Karg – Traktat

Een hele plaat schrijven op basis van je eigen gevoel, een gevoel dat grotendeels gekleurd wordt door negativiteit en donkere gedachten. Weliswaar is er nu en dan plaats voor een drupje vrolijkheid, niet al te veel natuurlijk. Deze diepe, manisch-depressieve put is de voedingsbodem voor het verhaal van waaruit JJ, brein achter Karg, zijn muziek en teksten omhoog pompt. Ik heb de vorige platen van Karg nooit echt doorgeluisterd, ik hield meer van de muziek van Harakiri For The Sky, de andere band van JJ. Ik moet zeggen, misschien moet ik toch tijd vrijmaken om ook de oudere releases eens grond te gaan beluisteren. Want ik heb toch erg genoten van de eerste tot de laatste noot van dit geweldige Traktat, intussen al wel weer het zevende studioalbum! Ik verklaar me nader.

Er zijn maar weinig bands die met een nummer, dat vlot over de tien minuten gaat, mij als luisteraar zo kunnen blijven boeien. Toch ook gedurfd om zo een lang nummer in het begin van een plaat te zetten, maar in de context van bovenstaande, is het niet meer dan logisch. Wat een structuur in dit nummer, hoe doordacht wordt alles uitgevoerd. Bekijk en beluister op je gemak eens onderstaande video, je voelt direct wat ik hieronder tracht te omschrijven.

Doorheen de plaat gaat dit erg opvallen, ik bedoel dan de opbouw van de nummers. Er is minutieus nagedacht over hoe alles in elkaar moet steken en moet klinken, welk instrument wat waar brengt en uitvoert. Zo glij je vanzelf in het verhaal, die manisch-depressieve put waarover ik al sprak. Je voelt direct de miserie, angst, onrust, soms agitatie opborrelen. Ook drummer Paul Färber doet daarvoor meer dan zijn stinkende best. De zang die JJ eigen is, is natuurlijk ook een krachtig wapen, een sterk instrument om al zijn verdriet over te brengen. Er is die typische, doorleefde, monotone toon. Misschien voor sommigen een afknapper, toch zou ik willen vragen om gewoon door te luisteren, het heeft echt zijn plaats.

Je moet dit bovenstaande niet interpreteren alsof de muziek soppig en gezapig zou klinken. Helemaal niet, het is natuurlijk wel zo dat de onderbouw veelal bestaat uit tragere en mid-tempo stukken, doch je hoort eveneens stevige dubbele baslijnen, blastbeats en wat chaotisch aanvoelende partijen voorbij komen. Favoriete nummers op deze plaat, die meerdere nummers omvat die vlot boven de tien minuten afklokken, zijn het openingsnummer Irgendjemand Wartet Immer en Abgrunddialektik.

Prachtplaat! Niets meer, niets minder!

Score:

90/100

Label:

AOP records, 2020

Tracklisting:

  1. Irgendjemand Wartet Immer
  2. Jahre Ohne Sommer
  3. Stolperkenotaphe
  4. Alaska
  5. Abgrunddialektik
  6. Alles Was Wir Geben Musten
  7. Grabcholerik
  8. Tod, Wo Bleibt Dein Frieden?

Line-up:

  • JJ – zang, instrumenten
  • Paul Färber – drums

Links: