Juneau – Cloak

In 2021 heb ik al een aantal “nieuwe” Belgische talenten besproken uit de post-rockscene. Vaak instrumentale bands, die een eerste of tweede langspeler hebben uitgebracht. Post-rock zit bij ons immers gewoon onder de noemer Post. Discrimineren ten opzichte van post-metal doen we niet. Het verhaal van dit Juneau begint in 2019, te Heist-op-den-Berg (niet Heist Aan Zee, voor de Nederlanders). Drie heren die elkaar onderweg ergens vonden en de EP 20/20 uitbrachten, een EP die we zelf een verhaal gaven op Zware Metalen. Niets mis met de gezichtsscherpte van het drietal, dus waarom niet meteen een langspeler 20/21? Toen kwam Cloak om de hoek kijken.


Zes nieuwe nummers die met Frank Rothier ingeblikt werden in de Larsson Studio, zes nummers waarin de band zich verder (ont)wikkelt. Het zwart-witte post-rockkarakter van de debuut-EP krijgt meer schakeringen en is rijker dan voorheen. De geluidsmuur heeft meer densiteit (meer body en galm), die deels vanuit de achtergrond met hoge tonen en deels op de voorgrond met stevige riffs gecreëerd wordt. De drum- en percussiedynamiek is ook groter dan voorheen het geval was, met hier en daar zelfs dubbele basdrums. Die geven de oplopende en bij momenten monumentaal klinkende stadionpost-rock een gezicht met beige teinten en gevoelens van kapot geslagen gebroken wit.

Iets na halfweg horen we in Obedience een gesproken stuk uit wat volgens mij een verfilming/dramatisering is van wat de titel van het volgende nummer weggeeft: Milgram. Je weet wel, met zijn experiment. Het experiment. Ontkracht door Rutger Bregmans De meeste mensen deugen, bevestigd in Johan Sebastiaan Stuers De meeste mensen deugen? Een ordinaire leugen. Er wordt in ieder geval niet enkel in “gepost”, dit Antwerpse trio rockt even zonder rem op al rond de klok. Halfweg valt het stil en vraag je je af waar de dag naartoe is. Intimiteit troef, met veel sfeer en een bezwaard gemoed.

Fijne, pretentieloze post-rock met meer metalgevoel dan de debuut-EP. Solide sfeervulling met een dosis nervositeit en kleurloze melancholie die menig post-metalhead (bestaat zoiets?) met open armen zal verwelkomen. Van Belgische makelij.

Score:

75/100

Label:

Eigen Beheer, 2021

Tracklisting:

  1. Tempest Looms
  2. Endure
  3. Marrow
  4. Obedience
  5. Milgram
  6. An Empire Built On Dust

Line-up:

  • Soren Van Bouwel – Drums
  • Antoon Verbeeck – Gitaar
  • Kevin Cravillon – Gitaar

Link: