en het geloof gaat. Om nog preciezer te zijn, de titel van dit album laat zich vrij vertalen als “over de twijfel en de last van het geloof”. Interregnum: O próbie wiary i jarzmie zwątpienia is een wat lijfelijke titel en zal dus thematisch ook wat verder doorvoeren dan ik hier kan beschrijven. Bovendien is mijn Poolse taalkennis niet van een dergelijk niveau dat ik zomaar alles hier in woorden tot uitdrukking kan brengen. Volstrekt irrelevant ook, want vocalist S. spuwt zijn teksten met een rotvaart over de nummers heen. Wanneer u de taal dan niet machtig bent, kunt u daar dan het best maar van genieten. Geen sinecure voor eenieder, wel voor de gemiddelde blackmetalfan. En dat vond collega-redacteur Joris blijkbaar ook, aangezien hij het debuut Heilsweg: O Udręce Ciała I Tułaczce Duszy in 2021 maar liefst 98 punten toekende.
Tja, hoe zullen we dit eens best omschrijven? Donderende black metal met een breed scala aan invloeden, zonder daarbij teveel oude demonen van stal te halen? De ritmesectie blaast in dit geval ook weer als een malle. De gitaarriffs en leads klinken nu eens niet zoals die van de Scandinavische bands. Het zijn typisch van die aardig verweven melodieuze riffs die u van een willekeurige Poolse metalband mag verwachten. Er is echter wel een groot verschil ten opzichte van die andere willekeurige, zeg maar gerust gemiddelde metalbands. Dit Mānbryne heeft echt een ingenieus hoog niveau voor songwriting. Na het intro met wenende vrouw, wat onderdeel uitmaakt van het eerste nummer Piach i niepamięć ,barst er een enorm furieus en afwisselend stuk muziek los. Zonder ook maar enig moment te vervallen in een ongecontroleerde brij aan muziek is het een precisiebombardement met allerlei melodieus riffspervuur wat op u wordt afgevuurd. De dynamiek en sfeer waarvan het tweede nummer Suma wszystkich strat met dik geïntegreerde bastonen en vreemdsoortige zang is voorzien klinkt als iets wat ik nog niet vaak eerder heb gehoord. Daarnaast horen we akoestische gitaarriedels (in een wonderschoon bruggedeelte!), xylofoonklanken (uit de synth?) en vooral die bijzonder grimmige keelerupties van vocalist S. Zoals Joris al dacht tijdens het recenseren van het debuut, is dit inderdaad niemand minder dan Sonneillon van Blaze of Perdition. Ik heb de metalen archieven er ter bevestiging op nageslagen. Drummer Vzn is naast behoorlijk snel ook nog eens capabel om afwisselend en met veel fills te spelen. De man deed ervaring op in een heel scala (black)metalbands, waaronder Graveland, Christ Agony en Blaze of Perdition.
Het album vervolgt met de sloopkogel Po trupach ku niebu. Haast ongeëvenaarde blackmetalbrutaliteit? Jazeker, maar dan wel wederom met een scala tempowisselingen die grenzen aan het onmogelijke. In tegenstelling tot het tweede nummer staat de melodie hier niet zozeer op de voorgrond, dit is gewoon beuken geblazen, waarbij de hoofdrol toch wel echt is weggelegd voor de drummer. En nou ja, vooruit, de beestachtige vocalen natuurlijk. Grzechy ojców vangt aan met een stikkende mens of iemand waarvan de keel wordt dicht geknepen, om vervolgens weer helemaal los te gaan. Sfeervol bekkenwerk en het inzetten van melodieuze, wervelende gitaarriffs onderbreken de georkestreerde chaos smaakvol. Niet geheel onverwachts gaat vocalist S. bijna ten onder aan zijn eigen getormenteerde uitspattingen wanneer zijn uithalen lang blijven aanhouden. Het past allemaal perfect binnen het geheel. Het intermezzo Bezkrólewie met orgeltoetsen zorgt voor een korte adempauze, maar is niet per definitie rustgevend.
Het afsluitende Pierwszy kamień jaagt u vervolgens weer als een bang konijn, kijkend in een felle koplampverlichting, de stuipen op het lijf. U moet en zal hier in sneltreinvaart op headbangen. De schitterende vocale variatie met hoge gezangen die aan de oppervlakte komen geven het geheel iets pijnlijk naargeestigs. Mānbryne is niet alleen in staat om bijzonder snelle muziek te maken, zo blijkt tijdens het ietwat getemporiseerde gedeelte, wanneer er ook veel ruimte wordt gemaakt voor marcherende drums en achterliggende gitaarmanifestaties. Kort nadien hoor ik één van de snelste stukken muziek die ik ooit in mijn leven heb gehoord. Een belachelijk snel spervuur aan blasts en een akelig snelle snerpende gitaarsolo laten u nogmaals weten dat deze Poolse band is gearriveerd in de absolute top van het blackmetalgenre. Liefhebbers van onverschrokken black metal, die heel wat om het lijf heeft, ik noem een band als Mgła, mogen dit materiaal absoluut niet onaangeroerd laten. Sterker nog, ik verzoek hen allen om Interregnum: O próbie wiary i jarzmie zwątpienia te luisteren en een hoge notering in de jaarlijst te overwegen.
Score:
96/100
Label:
Malignant Voices, Terratur Possessions, 2023
Tracklisting:
- Piach i niepamięć
- Suma wszystkich strat
- Po trupach ku niebu
- Grzechy ojców
- Bezkrólewie
- Pierwszy kamień
Line-up:
- S. – Vocalen
- Renz – Gitaren, synth
- Wyrd – Bass, akoestische gitaar
- Vzn – Drums
Links: