Er is vorige maand een nieuwe cd van Opeth verschenen. Deze kreeg van mijn collega 95 punten en waarschijnlijk is dat meer dan terecht. Ik zeg waarschijnlijk omdat ik Opeth al enkele jaren niet meer volg. Reden hiervoor is het verdwijnen van de hardere elementen uit de muziek. Hoewel het een kwestie van smaak is en daarover niet te twisten valt (maar doe het vooral in de comments hieronder), hoor ik veel liever een album als Orchid, Morningrise of My Arms, Your Hearse, dan het latere werk. Hierop wist Opeth moeiteloos te schakelen tussen death- en black metal en er ook nog een stuk klassiek en zelfs een vleug jazz aan toe te voegen. De hardere stijlen verdwenen daarna langzaam, maar zeker naar de achtergrond en verloor ik dus mijn interesse. Opeth nam een afslag, ik bleef rechtdoor gaan. Het is het goed recht van de band en van mij.
Deze lange inleiding heb ik nodig om Insomnium en in het bijzonder Winter’s Gate te introduceren. Hierop staan namelijk precies die elementen die me in het oude Opeth zo aanspraken. Winter’s Gate sluit goed aan op het eerste werk van Opeth. Winter’s Gate bevat een lang nummer dat is onderverdeeld in zeven hoofdstukken. Hierin wordt het verhaal verteld van een groep Vikingen die, ondanks de naderende winter, op zoek gaat naar een eiland ten westen van Ierland. In het openingsnummer wordt lekker fel van leer getrokken en toont Insomnium haar kunsten op het melodische deathmetalgebied. Deze tendens wordt in het tweede nummer voortgezet. In het derde deel komt de eerste serieuze verrassing aan bod middels een licht jazzy tussenstuk met veel sfeer en een prachtige opbouw. Het vierde deel opent met een akoestisch gedeelte met cleane zang. Dit blijft direct hangen en is zo pakkend als kauwgom onder een schoolbank. Even later wordt het dan opnieuw stevig en wordt er weer gegrunt. Geëindigd wordt er met een outro op piano , tevens het intro voor deel zes. Het eind van de reis (en dus ook van Winter’s Gate) breekt aan voor de luisteraar erg in heeft en wordt gekenmerkt door een paar snelle deathmetalnummers waarin opnieuw wat flarden piano zijn verweven en die hierdoor erg melodieus zijn.
Winter’s Gate scoort net iets minder dan Opeth maar nog steeds erg hoog. Insomnium levert hiermee dan ook een veertig minuten durend meesterwerkje af en elk toegekend punt is daarmee gerechtvaardigd.
Tracklisting: 
- Winter’s Gate pt. 1
- Winter’s Gate pt. 2
- Winter’s Gate pt. 3
- Winter’s Gate pt. 4
- Winter’s Gate pt. 5
- Winter’s Gate pt. 6
- Winter’s Gate pt. 7
Line-up:
- Niilo Sevänen – Vocalen, basgitaar
- Ville Freman – Gitaar, vocalen
- Makrus Vanhala – Gitaar
- Markus Hirvonen – Drums
Label:
Century Media
Links:
Score: 92/100