Karg – Resignation

Geschreven door op 24-11-2022 om 18:55.

Oostenrijk, het land met de vele bergen, de vele bergpaden, de hutten verstopt hoog in de bossen. Een plek waar één ieder van ons wel eens zou willen in vertoeven om je af te sluiten van de dagelijkse sleur en slinger. Iets wat de bandfrontman van Karg, J.J., ook effectief gedaan heeft. Hij sloot zich geruime tijd in zo’n woudhut op en dit om aan het vervolg te schrijven van Traktat, het vorige volwaardige album uit 2020. Hij gebruikte ook de tijd om naast muziek een boek te schrijven. Telkenmale is de tekstuele basis de man zijn miserie, ellende en vaak erg donkere gedachtengoed. Voor de muzikale omlijsting heeft J.J. sinds kort een hele roedel trawanten opgetrommeld die ook de live-band vormt. Voor wat extra inkleuring en invulling mag je op deze plaat ook weer een hele rits aan gastmuzikanten verwachten van bands als E-L-R en Groza bijvoorbeeld. Er passeert ook een Hamburgse hip-hopartiest, Private Paul. Het moet allemaal kunnen in de ogen van J.J.. Hij heeft nog gelijk ook.

Vier nummers telt deze nieuwe plaat, zes als je de twee covers van Nothing en The Cranberries meetelt. Ik ben niet zo’n grote fan van covers en laat dit even aan mij voorbijgaan om ze te becommentariëren. Ook op de laatste plaat van Harakiri For The Sky stond er een cover, van Placebo. Waarom zeg ik dat? J.J. is natuurlijk ook gekend voor zijn vocale werk in deze machtige band.

Kargs fijnmazige, melodische post-black metal wordt veelal uitgesmeerd, uitgewreven over heel wat minuten. Dat wil zeggen dat duchtig de tijd wordt genomen om een basale sfeer te scheppen. Heel wat lagen over elkaar, heel wat verschillende instrumentale insteken. Dat wordt alweer meteen duidelijk bij het eerste nummer, Was Bleibt. Er lijkt niks veranderd. Een priemende, ijskoud aanvoelende leadlijn tatoeëert met de door pijn en smart volgelopen vocalen van J.J. een mistroostige tekening op je voorarm. Een akoestische gitaarpartij lijkt wat voorzichtig te meanderen door het immense tranendal. Het zijn echter de drum en de zang die je voorzichtig meenemen in een andere richting. Ik merk wel op dat de cleane vocalen me toch niet altijd overtuigen en vaak wat te zagerig overkomen.

EBBE//FLUT en Grab Der Wellen steken al meteen de collectie naalden iets te ver in je huid waardoor de pijn onmiddellijk de bovenhand neemt. Het zijn die penetrante, expliciete keelgeluiden en die dynamische melodiëen die Karg zijn kenmerkende kleur geven. Telkenmale, en misschien op deze plaat nog meer dan op de vorige albums, zoekt Karg de muzikale randen van het extreme op. Meer richting post-black, post-rock, grunge of shoegaze? Het lijkt geen probleem te zijn voor dit gezelschap om vanop die randen dan weer terug te komen naar het centrum dat toch nog altijd behoorlijk wat black metal in zich herbergt.

Opnieuw een bijzonder doorleefd muzikaal werkstuk, dit Resignation van het Oostenrijkse Karg. Voor mij wat minder overtuigend wel dan zijn voorgangers, maar toch. Voor zij die nog een soundtrack zoeken bij hun mistroostige leven is dit een echte aanrader.

Score:

80/100

Label:

AOP Records, 2022

Tracklisting:

  1. Was Bleibt
  2. EBBE//FLUT
  3. Grab Der Wellen
  4. Generation Ohne Abschied
  5. Einen Traum Weiter Dort Fangen Wir Das Licht (cover van The Cranberries – Dreaming my Dreams)
  6. Fieberherz (cover van Nothing – Fever Queen)

Line-up:

  • J. J. – Zang, basgitaar
  • Daniel Lang – Gitaar, zang
  • Chris Purch – Gitaar, zang
  • P.F. – Drums
  • Georg Trashwandtner – Gitaar

Links: