Kagrra – Shu
King Records, 2009
Je krijgt zonder enige toelichting een schijfje thuis in een wit papieren hoesje met de titel van de cd in onleesbare tekens op de cd gedrukt. Dan mag je dus zelf een soort van puzzel op gaan lossen. Uiteindelijk kwam ik terecht bij de Japanse band Kagrra. De nieuwste cd van deze band is getiteld Shu. Ik heb nog nooit gehoord van de band en dat had gerust zo mogen blijven wat mij betreft. Toch blijkt de band in eigen land, maar ook in de rest van Azië, Amerika en Europa een groot aantal liefhebbers, fans en volgers te hebben. Bovendien is er in het recente verleden een succesvolle wereldtour gemaakt, waarbij ook ons land werd aangedaan.
Kagrra is een visual kei band. Visual kei is een stroming in de Japanse rockscene die daar al heel lang meegaat. Het is een samenvoeging van elementen uit de glamrock en punk, rock en hardrock en soms een pietsie metal met typisch Japanse cultuur. Qua uiterlijk extravagant en kleurrijk, met zoet, romantische en traditioneel Japanse kunstvormen. Alles vooral in eigen taal ook, met veel symboliek. Kagrra is momenteel een van de grotere bands uit die stroming en rond de band is een heel circuit gebouwd van diverse kunstvormen. Tevens is er een zeer levendige community van bewonderende fans. Dat levert beelden op van hysterische mensenmassa’s die ik hier alleen maar ken uit de oude doos van bij de Beatles bijvoorbeeld.
Voor ons westerlingen hangt er ook een beetje een waas om de band en moet je naar alles graven. Op de bandfoto’s ziet de club er uit als een all female band met dames waar ik best een Japans beschuitje mee zou willen eten. De stemmen die op de cd te horen zijn, dat zijn geen vrouwenstemmen en bij nadere beschouwing van de foto’s en video’s moet ik tot de conclusie komen dat tenminste een deel van de band uit fraai uitgedost herenvolk bestaat, maar wie wat is moet je mij niet vragen. Vandaar ook dat ik deze keer wat fotootjes heb toegevoegd om aan te tonen dat ik niet voor niets twijfel aan het geslacht van deze bandleden.
Muzikaal is het allemaal al even mysterieus. Het ene moment zit je naar zoetsappige boyband muziek te luisteren, dan weer naar jazz-fusion, dan rocken en rossen ze er plotseling flink op los en scheuren de gitaren om vervolgens in een kwelend en duidelijk Japans getint wijsje te belanden. Complex, soms wat rommelig, maar over het algemeen best wel heel aardig en vooral ook pakkend en intrigerend. Iets metaligs is het overigens nergens en ook de punk kan ik niet vinden. De glamrock dus duidelijk wel, zowel in uiterlijk als muzikaal. Toch vond ik het wel leuk om eens met deze subcultuur kennis te mogen maken.
Het gaat bij Kagrra meer om het totale beeld dan om de muziek zelf en zo moet je het ook bekijken en beluisteren. Shu is een aardige cd, maar muzikaal wat mij betreft geen hoogstandje. Maar met alles erbij en omheen krijgt het toch een geheel eigen lading, ook al zal een deel daarvan me wel ontgaan zijn omdat ik het Japans qua taal en geschrift niet machtig ben. Ik geef geen score mee bij deze release, voordat ik hele busladingen fans en liefhebbers over me heen krijg die het cijfer te laag vinden, want een echt hoog cijfer had het wat mij betreft toch echt niet geworden. Luister, oordeel en beoordeel zelf maar deze keer.
Tracklisting:
- ぱらいぞ (Paraizo)
- 渦 (Uzu)
- 蓮 (Ren)
- 嘆美なる死の憧憬 (Tanbi naru shi e no shoukei)
- 桜月夜 (Sakura zukiyo)
- 鬼哭啾愀 (Kikoku shuushuu)
- 咒葬 (Jusou)
- 素晴らしきかな?人生 Subarashiki kana Jinsei)
- 永遠に、、、(Towa ni… )
- 鬼灯 (Hoozuki)
Line-up:
- 一志 (Isshi) – Vocals
- 楓弥 (Akiya) – Guitar
- 真 (Shin) – Guitar, Koto
- 女雅 (Nao) – Bass
- 白水 (Izumi) – Drums
Links: