Into the Deep – Blackfin

Heeft u ooit van dive metal gehoord? Nee? Dat treft, ik namelijk ook niet. De oorverdovende golven van felle riffs, bastonen en bulderende zang schijnen volgens de promo van de band Into the Deep enkele karakteristieke kenmerken te zijn. Zelf moet ik toch vooral denken aan een doommetalband als Ahab wanneer ik een dergelijke beschrijving lees. Thematisch ligt deze band wel in het verlengde van de Duitse band. Zo lezen we in de promo onder andere teksten als “verstrengeld in metaforen en oceanische beelden, doorkruist Blackfin verschillende watervlaktes als een aanklacht op de persoonlijke en politieke beproevingen in ons moderne leven”. En verder ook “de duistere sfeer, het hoge tempo en de intensiteit tonen de sombere en barbaarse acties van mensen omwille van geldelijk gewin”.

Muzikaal houden de vergelijkingen dan weer geen stand, want Into the Deep laat op het debuutalbum Blackfin vooral horen beïnvloed te zijn door punk, metal en rock. Een trip naar surfrock, reggae en synthwave zit echter ook in het pakket. De band zelf ontstond in 2018 – uit PIVOT, de vorige band van de leden – en fungeert als een nieuwe uitlaatklep voor de zwaardere muziek, waarvoor eerder geen ruimte was. De band trapt af met het titelnummer wat de luisteraar vooral veel groove laat horen. Vergelijkingen met enkele roemruchte bands uit de jaren ’90 liggen al snel voor de hand. Ook op het gebied van de geluidsoverdracht is dit niet al te steriel. We horen een lekkere korrelige zang en niet storende ruis op de instrumentale beleving maar al te graag terug. Een pre is ook het feit dat de nummers haast naadloos in elkaar overlopen.

Wel merk ik op dat ik maar lastig in de muziek mee kan gaan. Er zijn een aantal elementen die wel even een glimlach ontlokken, zoals het gitaarwerk tijdens Sandblasted, dat wel wat herinneringen oproept aan good old Paradise Lost. Desondanks ben ik toch te snel afgeleid, wanneer de band redelijk eendimensionaal uit de hoek komt. Tijdens Seaweed hebben de Amerikanen mij wel te pakken, wanneer er mooie zuivere zang te horen is die smaakvol wordt afgewisseld met vocale effecten. Het vrij ingetogen instrumentale gebeuren geeft het geheel iets treurigs en past. Spaceshark is van een andere orde en laat wat meer uptempo horen. Helaas voel ik de urgentie niet helemaal. Het rockt en het schuurt wel degelijk, maar dit soort aan rock verwante metal is al zo vaak in het verleden voorbij gekomen. Daardoor ben ik niet zo snel meer onder de indruk. De laatste twee nummers laten zeker geen slechte indruk achter, maar over een aantal minuten ben ik deze vrij generieke metal gegarandeerd weer vergeten. Evengoed kan het wel interessant materiaal zijn voor de metalhead die geen genoeg kan krijgen van groove, rock en in beperkte mate wat nu-metalnummers. Oordeel zelf door te luisteren naar het beste nummer van dit tweeëndertig minuten durende debuut, het hier toegevoegde Seaweed.

Score:

62/100

Label:

Eigen beheer, 2024

Tracklisting:

1. Blackfin
2. Sandblasted
3. Seaweed
4. Spaceshark
5. Nothing
6. Hammerhead

Line-up:

• Michael Hambright – Vocalen, gitaren, bas
• Eric Hambright – Gitaren, vocalen
• Phil Cicco – Drums, vocalen

Link:

• Into the Deep Facebook