Inhuman Condition, was dat niet de titel van die toch wel heel gave EP die Massacre uitbracht nadat zijn legendarische debuut From Beyond in 1991 eindelijk het levenslicht zag? Jazeker, en dat is geen toeval. Alle drie de leden van Inhuman Conditon hebben namelijk een verleden in Massacre. Sterker nog, de songs die hun weg naar Rat°God hebben gevonden werden geschreven voor een nieuw, vierde album van die band.
Dat ze niet daar maar op het debuut van Inhuman Condition terecht zijn gekomen vraagt om een kleine toelichting. Zoals menigeen weet, leest de geschiedenis van Massacre zo langzamerhand als een heuse roman. En net als in dergelijke vertellingen helpt ook hier de hoofdpersoon zichzelf met enige regelmaat de vernieling in. Soms geholpen door een ander, zoals die keer dat ene Chuck Schuldiner (u kent hem wel) de bezetting van Massacre plunderde en zanger Kam Lee ontdeed van zijn drummer, gitarist en bassist. Maar vaak ook door ongelukkige beslissingen en ruzies. Zo kregen From Beyond en Inhuman Condition nooit de echt goede opvolger die die platen beloofden.
In 2019 werd de band echter opnieuw in het leven geroepen en dit keer mèt (of eerder door) Kam Lee die het debuut van zijn indrukwekkende zangpartijen voorzag. In deze incarnatie ook drummer Jeramie Kling (Venom Inc.) en gitarist Taylor Nordberg die vol enthousiasme aan de slag gingen om songs voor die lang verwachte vierde plaat te schrijven. Die geestdrift was echter een kort leven beschoren. In 2020 al lieten Kling en Nordberg weten te vertrekken onder de veelzeggende toevoeging: “To everyone who warned us a year ago when we joined the band: you were right”. Op weg naar de uitgang staken zij nog wel even de songs waaraan zij zo hard aan hadden gewerkt in hun reiskoffertjes. Het zijn deze nummers die zij nu, samen met de ook al van Massacre (en Death en Obituary) gekende Terry Butler op bas, onder de naam Inhuman Condition op de wereld los laten.
De fanatieke opener Euphoriphobia maakt met zijn rappe tempo, fijne vertraging en duikbomgitaar direct aan het begin de intenties nog maar eens duidelijk. En alsof dat niet genoeg is grunt zanger er nog eens lekker verstaanbaar “Better of to die” overheen, een al dan niet bewuste verwijzing naar Death’s Spiritual Healing. Old school mensen! The Neck Step valt dan weer een stuk trager uit en heeft met zijn loodzware stomp een lekker Obituary-gevoel. Het is misschien wel de beste track van Rat°God. Ook de overige, vaak snellere wat tracks mogen er echter zeker zijn en teksten als “How can you die when there is no life left?” in Gravebound doen de spieren rond de mond stevig samentrekken tot een glimlach. Hetzelfde geldt voor het staande slot van Fait Accompli dat de titel van de song van extra urgentie voorziet.
Het niveau van From Beyond wordt niet gehaald. Daarvoor is toch net iets meer brille en bravoure nodig. Enerzijds zal dat aan de luisteraar zelf liggen die inmiddels veel meer death metal om zijn oren heeft gekregen dan de fan in 1991. Anderzijds lijken tracks als Succubus en Corpse Grinder ook echt een soort intrinsieke energie te hebben die simpelweg niet gemakkelijk opnieuw op te roepen is. Dat neemt niet weg dat Inhuman Condition, gestoken in Ed Repka-gelijkend artwork van Dan Goldsworthy, een meer dan verdienstelijke poging doet. Rat°God is een vermakelijke 35 minuten terug in de tijd!
Score:
77/100
Label:
Black Serpent Records / Blood Blast Distribution , 2021
Tracklisting:
- Euphoriphobia
- The Neck Step
- Planetary Paroxysm
- Killing Pace
- Gravebound
- Tyrantula
- Rat God
- Crown Of Mediocrity
- Fait Accompli
Line-up:
- Jeramie Kling – Zang, drums
- Terry Butler – Basgitaar
- Taylor Nordberg – Gitaar
Links: