De Belgische Denderstreek staat bekend om zijn mattentaartjes, carnaval en wielersport. Toch hangt er ook iets sinisters in de lucht, want het van daar afkomstige Last Of Us presenteert op Swarm post-(apocalyptische)metal. Een korte blik op de tracklist leert ons dat Swarm acht nummers telt waarvan één over de acht minuten duurt en één over de dertien minuten duren. Aan ambitie geen gebrek.
De opener, omen begint met spannend gekraak en geklop. Zou dat een voorbode zijn? Het begin is alvast meeslepend en zodra de gitaren invallen wordt er een grauw landschap geschetst. Het post-apocalyptische plaatje klopt. omen is een iets meer dan zes minuten durende opbouw, maar weet wel tot het eind te boeien. Spijtige is dat opvolger anomalie hier niet echt op aansluit en een nieuw muzikaal thema inzet. Ook komen niet alle overgangen in dit nummer soepel over. Daarbovenop klinken de cymbalen over het algemeen nogal helder en storen bij de donkere sound die de gitaren hebben. De ride cymbaal is wel zeer op zijn plaats. Ook de gitaar aan de linkerkant klinkt in de overstuurde stukken nogal wollig. Wel worden er te gekke gitaareffecten gebruikt op het einde die weten te imponeren.
Gelukkig zijn deze klachten niet van blijvende duur en weet Last of Us het tij te keren vanaf het derde nummer. Voor mij klikt het vanaf hier echt en de gitaarmelodie die het nummer inzet weet dusdanig indruk te maken. Verder klinken vanaf dit nummer de drums ook prima. Zijn het mijn oren die zich aan de klank hebben aangepast of zijn de latere nummers gewoon beter? Bij nummer vier brengt de band de agressie die ik nog miste van een post-metal band en geniet ik voluit van de gitaarriff. De speech die Last of Us in dit nummer verwerkt heeft was wel overbodig. Bij epiphony weet de band dan opnieuw te verrassen met een interessante tappinglijn op de gitaar, maar vooral de drums die een samba-achtige groove plaatsen in een donker geheel houden het fris. Iets wat me aan And so I watch you from afar doet denken. as it (n)ever was is mijn persoonlijke hoogtepunt van het album en klinkt lekker psychedelisch. Afsluiter hope(less) duurt meer dan dertien minuten, maar dat valt totaal niet op na een eerste luisterbeurt.
Swarm weet voor de volledige speelduur te boeien doordat de muziek steeds vanuit een andere invalshoek wordt benaderd. De gastvocalen op de laatste track doen het niet per se voor mij, maar overall is dit een ijzersterk debuut. Last of Us zou gerust het podium kunnen delen met grotere namen uit het genre. Hopelijk weet deze band dan ook de erkenning te verwerven die ze verdienen. Ze staan alvast op mijn lijstje om in de gaten te houden. Volgende keer wel iets meer pakkende titels verzinnen, zullen we dat afspreken?
Score:
78/100
Label:
Eigen Beheer
Tracklisting:
- omen
- anomalie
- verlossing
- breed | hybrid
- epiphony
- … and the swarm came to harvest
- as it (n)ever was
- hope(less)
Line-up:
- David Vanderveken – Gitaar
- Olivier Puttaert – Bas
- Steven Vanderveken - Gitaar
- Han Lagring – Drums
Links: